-HaKiKaT-
Altın Üye
- Katılım
- 22 Haz 2007
- Mesajlar
- 10,386
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0

Boş gözlerle bakıyorum umut denen kör kuyuya;
İçimde zerresi bile bulunmayan o ümidin
Beni asla yakalayamayacağı bir uykuya
Siyah düşlere dalıyorum huzursuz ama derin
Soğuk sularına salıyorum kendimi kederin
Meydan okurcasına içimdeki yersiz korkuya
Hayallerimi düşlerimi bir bir çekip sorguya
Bilmeden tutuşturduğum o ateşte yanıyorum
Ateşin ruhumdaki buzları çözer sanıyorum
Ne kadar süreceğini bu acının hiç bilmeden
Daha o gülüşünü bile hayalimden silmeden
Gerçeğin insafsız eliyle birden uyanıyorum…
Bırakıyorum düşlerimi beyaz kefenler giysin
Ey umut! Şu yalan dünyada ne zor bulunur şeysin…
Alıntıdır..