ѕσηυη¢υ
кιℓℓ ƒσя &#
- Katılım
- 17 Eyl 2006
- Mesajlar
- 3,505
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Ben babami cok severim renktaslar. Cocukluk yillarim dahil hicbir zaman sozunden cikmadim. ciktigim zamanlar oldu tabi‚ ama hep boyumun olcusunu‚ yani dersimi aldim. o dersler birikince anladim ki babam ne derse dogrudur.
aksam oturur 9 gibi masasina‚ sabahin 3 une kadar kalin kalin kitaplar bitirir. bi keresinde 7 kitap bitirdigini biliyorum bir gecede. okur okur okur. bilmedigi sey yoktur.
...
bugun oturdum dusundum. ben neden Fenerbahceliyim diye. babam galatasarayli olsaydi ben de galatasarayli mi olurdum? sonra dedim‚ babam galaatasarayli olamazdi ki. benim babam hep dogru kararlar aldi.
beni dovmeden adam etti‚ sovmeden terbiye etti‚ yedirmeden karnimi doyurdu‚ anlatmadan ogretti. uzayli midir nedir‚ nasil yapiyor bunlari anlamak mumkun degil. ama en onemlisi‚ bana bir kere bile forma almadan‚ maca goturmeden‚ atki almadan‚ tezahurat ogretmeden Fenerbahceliligi ogretti. asil bunu anlamak imkansiz diyordum.
sonra gene dusundum. Fenerbahce buyuklugu baska bir buyukluktur‚ dogru. terbiyesi de‚ durusu da‚ osu da busu da baskadir Fenerbahcemin. babam da bana bunu ogretmisti zaten. baskaligi ogretmisti. ben baska oldugum icin Fenerbahceliydim‚ Fenerbahceli oldugum icin de bir baskaydim. babamin bana verdigi seyleri hep sonra sonra anladim. simdi de bunu anliorum ki babam bana "sari lacivert en buyuk Fener" demeyi degil‚ baskaligi ogretmisti‚ ki layikiyla bir Fenerbahce taraftari olabiliyim diye.
...
babamla resmiyizdir biraz. buyuk sevgimizi o resmiyetin altinda gizleriz‚ ki nazar degmesin. ilk defa kiz arkadasim oldugunu ogrendiginde cok utanmistim. yasim henuz 16´ydi. babam da garip bi tepki vermisti‚ "anlamadim‚ ne kizi‚ ne oluyo" diye. bu tur konulari konusarak resmiyeti bozmak istemiodu besbelli. ama onu derken biyik altindan bi gulusu vardi‚ "vay be oglum buyumus de kiz arkadas edinmis" der gibi. onun bu gurur dolu tebessumunu gecen gun telefonda gene hissettim.
anlatiyim..
malumunuz Mart ayinin 4 unde Sevilla macimiz vardi. ben de amerikada oldugum icin o maca gitmem hem maddi‚ hem manevi olarak beni cokerticekti. (antu´dan arkadaslar bilir). bizimkilere haber vermeden ayarladim vizemi biletimi‚ 3 gunlugune atladim gittim sevilla ya. 1 aylik parami oraya yatirdim her seyi goze alarak. sonra babamla konustum telefonda. nasil olduysa ogrenmis Sevilla´ya gittigimi‚
- oglum sen deli misin‚ divane misin‚ yol bilmezsin‚ dil bilmezsin‚ paran var mi yok mu belli degil‚ ispanyolcan yok‚ tek basina neyine guvenip de gittin oralara?
- fena mi oldu baba‚ bi tarihe sahitlik ettik iste.
- o tarih ispanyolca mi yazildi‚ anladin mi bari anlamini?
- o tarihi biz Turkce yazdik babacim‚ ispanyollar Turkce ogrensin anlamak icin.
- hayirlisi olsun ne diyelim.
derken telefonda‚ gene farkettim ki babamin yuzunde ayni gulus vardi:
"Bizim oglan buyumus de Fenerbahceli olmus."
ah babam ah.. cesaret edebilseydim 6-0 lik mac icin 3 gunlugune Turkiye´ye gittigimi de soylerdim sana.
Alıntıdır
aksam oturur 9 gibi masasina‚ sabahin 3 une kadar kalin kalin kitaplar bitirir. bi keresinde 7 kitap bitirdigini biliyorum bir gecede. okur okur okur. bilmedigi sey yoktur.
...
bugun oturdum dusundum. ben neden Fenerbahceliyim diye. babam galatasarayli olsaydi ben de galatasarayli mi olurdum? sonra dedim‚ babam galaatasarayli olamazdi ki. benim babam hep dogru kararlar aldi.
beni dovmeden adam etti‚ sovmeden terbiye etti‚ yedirmeden karnimi doyurdu‚ anlatmadan ogretti. uzayli midir nedir‚ nasil yapiyor bunlari anlamak mumkun degil. ama en onemlisi‚ bana bir kere bile forma almadan‚ maca goturmeden‚ atki almadan‚ tezahurat ogretmeden Fenerbahceliligi ogretti. asil bunu anlamak imkansiz diyordum.
sonra gene dusundum. Fenerbahce buyuklugu baska bir buyukluktur‚ dogru. terbiyesi de‚ durusu da‚ osu da busu da baskadir Fenerbahcemin. babam da bana bunu ogretmisti zaten. baskaligi ogretmisti. ben baska oldugum icin Fenerbahceliydim‚ Fenerbahceli oldugum icin de bir baskaydim. babamin bana verdigi seyleri hep sonra sonra anladim. simdi de bunu anliorum ki babam bana "sari lacivert en buyuk Fener" demeyi degil‚ baskaligi ogretmisti‚ ki layikiyla bir Fenerbahce taraftari olabiliyim diye.
...
babamla resmiyizdir biraz. buyuk sevgimizi o resmiyetin altinda gizleriz‚ ki nazar degmesin. ilk defa kiz arkadasim oldugunu ogrendiginde cok utanmistim. yasim henuz 16´ydi. babam da garip bi tepki vermisti‚ "anlamadim‚ ne kizi‚ ne oluyo" diye. bu tur konulari konusarak resmiyeti bozmak istemiodu besbelli. ama onu derken biyik altindan bi gulusu vardi‚ "vay be oglum buyumus de kiz arkadas edinmis" der gibi. onun bu gurur dolu tebessumunu gecen gun telefonda gene hissettim.
anlatiyim..
malumunuz Mart ayinin 4 unde Sevilla macimiz vardi. ben de amerikada oldugum icin o maca gitmem hem maddi‚ hem manevi olarak beni cokerticekti. (antu´dan arkadaslar bilir). bizimkilere haber vermeden ayarladim vizemi biletimi‚ 3 gunlugune atladim gittim sevilla ya. 1 aylik parami oraya yatirdim her seyi goze alarak. sonra babamla konustum telefonda. nasil olduysa ogrenmis Sevilla´ya gittigimi‚
- oglum sen deli misin‚ divane misin‚ yol bilmezsin‚ dil bilmezsin‚ paran var mi yok mu belli degil‚ ispanyolcan yok‚ tek basina neyine guvenip de gittin oralara?
- fena mi oldu baba‚ bi tarihe sahitlik ettik iste.
- o tarih ispanyolca mi yazildi‚ anladin mi bari anlamini?
- o tarihi biz Turkce yazdik babacim‚ ispanyollar Turkce ogrensin anlamak icin.
- hayirlisi olsun ne diyelim.
derken telefonda‚ gene farkettim ki babamin yuzunde ayni gulus vardi:
"Bizim oglan buyumus de Fenerbahceli olmus."
ah babam ah.. cesaret edebilseydim 6-0 lik mac icin 3 gunlugune Turkiye´ye gittigimi de soylerdim sana.
Alıntıdır
