Sercinho7
Dark Side of Creation
Bu aralar herkes Emre Aydın'a depresyonda olup olmadığını soruyor...
Emre Aydın alıştığımız ünlülere pek benzemiyor. Röportaja yalnızca beş dakika geç kaldı diye özür diliyor. Fotoğraf çektirirken asla gülmüyor. Espri yapsanız da fayda etmiyor. "'Afili Yalnızlık' bir yalnızlık albümü. Durduğu yer belli. Ağzım kulaklarımda bir fotoğraf albümümle örtüşmez" diyor.
Kenan Doğulu, Serdar Ortaç gibi isimleri en çok satan albümler listesinde alt sıralara indiren 25 yaşındaki Aydın şimdi turne yollarında. Yaklaşık dört ay içinde 47 şehir gezecek.
Aydın'ı turneye çıkmadan bir gün önce yakaladık. Fotoğrafları Beyoğlu'ndaki Büyük Londra Oteli'nde çektik. Sonra hikayesini dinledik.
Müzikle ilgili en eski anınızı nedir? Anlatır mısınız?
Henüz beş yaşındaydım. Bir aile dostumuzun oğlunda org görmüştüm. Babama "Bana da al" dedim. O yıllarda küçük boyutta, oyuncak gibi orglar vardı. Onlardan bir tane hediye etti babam bana.
Sonra sıra bağlama kursuna gitmeye geldi...
Evet. İlkokulda bağlama kursuna gittim. Ortaokul yıllarında gitara merak sardım. Arkadaşlarla Metallica, Guns N' Roses gibi o dönemin meşhur gruplarına özenip grup kurduk. Lisedeyken Blur, Oasis sayesinde metalden alternatif müziğe kaydım. Üniversitede ise beste yapmaya başladım, barlarda şarkı da söylüyordum. Arkadaşlarla, okuduğumuz Dokuz Eylül Üniversitesi'nin kantininde çalıyorduk. 2002'deki Sing Your Song beste yarışmasının reklamını gören kardeşimin ısrarıyla yarışmaya katılmaya karar verdim. Gruptan sadece Onur Ela'yı ikna edebildim ama. 6. Cadde adıyla girdik yarışmaya ve birinci olduk. Ardından grubumuzun albümü yayımlandı.
Arkadaşınız gruptan ayrıldı, profesyonel müzik hayatına nokta koydu. Yalnız kaldınız ama siz pes etmediniz. Solo albüm çıkarmaya kararlıydınız.
Onur, 6. Cadde albümü kötü gidince dedi ki "Ben müzik yapmak istemiyorum". Zaten onun ayrılacağını tahmin ediyordum. Müzik yapmak çok zevkli iş ama bir sürü sıkıntısı da var. Yorucu da aynı zamanda. Müzik sektöründe kalmak için çok sağlam sinirlerinizin olması lazım. Benim sağlam sinirlerim vardı demek.
Siz profesyonel olarak müzikle ilgilenmeye başlayınca anne ve babanız "Ne olacak bu çocuğun hali?" diye endişelendi mi?
Bana hiç köstek olmadılar. Fakat huzursuz oldular tabii. Endişeleri Sing Your Song'daki birincilikten sonra kırıldı. Solo albümü çıkarırken çok destek oldular.
Klibinizde yer almadığınız için insanlar yüzünüze aşina değildi. Şov programlarına çıkınca daha bir görünür oldunuz. Şimdi sokakta tanınıyor musunuz?
Albüm çıkalı iki ay oldu ama sokakta 10 gündür tanınıyorum. Rahatsız eden yok. Üzerime atlayan olmadı henüz. Bir yere girdiğimde artık oradaki herkes bana bakıyor. İnsan ister istemez yaptığına dikkat ediyor. Mecbur alışacağım buna.
Nasıl bir ortamda söz yazıp, beste yapıyorsunuz?
Müziği çıkarınca ne anlatacağımı bilirim zaten. Sözleri oturup yazmam, genelde yürürken kafamda çalmaya başlar şarkı. Veya bir işle uğraşırken aklıma bir melodi gelir.
Çok şiir okurum demişsiniz bir röportajınızda. Söz yazarken dilinizi nasıl etkiliyor şiirler, şairler?
Dünya kadar yararı oluyor bana şiir okumanın. Edip Cansever, Cemal Süreya, Turgut Uyar sevdiğim şairler arasında. Onların şiirleri dilimi geliştirdi, kelime dağarcığımı genişletti. Şiirin bir sesi var, onu aldıktan sonra şarkıları başka türlü dinlemeye başladım. Kelimelerin aynı manaya gelen bir sürü alternatifi olduğunu gördüm. Betimlemeler öğrendim.
Şarkılarınızdan ötürü size depresif dediler. Rahatsız olmadınız mı bundan? Hakikaten depresif bir kişi misiniz?
Kendimi iyi hissetmediğim zaman şarkı yazıyorum. Çok mutluysam "Allah kahretsin ne kadar da mutluyum" diye söz yazamam. 'Afili Yalnızlık' tematik bir albüm. Yalnızlığı işliyor. Depresif öğeler var içinde. Bu yüzden insanların bana depresif misiniz diye sorması normal geliyor. Üstelik ortalamaya göre melankolik bir tip olduğumu da kabul ediyorum. Ama depresif Emre lafı şimdi de "Çok efendi çocuk, iyilik meleği gibi"ye dönüştü. Niye böyle oldu anlamadım.
Turneniz kapsamında 47 şehri gezeceksiniz. Binlerce izleyicinin karşısına çıkmak heyecanlandırıyor mu sizi?
Sakinim. Bar programı yaparken izleyici eğlendirme mecburiyetim vardı. Onların sevdikleri parçaları söylemek istemiyordum. Oysa şimdi kendi şarkılarımla sahnedeyim. İstediğim müziği yapıyorum ve bunun için geliyor insanlar konserlere. Bundan ötürü rahatım.
Annem ve babam eczacı. Antalya'da yaşıyorlar. Bir erkek kardeşim var. Bilkent Üniversitesi'nde okuyor. Hobisi davul çalmak. "Röportajlarında benden de bahsetsene" diyordu, vesile oldu bu röportaj.
İki ev arkadaşım var. Evde yemek pişmiyor, üç erkek hep dışarıda yemek yiyoruz. Bazı dönemlerde inanılmaz dengesiz besleniyoruz. Bir anda üçümüz de şişko olup çıkıyoruz. Sonra zayıflıyoruz.
Evdeyken internete giriyorum. Arkadaşlarımla muhabbet ediyorum. Dergi karıştırıyor, kitap okuyorum. Bar bar gezen biri değilim.
En uzak olduğum sanat dalı sinema. Aktör, aktris adı bilmem. İnsanların sinemadan inanılmaz keyif aldığına şahit oluyorum. Sinema konusunda ne yazık ki benim kaçırdığım bir şey var. O keyfi alamadım bir türlü.
En sevdiğim şairi sorduklarında direkt Edip Cansever diyebiliyorum ama yazarı sorduklarında net bir cevabım yok. Trevanian'ı beğenirim.
Elif BerköZ
ALINTIDIR...
