cantanem_
New member
Erimeden Yalnızlığım Gel Artık...
Bu bir öyküdür salınır yüreğimde
Yeni yeşermiş tomurcuklar kadar ürkek
Yoksul geceye sığdırılmış Özlemler düşerken
Zamanı gelmiş doğumlar sıyrılırken güneşe
Küsmeliydim sensizliğe…
Şimdi gece başlar
Kurulur içimdeki mahkemeler sensizliğe
Her anı yargısızca alınmış bir idam
Kankaybımı yetiştirirsem sabaha
Alır giderim benden arta kalanlarımı
Geceyi lanetleyip kaçarken gözlerindeki bakışlara yakalandım
Kirpiklerimi ıslatan masallarıma dokunamadım
Umut dilenen dervişlerin sofrasına düştüm
Sabır sığınaklarında artcıların gecene kadar
Zılgıtları kurumamış analarla
Güneşi ve seni bekleyeceğim
Ahı gökyüzüne dağılan dualarımla
Kimsesizliğimi kapı önlerine atıp kaçtım
Yaslandım dağlara
Ufuklara küsmüş gözler
Ellerimin sararması bişey desin bana artık
Dumanlarım dindirsin beni
Uslandırsın namluların
Ölümlerle dostluğum uzun sürmez bilesin
Sağlam düşmeyen adımlarımın ardındayım
Erimeden yalnızlığım gel artık..
(alıntı)
