azadgirl
New member
Yine bunalım dolu bir dinginlik içinde ruhum... Sanki birisi tarafından yönlerdiriliyorum bir boşluğa. Etrafım boşalıyor... Yanlız kalıyorum... Tek tabanca bir hayat sürmeye zorluyor birşeyler beni, istemiyroum ilgi, istemiyorum...
Herşey boş geliyor, konuşmalar, arkadaşlıklar, derslerde verilen anlamsız saçma sapan formüller, tarihler.. hepsi boşş.. herşeye karşı bir isteksizlik.. sıkılıyorum.
Alışkanlıklarımla beraber herşeyi bırakma duygusu, çekip bir bilinmeze yol alma isteği beliriyor an be an.. Yapamıyorum, gelecek kaygısı engel oluyor, engellere takılıp kalıyorum.
Zamansız, mekansız bu duygularla savaşmak zor geliyor. Başaramıyorum.
Herşey, siyah beyaz bir dünyada var olar kuşku gölgelerinin gri tonlarından ibaret.
Bu andan sonra yaşamamak korkunç bir duygu. Dipsiz bir kuyuya gömülmek yada onun gibi birşey. HERŞEY ÇOK KARMAŞIK.
Hiçbir kalp tarafından sevilememe duygusunu, ilişkilerin sadece cinsel bir açlığın tatmini olmasını garipsiyorum. Sürekli bir "ama" pozisyonunda yaşamaktan sıkıldım artık. Virgülleri okuyamıyorum, Bu cümleye bir nokta koymanın vakti gelmedi mi?
20 yıllık bir macera böyle sonlanmamalıydı, bu kadar çelişkili olmamalıydı hayat, yüzüme bu kadar maske takmamalıydım. Her cümleden sonra "ama" koymayı bırakıp, "Herşeye rağmen" demeyi öğrenmeliydim.
******* Burası özel*******
Off.. yine ağır geldidüşünmek. Damarlarım yavaş yavaş uyuşmaya başladı, gözlerimi kapatmayı istemiyorum... Biliyorum yine balayacak herşey uyanınca.
Ümit etmek öldürüyor bedenimi, sabırsızım, bekleyemiyorum. İstemedim şimdiye kadar bir yudum sevgiden aşkan başka birşey, olmadı, olmuyor, zaten artık olmayacak..
Kimseye güvenemiyorum, Dediğim gibi, umut öldürüyor adamı.
Hayatın mecaz anlamlarında yaşayan zehirli bir yılan gibiyim, ve her zehirli yılan gibi, kimse zarar görmeden yok edilmeliyim.
Karanlıklardan korkuyorum, ama bir damla ışık yok ki dünyamda...
Son cümlemi yazmak istemiyorum bu nota... son cümlem... aşkım... hayatım... SONUM.
Nietzsche'yi seviyorum. ama ondan üstünüm galiba, onun gibi şizofreni ile kardeşçe yaşamaktansa, kısa bir küfür sallayıp veda edeceğim.. (hala başaramadım.. az kaldı)
Artık düzgün yazmakta zorlanıyorum... Herşey iyiden iyiye dönmeye başladı.. Ucuz bir fahişeyle son bir kez sevişmek istiyorum....
Manası yok artık, beynimin bana oynadığı bu labirentleri yıkacak güce sonunda sahibim. bu gibi oyunların bana engel olmasına izin vermeyeceğim.
Benim celladım, kimse değil. ben de değilim, zaten bir hiçtim, hiçlikte yaşamaya devam edeceğimç Arkamdan ağlayacak kimse olmaması ne acı! Sevip dayanacağım, ağlayacağım bir omuz olsaydı... Offf...
elveda .
sonucu tahmin etmişsinizdir, yapacaklarınızı asla biriktirmeyin. en basitinden birisininden hoşlanıyorsanız cesaret toplamak adı altında vakit kaybetmeyin. herşey o anda güzeldir.
bir veda mektubu, bir jilet, hertaraf kan.
Not: bu mektup Allahıma bin şükür(!) bana ait değildir.
Herşey boş geliyor, konuşmalar, arkadaşlıklar, derslerde verilen anlamsız saçma sapan formüller, tarihler.. hepsi boşş.. herşeye karşı bir isteksizlik.. sıkılıyorum.
Alışkanlıklarımla beraber herşeyi bırakma duygusu, çekip bir bilinmeze yol alma isteği beliriyor an be an.. Yapamıyorum, gelecek kaygısı engel oluyor, engellere takılıp kalıyorum.
Zamansız, mekansız bu duygularla savaşmak zor geliyor. Başaramıyorum.
Herşey, siyah beyaz bir dünyada var olar kuşku gölgelerinin gri tonlarından ibaret.
Bu andan sonra yaşamamak korkunç bir duygu. Dipsiz bir kuyuya gömülmek yada onun gibi birşey. HERŞEY ÇOK KARMAŞIK.
Hiçbir kalp tarafından sevilememe duygusunu, ilişkilerin sadece cinsel bir açlığın tatmini olmasını garipsiyorum. Sürekli bir "ama" pozisyonunda yaşamaktan sıkıldım artık. Virgülleri okuyamıyorum, Bu cümleye bir nokta koymanın vakti gelmedi mi?
20 yıllık bir macera böyle sonlanmamalıydı, bu kadar çelişkili olmamalıydı hayat, yüzüme bu kadar maske takmamalıydım. Her cümleden sonra "ama" koymayı bırakıp, "Herşeye rağmen" demeyi öğrenmeliydim.
******* Burası özel*******
Off.. yine ağır geldidüşünmek. Damarlarım yavaş yavaş uyuşmaya başladı, gözlerimi kapatmayı istemiyorum... Biliyorum yine balayacak herşey uyanınca.
Ümit etmek öldürüyor bedenimi, sabırsızım, bekleyemiyorum. İstemedim şimdiye kadar bir yudum sevgiden aşkan başka birşey, olmadı, olmuyor, zaten artık olmayacak..
Kimseye güvenemiyorum, Dediğim gibi, umut öldürüyor adamı.
Hayatın mecaz anlamlarında yaşayan zehirli bir yılan gibiyim, ve her zehirli yılan gibi, kimse zarar görmeden yok edilmeliyim.
Karanlıklardan korkuyorum, ama bir damla ışık yok ki dünyamda...
Son cümlemi yazmak istemiyorum bu nota... son cümlem... aşkım... hayatım... SONUM.
Nietzsche'yi seviyorum. ama ondan üstünüm galiba, onun gibi şizofreni ile kardeşçe yaşamaktansa, kısa bir küfür sallayıp veda edeceğim.. (hala başaramadım.. az kaldı)
Artık düzgün yazmakta zorlanıyorum... Herşey iyiden iyiye dönmeye başladı.. Ucuz bir fahişeyle son bir kez sevişmek istiyorum....
Manası yok artık, beynimin bana oynadığı bu labirentleri yıkacak güce sonunda sahibim. bu gibi oyunların bana engel olmasına izin vermeyeceğim.
Benim celladım, kimse değil. ben de değilim, zaten bir hiçtim, hiçlikte yaşamaya devam edeceğimç Arkamdan ağlayacak kimse olmaması ne acı! Sevip dayanacağım, ağlayacağım bir omuz olsaydı... Offf...
elveda .
sonucu tahmin etmişsinizdir, yapacaklarınızı asla biriktirmeyin. en basitinden birisininden hoşlanıyorsanız cesaret toplamak adı altında vakit kaybetmeyin. herşey o anda güzeldir.
bir veda mektubu, bir jilet, hertaraf kan.
Not: bu mektup Allahıma bin şükür(!) bana ait değildir.
...
