Değerimizi düşüren şeyler
Yalandan başlayalım , insanın değerini sıfıra indiren şeylerin en başında gelir yalan. Hiç kimse ne olursa olsun yalan söylemek gibi bir hakka asla sahip değildir.Yalanın özürü olmaz ama kendilerini avutmak isteyenler beyaz yalan masalıyla en başta kendilerini kandırırlar.
Şikayet etmek te bana göre insanın gerçek anlamda değerini düşüren bir olay, memnuniyetsizlik ,şükürsüzlük hem Allah'ı hem aileyi hem de patronları kızdırır. Sürekli halinden sızlanan kişiyi kim benimser ki.
Kin kadar kötü bir şey yoktur, kin gütmek kin güden kişinin sevgisizliğiini temsil eder, hiç birşey kazandırmayan kin ,merhametsizligin bir örneğidir.
Kibir , kendini beğenmişlik her neyse, yılan zehri kadar tehlikelidir. Kibirli insan kendini başkalarından üstün görür , oysa ki en acınacak halde olan kendisidir. Bir başkasının fiziki görünüşü, eğitim düzeyi veya maddi durumu ile kendini kıyaslamak ne iğrenç bir şeydir, böyle bir kişinin değeri kaç üzerinden kaçtır.
Bencillik yapan kimselerin yanında bulunanlar sürekli zarar görürürler, bencil kişi sürekli kendini düşündüğü için yanındakilere pek hayrı dokunmaz ve onları hep kullanır. Bir miktar her insanda bulunan bu özellik bazılarında hayatın bir parçasıdır.Menfaatleri için her yolu dereyip herkesi üzmekten kaçınmazlar.Egoizm hastalık gibidir.
Vakit ayırmamak ta notu çok kereler düşüren bir şeydir. Kendine zaman ayırmamak bencillikle zıt anlamlı ama aynı oranda değer düşürücüdür. Herşeyden önce kişi kendini gereken ölçüde düşünmeli, sevmeli ve saygı duymalıdır. Ne daha az ne daha fazla. Allah'a nasıl namaz kılmamak için günde beş kez birkaç dakika ayıramayıp, ondan vakit kaçırıyorsak, bazı durumlarda işten kaytarıp aynı haksızlığı patronlara ve iş arkadaşlarımıza yapabiliyoruz. Oysa bir lokantaya giden bir insan yemekte eksik bir şey görse hemen suçlamaya başlar, kendisinin zamanı ayırmayıp eksik yaptıgı işleri hatırlamaz bile, Allah'tan, patronlardan vakit kaçırdıgımız yetmiyormuş gibi sevdiklerimizden de aynı oranda zaman esirgiyoruz, Evde ailemizden çalıp televizyona, bilgisayara veriyoruz, bizden ayrı olup yüzümüzü görünce bayram edecek büyüklerden çalıp gezmelere, arkadaş toplantılarına, alışverişe veriyoruz, sürekli alışveriş halindeyiz ama sadece biz memnunuz karşı taraf hiç değil.
Tembelliğin cezasını insanlar çok çabuk çekerler, ya işten kovulurlar, ya azar işitirler ya tenkit edilirler, o yüzden tembel insanlar ne yaptıklarının farkına çabuk varırlar.
Para hırsı, kin, kibir, haset, dedikodu, yalan olmadan belki yaşanmaz diyenler olabilir, ama buna gülüp geçmek gerekir, kötü şey hayatta nasıl gerekli olabilir ki? Yüzüne gülünen kişi odadan çıkar çıkmaz ardından hemen verip veriştirmenin nesi gerekli, nasıl öyle yapmadan olmuyor ?
Yalandan başlayalım , insanın değerini sıfıra indiren şeylerin en başında gelir yalan. Hiç kimse ne olursa olsun yalan söylemek gibi bir hakka asla sahip değildir.Yalanın özürü olmaz ama kendilerini avutmak isteyenler beyaz yalan masalıyla en başta kendilerini kandırırlar.
Şikayet etmek te bana göre insanın gerçek anlamda değerini düşüren bir olay, memnuniyetsizlik ,şükürsüzlük hem Allah'ı hem aileyi hem de patronları kızdırır. Sürekli halinden sızlanan kişiyi kim benimser ki.
Kin kadar kötü bir şey yoktur, kin gütmek kin güden kişinin sevgisizliğiini temsil eder, hiç birşey kazandırmayan kin ,merhametsizligin bir örneğidir.
Kibir , kendini beğenmişlik her neyse, yılan zehri kadar tehlikelidir. Kibirli insan kendini başkalarından üstün görür , oysa ki en acınacak halde olan kendisidir. Bir başkasının fiziki görünüşü, eğitim düzeyi veya maddi durumu ile kendini kıyaslamak ne iğrenç bir şeydir, böyle bir kişinin değeri kaç üzerinden kaçtır.
Bencillik yapan kimselerin yanında bulunanlar sürekli zarar görürürler, bencil kişi sürekli kendini düşündüğü için yanındakilere pek hayrı dokunmaz ve onları hep kullanır. Bir miktar her insanda bulunan bu özellik bazılarında hayatın bir parçasıdır.Menfaatleri için her yolu dereyip herkesi üzmekten kaçınmazlar.Egoizm hastalık gibidir.
Vakit ayırmamak ta notu çok kereler düşüren bir şeydir. Kendine zaman ayırmamak bencillikle zıt anlamlı ama aynı oranda değer düşürücüdür. Herşeyden önce kişi kendini gereken ölçüde düşünmeli, sevmeli ve saygı duymalıdır. Ne daha az ne daha fazla. Allah'a nasıl namaz kılmamak için günde beş kez birkaç dakika ayıramayıp, ondan vakit kaçırıyorsak, bazı durumlarda işten kaytarıp aynı haksızlığı patronlara ve iş arkadaşlarımıza yapabiliyoruz. Oysa bir lokantaya giden bir insan yemekte eksik bir şey görse hemen suçlamaya başlar, kendisinin zamanı ayırmayıp eksik yaptıgı işleri hatırlamaz bile, Allah'tan, patronlardan vakit kaçırdıgımız yetmiyormuş gibi sevdiklerimizden de aynı oranda zaman esirgiyoruz, Evde ailemizden çalıp televizyona, bilgisayara veriyoruz, bizden ayrı olup yüzümüzü görünce bayram edecek büyüklerden çalıp gezmelere, arkadaş toplantılarına, alışverişe veriyoruz, sürekli alışveriş halindeyiz ama sadece biz memnunuz karşı taraf hiç değil.
Tembelliğin cezasını insanlar çok çabuk çekerler, ya işten kovulurlar, ya azar işitirler ya tenkit edilirler, o yüzden tembel insanlar ne yaptıklarının farkına çabuk varırlar.
Para hırsı, kin, kibir, haset, dedikodu, yalan olmadan belki yaşanmaz diyenler olabilir, ama buna gülüp geçmek gerekir, kötü şey hayatta nasıl gerekli olabilir ki? Yüzüne gülünen kişi odadan çıkar çıkmaz ardından hemen verip veriştirmenin nesi gerekli, nasıl öyle yapmadan olmuyor ?
