eiffel
Forumun Kulesi
- Katılım
- 10 Mar 2006
- Mesajlar
- 5,705
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 45
Elleri öpülesi nine...
Erzurum'da eksi 20 derecelik bir hava. Leğen içinde bir torun. Onu çeken ise 80 yaşındaki Hatice nine...
Bu fotoğrafa iyi bakın
Adı gibi hüzünlü geçti hayatı Mahzun'un Doğuştan ayakları yoktu. Annesi öldü babası da terketti... Erzurum Tekman ilçesinin Yerköy'ünde bir başına kaldı 80 yaşındaki Hatice ninesi ile..
Onu böylesine manşetlere taşıyan ise bu görüntüydü. İrkildik, yutkunduk. Çilekeş Anadolu kadınının fotoğrafıydı bu.
Bu fotoğraftan alınacak çok ders vardı. Bu karede azim, sabır, fedakarlık, imhihan vardı, teslimiyet, bana ne lazımcılık, kolaycılık yoktu.
Eksi 20 derecede leğene koyduğu torununu okula iple çekiyordu. Nasırlı elleriyle ipe var gücüyle asılıyor torununu okula yetiştirme derdine düşüyordu. İki büklüm olmuş beline umursamıyordu. Evet böyleleri de vardı.
Her gün torununu okula teslim ediyor yine aynı şekilde evine götürüyordu. Çektiği çileler belini bükmüştü ama o Anadolu insanının cefakar kadınıydı..
Üzülüyordu, çok dertliydi ama kime anlatacaktı derdini. Bir gün bir hayırsever yardım diye düşündü. Evinde aylarca yıllarca ağladı ama gözyaşlarını içine akıttı. Sabretti pes etmedi. Dört duvar arasında yanlıkanan çığlıkları uzaklardan duyuldu..
Duaları kabul oldu. Kimse yok mu derneği tekerlekli sandalye verdi. Haberler televizyon kanallarında yayınlanınca yardımların ardı arkası kesilmedi. Sıkıntıdan ağlayan gözler bu kez sevinç gözyaşlarına tanıklık etti.
Şimdi Hatice nine yanlız değil. Acılar paylaştıkça azalıyordu.. Hatice nine hayatının geri kalanında artık yüzü gülecek.
Alıntı:http://www.internethaber.com/news_detail.php?id=65348
Erzurum'da eksi 20 derecelik bir hava. Leğen içinde bir torun. Onu çeken ise 80 yaşındaki Hatice nine...
Bu fotoğrafa iyi bakın
Adı gibi hüzünlü geçti hayatı Mahzun'un Doğuştan ayakları yoktu. Annesi öldü babası da terketti... Erzurum Tekman ilçesinin Yerköy'ünde bir başına kaldı 80 yaşındaki Hatice ninesi ile..
Onu böylesine manşetlere taşıyan ise bu görüntüydü. İrkildik, yutkunduk. Çilekeş Anadolu kadınının fotoğrafıydı bu.
Bu fotoğraftan alınacak çok ders vardı. Bu karede azim, sabır, fedakarlık, imhihan vardı, teslimiyet, bana ne lazımcılık, kolaycılık yoktu.
Eksi 20 derecede leğene koyduğu torununu okula iple çekiyordu. Nasırlı elleriyle ipe var gücüyle asılıyor torununu okula yetiştirme derdine düşüyordu. İki büklüm olmuş beline umursamıyordu. Evet böyleleri de vardı.
Her gün torununu okula teslim ediyor yine aynı şekilde evine götürüyordu. Çektiği çileler belini bükmüştü ama o Anadolu insanının cefakar kadınıydı..
Üzülüyordu, çok dertliydi ama kime anlatacaktı derdini. Bir gün bir hayırsever yardım diye düşündü. Evinde aylarca yıllarca ağladı ama gözyaşlarını içine akıttı. Sabretti pes etmedi. Dört duvar arasında yanlıkanan çığlıkları uzaklardan duyuldu..
Duaları kabul oldu. Kimse yok mu derneği tekerlekli sandalye verdi. Haberler televizyon kanallarında yayınlanınca yardımların ardı arkası kesilmedi. Sıkıntıdan ağlayan gözler bu kez sevinç gözyaşlarına tanıklık etti.
Şimdi Hatice nine yanlız değil. Acılar paylaştıkça azalıyordu.. Hatice nine hayatının geri kalanında artık yüzü gülecek.
Alıntı:http://www.internethaber.com/news_detail.php?id=65348
çok şükür halimize. çok şükür verdiğine allahım. ne olur olmayanlarada ver....
