bir kesit!!! [ denixpa ]
[bir kesit!!!]
bu ilk şiirim belkide yazdığım şarkı sözlerini saymazsak
hepsinde bir hesap, bir ölçü vardı veya uymakla yükümlü hissettiğim kurallar
sana niye mi şarkı yazmadım?
sen kurallarla uyulamayacak kadarsın çünkü
belki de seçeneklerim yetersizdi ya da iyi bilmiyordum.
oysaki ben seni ne kadar sevecektim...
seni anlatmak müzikle yapılamayacaktı ama
seçeneklerim azdı ve yedi nota yeterince seçenek sunmuyordu bana
bildiğim lisan yeteneklerimle de her ne kadar kısıtlı olsada
en az dört tane yedinin oluşturacağı genişlik itti bellikede beni bu şiire
sonuçta harfler vardı..
belki notaların büyüsü yoktu ama senin büyünde harflerdeydi...
işin garip kısmı kendimi bulduğum notalarda seni bulamamam, harflerde aramam değil
işin garip kısmı harflerde bulduğum seni notalarda kaybetmem
her ne kadar bir şiir gibi başlamış olsakta bir hikaye de sen buna
bir roman de, çok komik geldiyse bi fıkra de, ne dersen de ama
benim kaybettiğim mısralarda kendini arama..
21 eylül gibiydi ve senesi önemli olmayan bir zaman dilimi
aklımda ki her halinle ya beynimdeydin çıkmıyor ya kalbimdeydin acıtıyor
binlerce kareye böldüm vücudumu bir gece acıların diner mi diye.
sonra farkına vardım bi kare oluşamıyordu benim vücudumda
bir anlamsız hal alyordu o kare, kare değildi ama
o parça sen miydin?
sonra karar verdim oluşmaya yeniden, yeniden doğmaya
bir bütündüm ve o şekil yine görünmüyordu vücudumda
neredeydi?
bulsam söküp atacaktım, hangi uzvu olursa olsun
yaşamamı engelleyecek dahi olsa
düşündükçe beynimde buluyordum onu, hissettikçe kalbimde...
kalbimdeydin ya da beynimde
peki neden midem de acı yapıyordu,
bazen boğazımda düğümleniyordu,
saçlarımı yolsamda kafamda çalkalanıyordu,
oh be diyordum gözlerimden gözyaşı olup çıkıyordu artık...
belli bi zaman sonra dört duvarımdan dışarı taşamıyodu
arayıp yine yerleşiyordu vücuduma tekrar.
21 eylül den beri bu dengesizlik vücudumun bir saplantısı haline gelmişti artık
sonra kurtuluşu arama yollarının faydasız olacağını anladım
sonra anladım sana ulaşmayı istemenin bu saplantıyı atamayacağını.
ulaşmak istedikçe saplantıların arttığı
ulaştıkça vazgeçmediği, kaçtıkça vazgeçmediği
ne yapsam vazgeçemediği bir durum oldu bu
ışıl ışıl bakıyordu gözlerin son gördüğümde seni
gözlerimin içine derin derin baktın ya da ben öyle algıladım
o an belki dökseydim bünyemdeki seni gözlerimden
bir daha dönmeyecektin yerleştiğin yere
bir daha çekmeyecektim bu acıyı
bu sefer atabilecekti vücudum saplantılarını
ve vazgeçecekti alışkanlık haline getirdiği davranışlarından.
oysa bu sefer ben kaçmıştım, belki de sen yaklaşamamıştın...
ışıl ışıl bakıyordu gözlerin son gördüğümde seni
hep mi böyle bakıyordu gözlerime gözlerin
yoksa hep mi böyle bakıyordu gözlerin
sözler savuruyorduk birbirimize
seninkiler anlamlı benimkiler anlamsızdı
ben hazırdım sen değildin...
şimdi beynimi kurcalıyan soruları sormak isterdim sana
o kadar basit ki
ya seni bişey itti benden ya beni bişey çekemedi sana
sözlerim miydi, ses tonum mu, renkleri miydi kıyafetlerimin
alışkanlıklarımımı bilyordun ki beğenmiyordun
dostlarımla düşman mıydın vazgeç diyordun
saçlarım düzdü belki, belki de beğenmediğin bi şekildeydi
huyum inatla sana değişebilecekken sevemedeğin miydi...
oysaki en doğal halimle gelmiştim karşına
tahmin mi etmeliydim sahte olmam gerektiğini
gözlerimi ya beğenmedin ya bakışlarımı
ya rengini ya şeklini
ya da içinde olan seni kabullenemedin...
hiç sana şiir yazdılar mı ya da yan yana gelebilecek en anlamlı notalardan bir şarkı
bir uyuma sebep ettiler mi seni hiç
hiç hayatlarına parça oldun mu birilerinin
keşke sen olsaydın diyorum şimdi
ne bilyim yokluğunda üşüdüğümde sarsaydın, en azından elini tutsaydım
şimdi diyorum ki keşke sen olsaydın
son gecem olsaydı da sen olsaydın
sen olsaydında son olsaydın
dizlerinde uyuyarak ölen bir benin sonu
diyorum ki sen olsaydın şimdi sadece
olsaydın da derdim olsaydın benim...
kabuslar görmek sebep değildi aslında uykuları uykusuzluğa değişmeye
ilk görene kadar her gece rüyalarımda gördüğüm seni tanıdıktan sonra sadece kabus olmasaydın eğer...
bu ilk şiirim belkide yazdığım şarkı sözlerini saymazsak
ve ne kadar anlamsız oldu baksana
bir nevi saçmalıkların, kurulan anlamsız cümlelerin bir araya geldiği anlamsız bir metin oldu
bu ilk şiirim belkide yazdığım şarkı sözlerini saymazsak sana
ne kadar anlamsız oldu değil mi
hiç bir şey ifade edemeyen bir bedende yaşayan kurgulardan oluşan kelimelerle dolu
hiç bir şey anlatamayan anlamsız bir şiir
bütün duyguları karışıkken zayıf türkçesiyle bir beynin parmaklarını zorladığı
bütün anlamsız kelimeleri bir araya getir diye işkence yapan bir bünyenin
oluşturabileceği anlamsız bir şiir...
belki de en doğrusu bu işe hiç bulaşmamaktı
21 eylülü yaşamamak ve istediğinde istediğin kadar kare oluşturabilmekti
hiç yazmamak bu şiiri en iyisiydi belki de
illaki seni anlatmam için sözler gerekmiyormuş
alternatifim çoğalsın diye yedili olasılığı yirmidokuza çıkarmam gerekmiyormuş
seni anlatmam için bu kadar sözün anlamlanması yerine
yaşayan herhangi bir bedeni anlamsızlaştırmak yetermiş!
belki de en doğrusu bu işe hiç bulaşmamaktı
herkez bildiğini yapmalıydı
dengini dengine dengelemekti bütün sorun
belki de en doğrusu bu işe hiç bulaşmamaktı
en doğru bildiğim şekilde seni ifade edebilmek en kolayı en algılanabiliriydi
belki de en doğrusu bu işe hiç bulaşmamaktı
çünkü zaten sen beni anlayamamıştın
burdaki sözlerin yan yana gelmesinide anlayamayacaksın...
[deniz]
''yaLancı cennet / deception''
BirGünKüçükİnceParmaklıBirElGelipDüzeltecekHerşeyiBenÇokAyrılıklarYaşadımOYüzdenBitişikYazdımHerşeyi...
