Blue_Fire
New member
Bunaldım artık..Dışarda dolaşıyorum..Issız sokak aralarında ayak seslerimin aksini dinliyorum. Hava ılık esintileriyle yürümek için en müsait tavrını sergilemekte yeryüzüne. Rüzgar arasıra artan hızıyla içimi ürpertiyor, bir an titrer gibi sallanıyor başım..
Henüz hayat denen yolculuğun başındayım..fakat ruhum sanki son demlerini alıyor hayattan.. Ümitle yürüdüğüm yağmurlu geceleri anımsıyor ve duruyorum bi kuytuluğun içinde..Ve kapıyorum gözlerimi. Tanıştığımız ilk günü hatırlıyorum..henüz geçen hafta gördüğüm kabusla soğuyor vücudum..Ve o gün gördüğüm bir başka manzarada yitiyorum adeta..Kayboluyorum saçlarının siyahlığında ve kazınıyorum kalbinin en ücra köşesine..Kendime layık görebildiğim tek yere. Sonra aslında senin bana layık olmadığını düşünüyorum..Ama inandıramıyorum kalbime..
Hala yürümekteyim..Bilinçaltımda çizmiş olduğum yolun aslında senin evin olduğunu anımsıyorum yavaş yavaş.Sokağınızın başındayım, koyu yaprak yeşili evinin 2. kattaki penceresine bakıyorum..Seni ilk gördüğüm pencerenin pervazındaki pamuk ellerini hayal ediyorum. Ve yüzündeki o manasız tebessümünde eriyorum.Yavaş ve sessiz adımlarla yürüyorum evine doğru. Pencerenin tam hizasında duruyorum şimdi.İçerdeki kokunu duyuyorum sanki ve ılık gözlerinin kalbime taktığı kancanın yırtarcasına beni sana çektiğini hissediyorum acıyla..Fakat yine "o an" , karşımda siyah bir perde gibi çekiliyor gözlerimin önüne.
Ne pencereye kaldırıp başımı bakabiliyorum ne de umursamadan burdan çekip gidebiliyorum..Bir şey var hala seni bana bağlayan ve bir ırmak var akan kalbimin kurak tenine.
Tekrar dalıyorum eskilere..Aslında eski dediğim sadece üzerinden 1 hafta geçmiş. Ama bana öyle uzun gelmiş ki, seneler üzerime sanki bir ağ örmüş demirden. Durduğum yerde giderek ağırlaşan bir ağırlık hissediyorum içimde. Takatimi emiyor son zerresine kadar. Artık tek adım bile atacak gücüm yok. Havadaki şeffaf bulutlar yerini koyu siyah bulutlara bırakıyor ve bir damla düşüyor anlıma.Yavaş yavaş kayıyor dudaklarıma doğru.
Cebimden çıkardığım telefonuma bakıyorum, numaran bile heyecanlandırmaya yetiyor çaresiz kalbimi.Cevapsız aramaların hepsini numaran doldurmuş..Cevap veremedim sana, senin o an gördüğüm kişiyle bir bağlantın olmadığını hayal etmek istedim.. Sana soramadım kimdi o diye..Cevap vermeyişimin nedeninin ne olduğunu söyleyemedim yüzüne karşı..Ve o günden beri görmeye cesaret edemedim yüzünü.Kimdi o gün konuştuğun..Kimdi seni bu kadar candan güldüren.. Henüz tanışmamızın ikinci gününde, seni tanımaya bile fırsat bulamadığım bu kısacık anda aramıza giren kimdi.
Aniden yumuşak bir sesle irkildim düşüncelerimin kuytuluğundan. Penceredeki senmiydin yoksa yine benim hayallerim mi anlayamadım.Baka kaldım gözlerine.
-Neden hiç cevap vermedin çağrılarıma...
-...
-Eğer bir gün için tanışmış olsaydık emininm burda olmazdın..
-...(sadece gözlerine odaklanmış bakmaktayım.Her yanıma felç inmiş gibi hareketsiz dikiliyorum yine aynı yerde..Yağmur hızlanmış saçlarım ve elbisem sırılsıklam..Kirpiklerim birbirine yapışmış..Titriyorum hava soğumuş)
-Seni bir anda değiştiren ne bu kadar..Sen benim için ilk ve son olacaktın.
-..
-Senin ciddi olduğunu anlamıştım.Davranışların yapmacık ve önceden hazırlanılmış bir piyes gibi değillerdi..
-..
-Bir şey söylemeyecekmisin?..
Pencere kapandı perdeler yine aramıza girmişti.Bedenini göremiyordum artık..Söylicek hiç bir şeyim yoktu ama sanki içimi kemiren bu duyguları sana anlatmak istiyordum..
Apartmanın kapısının açılmasıyla irkildim. Karşımda bembeyaz geceliği ve üstünde açık kahve paltosuyla öylece duruyordu. Elindeki şemsiyeyi açtı ve geniş adımlarla yaklaştı yanıma..Bir an öyle durduk birbirimizin gözlerine bakarak. Yaklaştı elini yanağıma doğru uzattı..
-Dokunma (diyebildim)
-Neden!!! seni benden bu kadar soğutan ne..
-Seni özel sanmıştım..(artık içimdeki herşey dökülüyordu ağzımdan..)
-?
-Sevdiğim kişinin sadece benimle mutlu olmasını isterdim.
-Sen kaybolduğun bu hafta içinde çektiğimi nerden bilebilirsin ki.( Gözlerinin taşıyamadığı bir kaç damla gözyaşı taşmıştı yanaklarına..)
-Seni gördüm geçen hafta.. Biriyle konuşuyordun..Mutluydun..Bende sandım ki ..
-Ne sandın. Seninle sadece eğlendiğimi mi?
-...
-Konuştuğum ve kendimi mutlu hissettiğim tek erkek abim...Ve bir de sen olursun sanmıştım...Gördüğün kişinin benim abeyim olduğunu nasıl düşünemezsin..( artık ağlamıyordu hıçkırıyordu. Ağlamaklı sesi beynimi delercesine sarsıyordu)
Bir an yine bir sessizlik oldu..Elini yanağımda gezdirdi..Sonra ıslak elbiselerime aldırmadan bıraktı kendini kollarıma..saçları omuzlarımda dağıldı.. Elleri sımsıkı bir kenetle dolanmıştı belime..saçını kokladım sırtını okşadım bir anne edasıyla..
-Seni yarın alırım, şimdi üşüme..
Kızarmış gözlerle baktı gözlerime.. olur anlamında hafifçe salladı başını. Neydi bizi bir günlük bir görüşmeyle birbirimize bağlayan.. Elleri ellerimden aktı ..Apartman kapısını açtı ve son kez dönüp simsiyah gözleriyle baktı sarsarcasına.Artık yüzünde belirgin bir tebessüm okunuyordu.Döndü ve kapıda kayboldu..
Yağmur hızını iyice artırmıştı..Artık sırılsıklam yürüyordum....Kendime kızıyordum ona yaptığım bu haksızlığa dayanamıyordum.. Artık üşümüyordum. Mutlulukla dolan içimi artık mutsuz etmek imkansız gibi geliyordu ..Yine güzel gözlerini hayal ediyorum ..Ve yürüyorum ıssız sokakların ıslak kaldırımlarında yanımdaki hayaliyle..
Henüz hayat denen yolculuğun başındayım..fakat ruhum sanki son demlerini alıyor hayattan.. Ümitle yürüdüğüm yağmurlu geceleri anımsıyor ve duruyorum bi kuytuluğun içinde..Ve kapıyorum gözlerimi. Tanıştığımız ilk günü hatırlıyorum..henüz geçen hafta gördüğüm kabusla soğuyor vücudum..Ve o gün gördüğüm bir başka manzarada yitiyorum adeta..Kayboluyorum saçlarının siyahlığında ve kazınıyorum kalbinin en ücra köşesine..Kendime layık görebildiğim tek yere. Sonra aslında senin bana layık olmadığını düşünüyorum..Ama inandıramıyorum kalbime..
Hala yürümekteyim..Bilinçaltımda çizmiş olduğum yolun aslında senin evin olduğunu anımsıyorum yavaş yavaş.Sokağınızın başındayım, koyu yaprak yeşili evinin 2. kattaki penceresine bakıyorum..Seni ilk gördüğüm pencerenin pervazındaki pamuk ellerini hayal ediyorum. Ve yüzündeki o manasız tebessümünde eriyorum.Yavaş ve sessiz adımlarla yürüyorum evine doğru. Pencerenin tam hizasında duruyorum şimdi.İçerdeki kokunu duyuyorum sanki ve ılık gözlerinin kalbime taktığı kancanın yırtarcasına beni sana çektiğini hissediyorum acıyla..Fakat yine "o an" , karşımda siyah bir perde gibi çekiliyor gözlerimin önüne.
Ne pencereye kaldırıp başımı bakabiliyorum ne de umursamadan burdan çekip gidebiliyorum..Bir şey var hala seni bana bağlayan ve bir ırmak var akan kalbimin kurak tenine.
Tekrar dalıyorum eskilere..Aslında eski dediğim sadece üzerinden 1 hafta geçmiş. Ama bana öyle uzun gelmiş ki, seneler üzerime sanki bir ağ örmüş demirden. Durduğum yerde giderek ağırlaşan bir ağırlık hissediyorum içimde. Takatimi emiyor son zerresine kadar. Artık tek adım bile atacak gücüm yok. Havadaki şeffaf bulutlar yerini koyu siyah bulutlara bırakıyor ve bir damla düşüyor anlıma.Yavaş yavaş kayıyor dudaklarıma doğru.
Cebimden çıkardığım telefonuma bakıyorum, numaran bile heyecanlandırmaya yetiyor çaresiz kalbimi.Cevapsız aramaların hepsini numaran doldurmuş..Cevap veremedim sana, senin o an gördüğüm kişiyle bir bağlantın olmadığını hayal etmek istedim.. Sana soramadım kimdi o diye..Cevap vermeyişimin nedeninin ne olduğunu söyleyemedim yüzüne karşı..Ve o günden beri görmeye cesaret edemedim yüzünü.Kimdi o gün konuştuğun..Kimdi seni bu kadar candan güldüren.. Henüz tanışmamızın ikinci gününde, seni tanımaya bile fırsat bulamadığım bu kısacık anda aramıza giren kimdi.
Aniden yumuşak bir sesle irkildim düşüncelerimin kuytuluğundan. Penceredeki senmiydin yoksa yine benim hayallerim mi anlayamadım.Baka kaldım gözlerine.
-Neden hiç cevap vermedin çağrılarıma...
-...
-Eğer bir gün için tanışmış olsaydık emininm burda olmazdın..
-...(sadece gözlerine odaklanmış bakmaktayım.Her yanıma felç inmiş gibi hareketsiz dikiliyorum yine aynı yerde..Yağmur hızlanmış saçlarım ve elbisem sırılsıklam..Kirpiklerim birbirine yapışmış..Titriyorum hava soğumuş)
-Seni bir anda değiştiren ne bu kadar..Sen benim için ilk ve son olacaktın.
-..
-Senin ciddi olduğunu anlamıştım.Davranışların yapmacık ve önceden hazırlanılmış bir piyes gibi değillerdi..
-..
-Bir şey söylemeyecekmisin?..
Pencere kapandı perdeler yine aramıza girmişti.Bedenini göremiyordum artık..Söylicek hiç bir şeyim yoktu ama sanki içimi kemiren bu duyguları sana anlatmak istiyordum..
Apartmanın kapısının açılmasıyla irkildim. Karşımda bembeyaz geceliği ve üstünde açık kahve paltosuyla öylece duruyordu. Elindeki şemsiyeyi açtı ve geniş adımlarla yaklaştı yanıma..Bir an öyle durduk birbirimizin gözlerine bakarak. Yaklaştı elini yanağıma doğru uzattı..
-Dokunma (diyebildim)
-Neden!!! seni benden bu kadar soğutan ne..
-Seni özel sanmıştım..(artık içimdeki herşey dökülüyordu ağzımdan..)
-?
-Sevdiğim kişinin sadece benimle mutlu olmasını isterdim.
-Sen kaybolduğun bu hafta içinde çektiğimi nerden bilebilirsin ki.( Gözlerinin taşıyamadığı bir kaç damla gözyaşı taşmıştı yanaklarına..)
-Seni gördüm geçen hafta.. Biriyle konuşuyordun..Mutluydun..Bende sandım ki ..
-Ne sandın. Seninle sadece eğlendiğimi mi?
-...
-Konuştuğum ve kendimi mutlu hissettiğim tek erkek abim...Ve bir de sen olursun sanmıştım...Gördüğün kişinin benim abeyim olduğunu nasıl düşünemezsin..( artık ağlamıyordu hıçkırıyordu. Ağlamaklı sesi beynimi delercesine sarsıyordu)
Bir an yine bir sessizlik oldu..Elini yanağımda gezdirdi..Sonra ıslak elbiselerime aldırmadan bıraktı kendini kollarıma..saçları omuzlarımda dağıldı.. Elleri sımsıkı bir kenetle dolanmıştı belime..saçını kokladım sırtını okşadım bir anne edasıyla..
-Seni yarın alırım, şimdi üşüme..
Kızarmış gözlerle baktı gözlerime.. olur anlamında hafifçe salladı başını. Neydi bizi bir günlük bir görüşmeyle birbirimize bağlayan.. Elleri ellerimden aktı ..Apartman kapısını açtı ve son kez dönüp simsiyah gözleriyle baktı sarsarcasına.Artık yüzünde belirgin bir tebessüm okunuyordu.Döndü ve kapıda kayboldu..
Yağmur hızını iyice artırmıştı..Artık sırılsıklam yürüyordum....Kendime kızıyordum ona yaptığım bu haksızlığa dayanamıyordum.. Artık üşümüyordum. Mutlulukla dolan içimi artık mutsuz etmek imkansız gibi geliyordu ..Yine güzel gözlerini hayal ediyorum ..Ve yürüyorum ıssız sokakların ıslak kaldırımlarında yanımdaki hayaliyle..
devamı nerde bekliorz