Blue_Fire
New member
Pencereyi açsam,kuşlara baksam,yıldızları saysam
gün gelir kavuşuruz diye
içimde bir kuruntu yapsam.
gün gelir tekrar sever diye
kendimi yalan yere avutsam
anlamak zor mu gelir gönlüne
sevmek ihanetmidir yarene
yanımda hayalinle konuşsam
adım çıkar divane
her şey yasak bu bedene
seni görmek haramdır kalbime
senden uzaklara kaçsam
ne lakap takarlar sevgime
gamzelerine saklansam, gözyaşlarında boğulsam
belki sever diye
kır çiçekleri toplasam
belki affeder diye
adresine güller yollasam
her günün karanlığında
siyah tüller arkasında
Ayak seslerine karışsam
haksız iftiralarından sığındım yanlızlığa
takatsiz dolaştım sokaklarda
sen beceremedin sevmeyi
ama öyle sevdirdinki kendini
Harabelerin soğuk duvarlarına haykırıyorum
Adını kan kırmızısı spreylerle boyuyorum
Yüzüme aşina sokaklar ezbere okuyorlar şiirlerimi
Karşıma dikildiğin son günü anımsıyorum
bakışlarındaki mahmurluğu okuyorum düşlerimde
Sisli havalarda, loş lambalarla seni anıyorum
seni senden çok sevdiğim için ağlıyorum.
Sana sende daha yakın olduğum için katlanıyorum
Dudaklarımda ılık gözyaşları
Ellerimde senden kalan sıcaklık
Yer yer sevginin şekilsiz yaraları
Nasır tutan tenimde sendan kalan kuraklık
Pencereyi açıyorum
kırık cam parçacıkları tutunuyor bileklerime
Kuşlara bakıyorum
ayrılık ağıtlarını vuruyorlar yüzüme
Ve yıldızları sayıyorum
Kopardığım kır çiçeklerini demet demet seriyorum ellerine
Ve kanayan bileklerime kazıyorum
Asla sevmeyeceğim senin özünle
Asla ihanet etmeyeceğim sevgine...
Blue_Fire
