ThRill
New member
iyi kalpli,yalnız bir adam, bir gün bir koza bulur.kozanın içinde küçük bir tırtıl vardır.adam çok sever bu tırtılı ,onunla tüm yalnızlığını,tüm sevgisini paylaşır.Adeta hayatının bir parçası olmuştur tırtıl.
Gel zaman git zaman tırtıl büyür ,güzel bir kelebek olur.adam kelebeğine hayran…. bırakamaz bir türlü…aslında kelebeğin aklında dağlar ,kırlar,çiçekler vardır da;kıyamaz bir türlü adama ve onun sevgisine.bir türlü yalnız bırakamaz onu.üç günlük ömrünü sevildiği ve sevdiği yerde geçirmeye hazırdır aslında..
Ama adam bilir ki; ”SEVMEK BAZEN VAZGEÇMEYİ DE BİLMEKTİR”…kelebeğine son kez bakar ve onu salıverir özgürlüğüne ..kırlarına,çiçeklerine doğru özgürce uçmasını ister.
Kelebek mutlu olmasına mutlu olur ama,hiçbir meltem, hiçbir çiçek yaprağı,adamın avucunun sıcaklığını andırmaz..aklında adam, o çiçek senin ,bu çiçek benim gezinir durur saatlerce.adam ise kelebeğe sevdalı ,bakıp durur boşluğuna .kelebek de hala konacak sıcak bir avuç aramaktadır..
Böylece kelebek şunu anlar:bazen ait olduğumuz yer orasıdır;sıcak bir avuçtur.ama biliriz ki o yerin bize ait olma ihtimali bir hiçtir…adam ise ,hiçbir sevdanın yalnızca sevgiyle yaşatılamadığını anlar.aslında ikisi de mutsuzdur.
O günden sonra kelebek ,gücü tükenene dek adama duyduğu özlemi gömecek bir dağ aramaya başlar.ama bu özlemi dindirecek bir çare bulamayınca anlar ki;hiçbir dağ bir özlemi gömebileceğiniz kadar büyük değildir.
Adamsa sevdasını koyar sımsıcak avuçlarına ;kelebeğin yerine sevdasıyla avutur kendisini…
Unutmayalım ki;herkes bir şeyler yaşar ;iyi yada kötü,doğru yada yanlış.herkes yaşadıklarından bir çıkarım yaparak hayatına bir yol verir ;aynı zamanda düşüncelerine de
BIRAKIN SEVGİ SİZİ BULSUN…..
Gel zaman git zaman tırtıl büyür ,güzel bir kelebek olur.adam kelebeğine hayran…. bırakamaz bir türlü…aslında kelebeğin aklında dağlar ,kırlar,çiçekler vardır da;kıyamaz bir türlü adama ve onun sevgisine.bir türlü yalnız bırakamaz onu.üç günlük ömrünü sevildiği ve sevdiği yerde geçirmeye hazırdır aslında..
Ama adam bilir ki; ”SEVMEK BAZEN VAZGEÇMEYİ DE BİLMEKTİR”…kelebeğine son kez bakar ve onu salıverir özgürlüğüne ..kırlarına,çiçeklerine doğru özgürce uçmasını ister.
Kelebek mutlu olmasına mutlu olur ama,hiçbir meltem, hiçbir çiçek yaprağı,adamın avucunun sıcaklığını andırmaz..aklında adam, o çiçek senin ,bu çiçek benim gezinir durur saatlerce.adam ise kelebeğe sevdalı ,bakıp durur boşluğuna .kelebek de hala konacak sıcak bir avuç aramaktadır..
Böylece kelebek şunu anlar:bazen ait olduğumuz yer orasıdır;sıcak bir avuçtur.ama biliriz ki o yerin bize ait olma ihtimali bir hiçtir…adam ise ,hiçbir sevdanın yalnızca sevgiyle yaşatılamadığını anlar.aslında ikisi de mutsuzdur.
O günden sonra kelebek ,gücü tükenene dek adama duyduğu özlemi gömecek bir dağ aramaya başlar.ama bu özlemi dindirecek bir çare bulamayınca anlar ki;hiçbir dağ bir özlemi gömebileceğiniz kadar büyük değildir.
Adamsa sevdasını koyar sımsıcak avuçlarına ;kelebeğin yerine sevdasıyla avutur kendisini…
Unutmayalım ki;herkes bir şeyler yaşar ;iyi yada kötü,doğru yada yanlış.herkes yaşadıklarından bir çıkarım yaparak hayatına bir yol verir ;aynı zamanda düşüncelerine de
BIRAKIN SEVGİ SİZİ BULSUN…..