Kuşların şahı kartal, sörf yaparken göklerde
Havuzlu bir villa ve bir kafes görür yerde
Pike yaparak konar, karşısına kafesin
Sonra neler mi olur? .. Merak eden dinlesin
Kartal der ki kafeste yaşayan minik kuşa;
-Gel seni kurtarayım, eresin kurtuluşa
Artık yaşa özgürce, benimle birlik uç ta;
Sona ersin esaret, sen bir kuşsun sonuçta
Şöyle cevap veriyor, minik kuş içtenlikle;
- Ben sizinle gelemem, unutun kesinlikle
Ben burada mutluyum, sahibim bakar bana,
Hem ben uçma bilmem ki, uyamam asla sana
Kartal der ki bu sefer; - elbette senin karar,
Ama uçmak başka şey, esaret akla zarar
Nasıl desem! .. sevinçle, özgürce kanat açmak
İnan değer her şeye, göklerde öyle uçmak
Hem sana öğretirim, uçmayı elbette ki
Sen bir kuşsun, kuş için göklerde uçmak ne ki! ..
Ve kartal devam eder, anlatmaya gökleri
Bir bir sayarak över, türlü güzellikleri
Minik kuş dayanamaz, merakından -peki! .. der
Kartal açar kafesi, kuşu alarak gider
Çok yüksek bir zirveye götürür minik kuşu
Gördüğü manzaradan, kaplar farklı bir huşu
Kartal başlar ilk derse; kanadı açacaksın,
Sonra tekrar kapatıp, böylece uçacaksın
Ders dinlerken minik kuş, gözleri ufka dalar
Muhteşem bir manzara, rüzgar tüyleri yalar
Tam bu esnada işte, tuhaflık oluverir
Bizim kuş kendisini boşlukta buluverir
Kartal iter arkadan kuş düşer uçuruma
Şimdi neler olacak hele bakın duruma
İlk ders gelir aklına, kanadını açar kuş
Sonra tekrar kapatır, böylece başlar uçuş
Bundan sonra ikisi beraber uçarlar hep
Rabbim kuşa uçmayı, kartalı kılmış sebep
Yıllar geçer aradan, birlikte uçarlarken
Bir gün göl kenarında, tam da su içerlerken
Gölün yüzeyi sanki ayna gibi aks yapar
Bakarlar ki suda tam iki tane kartal var
Meğerse kartal imiş bu minik kuş aslında
Şimdi yetişkin olmuş, kartal olma faslında
Yaşlı kartal gelince, pir-i fâni yaşına
Ölür ve genç kartalsa kalır yalnız başına
O da bir gün uçarken gökyüzünde gönlünce
Havuzlu bir villa ve birde kafes görünce
Şöyle bir pike yapar, konar kafes yanına
Hemen girmeye başlar minik kuşun kanına
Evet dostlar aslında, çoğumuz kartalız biz
Kendi kafesimizde, mahkumuz hapisteyiz
Geni kartal olanın, yüreği durulur mu?
Göklerde uçmak varken kafeste durulur mu? ..
Ama tercih sizindir; ya özgürlük, ya kafes! ..
Zaten hayat geçici, sayılı elbet nefes
Var kendinin farkına, sen aslında Kartalsın
Kendini kuş sananlar, bırak kafeste kalsın
Havuzlu bir villa ve bir kafes görür yerde
Pike yaparak konar, karşısına kafesin
Sonra neler mi olur? .. Merak eden dinlesin
Kartal der ki kafeste yaşayan minik kuşa;
-Gel seni kurtarayım, eresin kurtuluşa
Artık yaşa özgürce, benimle birlik uç ta;
Sona ersin esaret, sen bir kuşsun sonuçta
Şöyle cevap veriyor, minik kuş içtenlikle;
- Ben sizinle gelemem, unutun kesinlikle
Ben burada mutluyum, sahibim bakar bana,
Hem ben uçma bilmem ki, uyamam asla sana
Kartal der ki bu sefer; - elbette senin karar,
Ama uçmak başka şey, esaret akla zarar
Nasıl desem! .. sevinçle, özgürce kanat açmak
İnan değer her şeye, göklerde öyle uçmak
Hem sana öğretirim, uçmayı elbette ki
Sen bir kuşsun, kuş için göklerde uçmak ne ki! ..
Ve kartal devam eder, anlatmaya gökleri
Bir bir sayarak över, türlü güzellikleri
Minik kuş dayanamaz, merakından -peki! .. der
Kartal açar kafesi, kuşu alarak gider
Çok yüksek bir zirveye götürür minik kuşu
Gördüğü manzaradan, kaplar farklı bir huşu
Kartal başlar ilk derse; kanadı açacaksın,
Sonra tekrar kapatıp, böylece uçacaksın
Ders dinlerken minik kuş, gözleri ufka dalar
Muhteşem bir manzara, rüzgar tüyleri yalar
Tam bu esnada işte, tuhaflık oluverir
Bizim kuş kendisini boşlukta buluverir
Kartal iter arkadan kuş düşer uçuruma
Şimdi neler olacak hele bakın duruma
İlk ders gelir aklına, kanadını açar kuş
Sonra tekrar kapatır, böylece başlar uçuş
Bundan sonra ikisi beraber uçarlar hep
Rabbim kuşa uçmayı, kartalı kılmış sebep
Yıllar geçer aradan, birlikte uçarlarken
Bir gün göl kenarında, tam da su içerlerken
Gölün yüzeyi sanki ayna gibi aks yapar
Bakarlar ki suda tam iki tane kartal var
Meğerse kartal imiş bu minik kuş aslında
Şimdi yetişkin olmuş, kartal olma faslında
Yaşlı kartal gelince, pir-i fâni yaşına
Ölür ve genç kartalsa kalır yalnız başına
O da bir gün uçarken gökyüzünde gönlünce
Havuzlu bir villa ve birde kafes görünce
Şöyle bir pike yapar, konar kafes yanına
Hemen girmeye başlar minik kuşun kanına
Evet dostlar aslında, çoğumuz kartalız biz
Kendi kafesimizde, mahkumuz hapisteyiz
Geni kartal olanın, yüreği durulur mu?
Göklerde uçmak varken kafeste durulur mu? ..
Ama tercih sizindir; ya özgürlük, ya kafes! ..
Zaten hayat geçici, sayılı elbet nefes
Var kendinin farkına, sen aslında Kartalsın
Kendini kuş sananlar, bırak kafeste kalsın
alıntıdır
