herkese merhabalar..ismim Bülent..
söyleyenlerin yalancısıyım 1975 yılının ocak ayının 16.gününde dünyaya gelmişim..
benden önce iki çocuk büyüten annem ve babamın tepkileri ne olmuş bilemiyorum ama sıfır kilometre bir çocuğa sahip oldukları için mutlu olmuşlardır
heralde..
en azından siyah beyaz fotoğraflarıma baktığımda gördüğüm manzara bu..=)
çocukluğum, 10-12 kiracının, tek bir ev sahibine ait müstakil evlerden oluşan bir yapıda, güzel komşulukların güzel ilişkilerin yaşandığı bir yerde geçti..
çatısında iğde ağacı olan ev bizim yaşadığımız evdi..eskilerin ağaca verdiği değer böyle işte..ağacı yıkmak yerine binayı ağaca göre yapmak..dışardan enteresan bir görüntü oluştururdu..soranlara işte bu benim doğduğum ev demek gayet hoşuma giderdi..
el bebek gül bebek bir çocukluğum olmadı çoğu şeyden mahrumduk ama şimdi düşündüğüm zaman tebessüm etmeme sebep bir çok hatıra var belleğimde..
mahalle kavgaları, yeni alınan plastik ayakkabıların sevinci ve giyilir giyilmez engellenemeyen bir koşma isteği, dondurucu soğuklarda oynanan futbol maçları,
kırk yılda bir alınabilen plastik topla istediğin kişiyi takıma alma şansına sahip olmak bu tatlı hatıralardan sadece bazıları..=)
ilk okulu çok az çalışkanlığım daha çok da yazımın güzelliğinden dolayı aldığım 5'lerin sayesinde kazasız belasız bitirdikten sonra sıra orta okulu okumaya gelmişti..
zor bela bitirdiğim ortaokul macerasından sonra ver elini lise yılları ve resmen amele gibi çalıştırılan bir öğrenci profiliyle hayatın karşısındaydım artık..
endüstri meslek lisesi mobilya ve dekorasyon bölümünü kazandığımı öğrendiğimde küçük bi şok yaşamıştım.. bu şok aynı bölümde dayımın da teknisyen olarak görev yapmasından kaynaklanıyordu..tozun toprağın içinde geçirilen döner sermaye günleri ve atölye dersleri ve çoğu dersin yazılısından kopya çekerek kurtulmanın dışında hafızamda fazla yer etmemiş ve etmesini de istemediğim lise yıllarını 3 yıl yerine 4 yıl da bitirdikten sonra askerlik çağına gelmiş olmam munasebetiyle kendimi yollara vurup vatani görevimin ilk etabı olan acemi birliğine gitmek üzere amasya'ya doğru yola çıktım..
baya uzun süren alışma döneminden sonra 86 kiloyla kendimi emanet ettiğim asker ocağından sırtımdaki yüklerden kurtulmuş olarak diğer bir adıyla 63 kiloya düşmüş
olarak ailemin huzuruna çıktım..
''askerlik keşke 2 ay olsa ne güzel olur'' gibi düşüncelere sahipken kendimi usta birliğime katılmak üzere yine yollarda buldum..
bu kez hedefte kars-sarıkamış vardı ve sarıkamış'ın adı bile üşümeme sebep oluyordu..=)
fotoğrafçı olmayı beklerken depocu olarak rahat bir askerlik yapıp eve döndükten sonra iş hayatına atıldım..
babadan kalma holdinglerimiz şirketlerimiz olmadığı için de mecburen bir fotoğrafçının yanında işe başladım..
yaş 22-23 bir yandan çalışıyorum bir yandan abimle birlikte evin masraflarını karşılamaya bakıyorum..
2 yıl kadar orada çalıştıktan sonra belki de hayatımın fırsatını yakaladım ama değerlendiremedim..
yurt dışında çalışma şansı doğdu ama dediğim gibi değerlendiremeyince
mecburen aynı yerde devam ettim..
sonrasında anlaşamayıp yine başka bir fotoğrafçıda çalışmaya başladım..orada çalışırken Ecevit Hükümeti tarafından başlatılan DMS sınavlarına hazırlanıp şu an görev yaptığım kadroyu kazandım..
işe girdikten sonra açıköğretim fakültesinin 2 yıllık halkla ilişkiler bölümünü ve o bittikten sonra da 4 yıllık işletme bölümünü bitirip diplomamı almayı
başardım..
memur olunca diploma daha bir önemli hale geliyor..ilerde oluşabilecek mevki makam durumları için..=)
yaklaşık 10 senedir kamuda güvenlik görevlisi olarak çalışıyorum..
e hadi çalıştığım kurumun reklamını da yapiim EÜAŞ( elektrik üretim a.ş) ki bu kurum
bir zamanlar tüpraş'la birlikte Türkiye'nin en çok kar getiren iki kurumundan biriydi..özelleştirmeden o da payını aldı..
Beşiktaş yaşamımın bir parçası..6 yaşında Beşiktaş dedim o gün bugündür aynı şeyi yürekten söylemenin gururunu yaşıyorum..
bunun dışında çoğu şeye geç ulaşmış biri olarak geç başladığım hobilerim zevklerim var..
daha önce forumda paylaşımını yapmıştım zaten, model araba kolleksiyonum ve eski para kolleksiyonum var..
okul okurken kitap okumaya fırsatım olmamıştı şimdi o açığımı kapatmaya çalışıyorum..en büyük zevkim 3 bant bilardo oynamak ona devam ediyorum..
arkadaşlarımla dostlarımla birlikte olmak
onların sorunlarına çözümler üretebilmek adına birşeyler yapmak güzel bir şey, elimden geldiğince buna dikkat ediyorum..
burçlara fazla inanmamakla birlikte oğlak burcunun tüm özelliklerini taşıdığımı hayretler içersinde izliyorum..
16 yaşına kadar kendini kova sanan biri olarak burçlardan hep yanlış
beklentiler içersinde olduğumu da kabul ediyorum..=)
kolay kolay kızmam ama kızdığım zaman da sakinleşmem zaman alır..verilen sözlerin tutulması gerektiğine inanırım..buna inanmakla birlikte bende arasıra verdiğim sözleri tutmamazlık etmişimdir..=)
doğruluk ve dürüstlüğe aşırı önem veririm..hiç bir şey yalan kadar sevimsiz gelmez bana..
17 yaşından beridir ağlayamam..ağlayanlara gıptayla bakarım..gülmesi güzel olan insanlara daha çabuk ısınırım..
bu kısa..! hayat hikayesinden sonra başınız ağrımamışsa biraz da hackhell'li günlerime değinmek isterim..
bir arkadaşım sayesinde tanıdım hackhell'i..yaklaşık 3-4 seneden beridir vazgeçilmezim oldu hackhell..
ilk üye olduğumda bir gün burada mod olacaksın deseler kimseye inanmazdım..
demek ki çalışmanın daha doğrusu istemenin karşılığını alıyorsun..
burada çok çok güzel dostluklar edindim..reelde görüştüğüm arkadaşlarım oldu..
sağolsunlar bugüne kadar bu arkadaşlarımdan bu dostlarımdan hiç biri en küçük saygısızlık göstermedi..
çoğunluk olarak kaliteli insanlardan oluşan bir toplulukta yer aldığım için
mutluyum..
bazen hamlık yapanlar olabiliyor onları da toyluğuna verip öyle kabul etmemiz gerektiğine inanıyorum..
umarım fazla sıkmamışımdır..hepinize iyi forumlar..=)
[/URL]
