dostumm...

[petar]

ve başlar ömrünün son perdesi
saçları unutmuştur taranmayı
sakalı bilmem kaç günlük
gözleri şiş,elleri olabildiğince kirli.
koca bir yalnızlık,koca bir boşluktur tüm hayatım dediği
gözleri ufka bakar dostumun
ama ne beklediği vardır,
nede bir bekleyeni,
rüzgar üşütmez onu sabahın köründe
güneş hiç ısıtmaz
ruhu yitiktir bedeni terkedilmiş
gözleri ufka dalar
nedendir bilinmez ama gittkçede boş bakar
ağlamış..ağlatmıştır.. Belki o'da bir zamanlar
ama artık gözlerinden yaş değil sadece hüzün akar
yalnızlığın anlamını çözmüş olmaktan
kim mutlu olmuşki,o olsun
dostum,ahhh dostum…