Bir Tomurcuk Gül Aşkına..

T

Tragedy

Photo Manipulator
Katılım
7 Mar 2006
Mesajlar
6,789
Reaction score
0
Puanları
0
Seni kanayan bütün yaralara sarıyorum ey şiir

seni kanayan bütün acılara
kaynağına küsmüş pınarlara
çatlayan tomurcuklara, baharlara
çığlıklara, demir parmaklıklara
seni yarınlara umutla bakıp
sesini yitirmiş çocuklara adıyorum ey şiir
ürkütülmüş güvercin kanadına yazıyorum seni
unutma bizi
unutma yüreğini kanatanı bir tomurcuk gül aşkına

seni yaşanmamış sevdalara adıyorum ey şiir
tadılmamış nice sevdalara
bir rüzgarın nefesine
bir ırmağın sesine
gözü yaşlı analara
yüreği tekmelenmiş babalara
savaşlara, dostluklara, arkadaşlıklara
açılmamış bir goncanın kokusuna
aşkını gizleyen bir kız çocuğunun soluğuna karıyorum seni ey şiir
bir çınarın yaprağına yazıyorum seni
unutma bizı
unutma yüreğini kanatanı bir tomurcuk gül aşkına

seni gül kıyımlarına
yürekte üşüyen incecik kıpırtılara adıyorum ey şiir
dillere destan şarkılara., yüreklere mühür aşklara
ve ölümsüzlüklere, sonsuzluklara yazıyorum seni...
kirpiklerimizde incinmiş bir damla şiirle
bir sevda durağında bekliyoruz seni unutma
gül damıtırken ayışığı gül bakışlardan...!

ve sevgiler kanatlanırken güvercin uçuşlarında
sıcaklığına duyarlı bir defne dalında bekliyoruz seni...

acıları sevmek en çok sana yakışır ey şiir
yüreğinde üşüyen incecik kıpırtılara
seni kanayan bütün yaralara sarıyorum
üşüyen bütün yaralara
apaydınlık yarınlara
unutma bizı
unutma yüreğini kanatanı bir tomurcuk gül aşkına..

Alıntıdır..[/CENTER]
 
Gece Bulutları..

Gece bulutları gibi mahzun durma
Paramparça...
Birkaç damla gözyaşı
Umutlara ve tüm sırlara...
Huzurdasın üstünde insanların...
Arasında yarılan ayların
Kendi nefesinden uzak
Ölümü öldüren canların...
Delirmiş melek gibi
Yakacaksın arşı
Bil ki ağaçlar ayakta isyan da
Karıncalar kıyamete gün sayar
Karanlık da doymayan ervah da
Birazdan ağaracak
Nefret ettiğim günler
Sayısı arttıkça
Acizliğim ölüme göz kırpıyor
Yapma böyle
Çektiğin çileler adına
Akan kanın kutsalına...
Büyüttüğün hayatlarına
Nefretimin verdiği acı
Sevgimin intikamı biliyorum
Acizliğimde hayatlarım...
Ya peki ben?
Nerde sığınacak eski limanım...
Ve yol gösteren şimalım...

Deecay..​
 
Sessizlik cinayettir bazen!
Belki ellerine kan bulaşmaz; belki gözlerini yumar, kulaklarını tıkarsın; çığlıklar parçalanır duvarlarında...
Kafanı çevirirsin yardim nidalarına ya da elvedalara...
Hiçbir şey değişsin istemezsin; yolunu tutmuş, yükünü almışsındır; paylaşmayı bilmezsin....
Kimsenin yerine koyamazsın kendini; ne anlamaya, ne anlamlandırmaya çalışmazsın bir şeyleri...
Sevgiden, aşktan, dostluktan dem vurup, ortak olmazsın sorunlarıma...
Her adım atışında çekersin kendini geri; “konuş!” derim, susarsın...
Ya düşüncelerin yoktur kendine ait, ya korkarsın düşündüklerini söylemekten...
Gerçekten var mısın, ihtiyacım olduğunda ortalıkta görünmezken...
Nasıl inanırım sana; haklıya “haklı”, haksıza “haksız” diyemezken...
Sessizlikte boğulurken sesim; ancak fısıldayarak söyleyebiliyorum: “sessizlik cinayettir!”



Gidene “gitme” diyemeyenin, gelene “hoş geldin”’i ne kadar anlamlıdır bilemiyorum.
Benim gibi konuşmayıp, benim gibi yazmayandan uzak durursam; nereye götürür beni bu tekdüzelik!

Arada bir “saçmala!” desin biri, ölçüp biçeyim, düşüneyim üstünde; onun kadar sert, onun kadar umursamaz olmayayım; içim rahat olsun “yanılıyorsun” derken ve gülümseyeyim.
Dikkatli oldugumdan dikkat isterim doğru; kaçınırim kötü söz söylemekten; anlamadan itham etmek istemem; tahammül gösteremem yargısız infazlara; her duyguma bir cümle bağlayabilirim istersem; ama öfkelenmeden yazamam, yazamam yazmasına da sövemem de kimseye...

Sessizlik izin verir karşındakine, seni dilediğince yorumlaması için...
Ve bazen, en fazla bağıranla, hiç sesi çıkmayanı ayıramam birbirinden...
Ve merak ederim: “Ne saklıyorlar benden?”

Belki gözlem yapıyorlar, belki veri topluyorlar; herkes bağırırken susmak, erdem sayılır belki; ya sessiz çoğunluğun bir parçası olmak?
Ben ağlarken gülüyorsan anlayış gösterebilirim; ben ağlarken ağlıyorsan “dostum” diyebilirim, ben kalırken gidiyorsan “korkak” sanabilirim; ben severken itiyorsan, vazgeçebilirim senden ve ben sorarken susuyorsan, katlim vaciptir demektir; ölebilirim!
Sessizlik cinayet işler bazen; ne bir tanık, ne bir kanıt bırakmaz arkasında; bazen bizim gibi sessiz, bazen tırnaklarını toprağa geçirerek, hayatımızdan çıkıp gider insanlar; bazen anlamamanın, bazen anlaşılmamanın acısını duyarlar.
Ve fark etseler de, etmeseler de, kimse güvende değildir artık; oysa, güvende olmak için tercih edilir susmak!
Ve vicdanımızın tek düşü olur; deliksiz uyumak!​
 
Cevap yazmak için giriş yap yada kayıt ol.
Geri
Üst