Mayhoş
mayhoş
Bir güzel sevdim…
Aslında güzel miydi, bilmiyorum ama.
Belki de bana güzel geliyordu,
Hani sevilen sevenine güzel geliyormuş ya,
Hani en çirkin de olsa,
Sevenin gözüyle bakmak güzeldir ya,
sevdasında dokunmak güzeldir ya,
Belki de en çirkinin güzel görünmesiydi,
Hani gözle değil bakmak..
Dil ile değil güzel demek..
Yürekten yürekle bakmak..
Sevda ile görmek,
aşık olmak, aşkla dolmak,
sevmek damarda kan saymak..
Bedende ruh saymak,
Ölümde hayırların meyvesi düşünmek.
Aşktır bu…
Aşığın çirkini güzel görmesi.
Aşktır bu.
Aşığın sevmesidir güzel görünmesi,
Böylesine bir güzel sevdim..
O na O nu sevdiğimi hiç söyleyemedim.
Seviyorum demek iki kelimeyle,
Gelmiyordu dilime,
Yani söz anlatamıyordu,
Sevileni sevenin fikrinde,
Seni seviyorum demek te yetmiyordu,
Kelimelerle dokunmak sevgiliye…
Aşktı bu,
Çok istiyordum ona sevdiğimi söylemeyi,
Kelimeleri nakış nakış dokumayı,
Bulutlarda yağmura karışıp saçlarında ıslanmayı,
En güzel edebiyat deyiminde,
Ebedi bir deyimle,
Seni seviyorum…
Seni seviyorum demeyi..
Felsefem ağırlaşıyordu..
Söz dilimde damağıma yapışıyordu,
Söylemek istedim..
Seni seviyorum demeyi,
Söyleyemediğimde, seni seviyorum demekti..
Bir güzel sevdim…
Çok güzeldi onu güzel görmek..
Güzel bakmaktı yaratılışa..
Herşeyi güzel görüyordum.
O nu görünce..
Nefeste koku..
Gül’de dikeni..
Çirkinde güzeli..
Gölgede karanlığı..
Ahiret’te bile,
Cehennemi güzel görüyordum..
Ateşle alev olmayı…
Bir güzel sevdim…
O belki de onu sevdiğimi bile bilmiyordu,
O nu sevdim..
O na sevdiğimi söyleyecektim,
Kelimelerin başlangıcından başlayıp..
Her harfte devam edip,
Kader yazısında duracaktım ona..
Ama o çoktan durmuştu bile kaderine..
Bir güzel sevdim,
Bir akşam üstü bir yıldızın duruşunda.
Artık hazırdım ona sevdiğimi söylemeyi.
Ama o çoktan vedayi okumuştu..
Bir güzel sevdim..
Sevdiğimi söylemeden,
Onu sevdiğimi sevdim..
O na onu sevdiğimi söylediğimde..
O çoktan gitmişti bile..
Ardından bakmak kalmıştı sadece gözlere…
Bir güzel sevdim…
Sevdada son sözüm oldu..
Hasan Selcuk BİRDAL….
Aslında güzel miydi, bilmiyorum ama.
Belki de bana güzel geliyordu,
Hani sevilen sevenine güzel geliyormuş ya,
Hani en çirkin de olsa,
Sevenin gözüyle bakmak güzeldir ya,
sevdasında dokunmak güzeldir ya,
Belki de en çirkinin güzel görünmesiydi,
Hani gözle değil bakmak..
Dil ile değil güzel demek..
Yürekten yürekle bakmak..
Sevda ile görmek,
aşık olmak, aşkla dolmak,
sevmek damarda kan saymak..
Bedende ruh saymak,
Ölümde hayırların meyvesi düşünmek.
Aşktır bu…
Aşığın çirkini güzel görmesi.
Aşktır bu.
Aşığın sevmesidir güzel görünmesi,
Böylesine bir güzel sevdim..
O na O nu sevdiğimi hiç söyleyemedim.
Seviyorum demek iki kelimeyle,
Gelmiyordu dilime,
Yani söz anlatamıyordu,
Sevileni sevenin fikrinde,
Seni seviyorum demek te yetmiyordu,
Kelimelerle dokunmak sevgiliye…
Aşktı bu,
Çok istiyordum ona sevdiğimi söylemeyi,
Kelimeleri nakış nakış dokumayı,
Bulutlarda yağmura karışıp saçlarında ıslanmayı,
En güzel edebiyat deyiminde,
Ebedi bir deyimle,
Seni seviyorum…
Seni seviyorum demeyi..
Felsefem ağırlaşıyordu..
Söz dilimde damağıma yapışıyordu,
Söylemek istedim..
Seni seviyorum demeyi,
Söyleyemediğimde, seni seviyorum demekti..
Bir güzel sevdim…
Çok güzeldi onu güzel görmek..
Güzel bakmaktı yaratılışa..
Herşeyi güzel görüyordum.
O nu görünce..
Nefeste koku..
Gül’de dikeni..
Çirkinde güzeli..
Gölgede karanlığı..
Ahiret’te bile,
Cehennemi güzel görüyordum..
Ateşle alev olmayı…
Bir güzel sevdim…
O belki de onu sevdiğimi bile bilmiyordu,
O nu sevdim..
O na sevdiğimi söyleyecektim,
Kelimelerin başlangıcından başlayıp..
Her harfte devam edip,
Kader yazısında duracaktım ona..
Ama o çoktan durmuştu bile kaderine..
Bir güzel sevdim,
Bir akşam üstü bir yıldızın duruşunda.
Artık hazırdım ona sevdiğimi söylemeyi.
Ama o çoktan vedayi okumuştu..
Bir güzel sevdim..
Sevdiğimi söylemeden,
Onu sevdiğimi sevdim..
O na onu sevdiğimi söylediğimde..
O çoktan gitmişti bile..
Ardından bakmak kalmıştı sadece gözlere…
Bir güzel sevdim…
Sevdada son sözüm oldu..
Hasan Selcuk BİRDAL….
