paduk
"Chastise"
“…doktorumun sordugu her seye dogru ve acik yanit veriyorum, ama davranislarim, mimiklerim ve konusma tarzim yalnizken oldugu gibi dogal olmuyor.. sanki söylediklerimin ustunu bunlarla örtmeye calisiyormusum gibi.. bir de biliyorsun benim icin ozellikle geceler cok kotu geciyor ve aciyi yogun olarak en cok yanlizken hissediyorum.. boyle olunca da doktorun yanindayken bunlardan sadece bahsedebiliyorum.. zaten o zor anlarda cogu zaman anlatilamayacak kadar karisik seyler hissediyorum.. olup biten tuhaf seyler de beni korkutuyor, sanki ince bir cizgi varmis ve onu gecmisim gibi geliyor cogu zaman.. ozellikle son donem de yasadiklarim bana olup bitenler kafami daha da karistiriyor.. algilarim altust olmus durumda ve kendimi sadece derin bir aciyi hissedebildigim buyuk bir bosluk icindeymisim gibi duyumsuyorum. tabii bunu da anlatmak kelimelerle cok zor, mutlaka daha eksik ya da daha fazla anlasilabilir.. durup ne yapiyor oldugumu hatirlamaya calistigim cok sýk oluyor bugunlerde.. okudugum kitabin kac defa kapagina tekrar bakiyorum isminihatirlamak icin.. kullandigim her sey ilk kez karsilastigim bir sey gibi geliyor, bana uzak.. sanki insanlardan sonra maddeleri de kendimden uzaklastiriyorum ya da evrenin kurallari boyle,bilmiyorum.. duyumsadigim bu gariplikleri nasil doktora anlatabilirim ki.. boslukta yurumedigimi biliyorum, ama oyleymis gibi hissediyorum.. kendime ve vucuduma bile yabancilastigimi, uzaklastigimi hissediyorum.. ve her sey etrafimda olup biten her sey sanki cok uzaklarda oluyor.. bazen kendimi bile yukaridan, yabanci birisini izlermis gibi izledigimi hissediyorum. birisiyle konusurken, sanki konusan ben degilmisim gibi geliyor, agzimdan yanlis kelimeler cikiyor, dusuk cumleler kuruyorum hic olmadigi kadar fazla..tum bunlar beni daha da korkutuyor, sanki ipin ucunu kacirmisim gibi geliyor, yalnizlasmak, evrende bir madde gibi, en uzaginda duran bir tas gibi mesela, varligini bile hissedecek bir dokunustan yoksun, öylece durmak.. biliyorum, depresyondayim ve ilac kullaniyorum, sanki depresyon hic gecmeyecekmis gibi bir yerlerimde ama ben artik onun da ustundeyim, bunca tuhaf seyi,duyguyu, yalnizlasmayi, yabancilasmayi, ilgisizligi ve isteksizligi sadece depresyonla aciklayamiyor beynim..”
“..Doktorunla da herseyi konus diyorsun.. ona karsi bilerek konusmamazlik yapmiyorum.. elimde olmayan seyler.. bir yandan da tablonun daha vahim hale gelmemesi icin engelliyor olabilirim kendimi.. ama ben hep insanlarin yanindayken boyle yaptim.o yuzden insanlar beni sorunsuz zannederler..”
“..hep kendimi suclamama kiziyordun, yine oyle yapiyorum, ama bu icinde bulundugum durum icin normal, senin tercumelerinde de boyle yazmiyor mu.. normalda oldugundan daha hassas ve kirilgan hissediyorum, havadan nem kapiyorum belki… belki her seyi kotuye yoruyorum, sadece bir gun yazmamani bile.. ama seninle birlikte ogrendikce, biliyorum ki, bunlar icinde bulundugum surec icin olagan seyler.. ve asil asmam gereken bunlar degil, icinde bulundugum durum.. onu asabilirsem bunlar da yavas yavas azalacaklar.. o gunleri dusunemeyecek kadar umutsuzum, kafam karisik, algilarim hic olmadigi sekilde isliyor.. cabaliyorum, cirpiniyorum, yeterli gelmiyor belki, ama derin bir nefes almak icin bile caba sarfetmem gerekiyor kimi zamanlar.. bunlari sana cokca anlattim, biliyorsun.. herkesten cok ben, kendimi yetersiz buluyorum, bir yandan da aslinda elimden gelenin en iyisini yapmaya calistigimi dusunuyorum.. boylece icimde iyice karmakarisik oluyorum..”
“..hicbir sey yapmak istemiyorum, her seyden kesin olarak uzaklastim, canim sýkýlmýyor bile.. tuhaf bir boslugun icinde yuruyormusum gibi hissediyorum, aci cekiyorum, duvarlara carpiyorum, fiziksel olarak var olmadigimi dusunmeye basladim.. “
“…goruyorsun, hayatima cok az insanin girmesine izin veriyorum, ve eninde sonunda onlari buna pisman ediyorum.. kiriyorum, üzüyorum, telaslandiriyorum, kafalarini karistiriyorum.. tam bir felaket bulastiricisi oldum.. bu beni daha kotu yapiyor…”
‘..dun gece cok kotu seyler gordum ruyamda, sanki gercek gibiydi her sey.. hala onun etkisindeyim.. biliyorum kizacaksin ama bir lokma bile yiyemedim, sabah xxxx kahvalti hazirladi, ama yiyemedim.. tipki aksam oldugu gibi.. xxxxxxxxxx ne yapmaya calistigimi sormayacagim kendime, cunku biliyorum.. oylesine basim donuyor ve usuyorum ki.. hava 40 derecenin de uzerinde ama usuyorum.. uyumamak bazen daha iyi oluyor.. gordugum her sey o kadar gercek gibi geldi ki.. hem fiziksel hem de ruhsal anlamda allak bullak olmus gibi hissediyorum. her sey cok igrenc.. gercekler yetmiyormus gibi simdide ruyalar.. canimi yakiyorlar ve ben bunu onlara birakmadan kendim yapmaliyim..”
“…iki gecedir kötü geciyor.. ilkini zararsiz atlattim, ama dün öyle olmadi.. sanki her yeni gece bir öncekinin agirligini da tasiyor, ve o kadar agirlasti ki artik, ya bu agirligin altinda dayanabildigim kadar dayanacagim ve sonunda ezilecegim ya da artik bunlari tasimayacagim.. sonuc degismeyecek belki ama kolayi secmenin nesi kötü ki ?..”
“..eve gidip geceyi karsilamaliyim, bu kez bana ne getirdigini görmeliyim, oysa hic merak etmiyorum.. belki gece odamda beni bekliyordur coktan. bir kendimi toparlarsam, benden ne istedigini soracagim ona, belki kanli bicakli bir kavga bekliyordur bizi, biraz kendimi toparlarsam..”
“…her seyden koptugumu hissediyorum, hic bir sey ile baglantim kalmadi, iletisim de kurmuyorum kimseyle.. neredeyse dusunmuyorum bile.. ama bilinc altinda surekli birseylerle ugrasiyorum, bu beni cok yoruyor. geceler olmasa, bu o kadar da zor gelmezdi herhalde. aciyi en cok geceleri hissediyorum. dun gece bunu fiziksel aciya cevirmemek icin cok caba sarfettim. ..yandan da kendime karsi gösterdigim caba, beni gercekten cok yoruyor.. gucsuz oldugumu hissediyorum. hem yasamak icin hem … icin gucsuz. ustelik hic bir ise yaramiyorum, zaman gecmiyor, hic birsey yapamiyorum.. bu dünya icin koca bir gereksizligim sadece. ..dun gece sabaha karsi cok tuhaf bir sey oldu, kapi calindi, iceriye XXXX girdi, sanki disarda yagmur varmis da islanmis gibiydi, “niye gorusmuyorsun benimle, niye aramiyorsun” dedi, yataktan kalkip yanina dogru gittim ama yoktu.. uyumuyordum ve gercekten de kapiya dogru yurudum, onu göremeyince isigi yaktim, kapiya baktim kilitliydi. Sonra oturup bir sigara yaktim, rüya mi gördüm diye düsündüm, ama uyumamistim daha, üstelik saate en son baktigimdan beri cok az zaman gecmisti.. sence rüya görmüs olabilir miyim ?…”
“…kendimi aciklarken iki taraftan bahsediyorum, birisi yasama tutunmaya calisan, digeri yasamamak isteyen. sanki icimde yasayan iki farkli kisilik gibi hissediyorum . öyle zamanlar oluyor ki, ikisini uzaktan izledigimi hissediyorum.. ikisinin de kendi düsünce tarzlari var ve birbirlerini yok etmeye calisiyorlar, bazen ikisine de müdahale edemedigim hissine kapiliyorum…”
“..sana yazdigim ve senin bana yazdigin mektuplari söyle bir gözden gecirdim ve sana neler yasattigimi bir kez daha gördüm, bunun icin gercekten cok üzgünüm.. dün gece icin de öyle.. keske yapabilecegim birsey olsaydi.. tüm bunlari geri alabilseydim.. ve bir daha seni üzmeyecegime söz verebilseydim.. yapabilecegim tek sey üzgün oldugumu söylemek su anda…”
“…gece aciyi öylesine yogun duyuyordum ki, tek istedigim onu dindirmekti, ne pahasina olursa olsun dindirmek.. biliyorum bunu anlamasi en az anlatmasi kadar zor, belki yasayarak anlasilabilir ancak… beni, benim elimden kurtarmak.. kim yapabilir bunu ? öyle zor ki.. ve zorluguna aldirmadan bir tek sen deniyorsun bunu, ve hala anlayamadigim bir sekilde basariyorsun….. ama buna nereye kadar izin verecegimi bilmiyorum…. “
“..Þunu da belirteyim ki, siz elinizden geleni yaptýnýz.Ve oluþacak hiç bir sonuçtan dolayý vicdan azabý duymayý hakketmeyecek kadar temizsiniz…”
“…aci cekmemi istemedigini biliyorum ama acilarimi dindirmemin önünde bir tek sen duruyorsun.. her seyden o kadar uzaklastim ki.. hic bir sey bana bu aciya katlanabilme sebebi olmuyor..lütfen benim icin üzülme ve endiselenme, bunun icin ne yapabilirim bilmiyorum ve tutamayacagim sözler vermek istemiyorum.. sanki senin üzülmen tüm acilarimi ikiye katliyor ve ben iki kat fazla dayanamiyorum..tek istedigim uyumak, sakin ve güzel bir uyku, hic bir aciyi hissedemeyecegim ve seni üzemeyecegim bir uyku..”
“..Belki bir yardým çýðlýðýdýr intihar, belki insanlara son bir þans vermek “yardým etmeleri” için. Bilin ki siz bu þansý iyi deðerlendirdiniz..”
“..su anki durumumu üzüntü olarak aciklayamam… sadece kendimi cok yorgun, gücsüz ve caresiz hissediyorum.. aci cekiyorum, ama üzülmüyorum… “
“..bir keresinde saglik bakanliginin actigi alo umut hatti diye bir yeri aramistim.. bu konu ile ilgililer.. adam bana bilmemne tip fakültesi aciline gel dedi, orasi istanbulda.. hem beni acilden iceri bile almazlar, sapasaglamsin diye gönderirler..”
“..icimde kötü bir his var.. basaramayacagim galiba. n’olur kizma..”
“..seni mesgul etmek, islerinden alikoymak istemem, kötü bir gün gecirdim ve eve gitmeye korkuyorum…”
“…tabii ben de iyice sinirlendim. Sanki bu durum kendi tercihimmis ve benden daha zor durumda olan insanlarin olmasi beni rahatlatmaliymis… bir sorunum olabilecegini bile düsünemiyor… yada daha dogrusu ciddi bir sorunum olabilecegini, ona göre benimkiler, onun yasadiklarinin yaninda “hic” kalirmis. belki dogru ama bu neyi cözer ki.. her yil 40 milyon insanin acliktan öldügünü bilmek aciktiginda nasil senin sorununa care olmuyorsa bu da öyle birsey….”
“…bana kimse “hayat güzel” demesin. cektigim aciyi kimse anlamaya ve dindirmeye calismasin. kimse benim gözlerimle bakmasin bu hayata. acilarimi anlamsiz görerek, yok sayarak ortadan kaldirmaya calismasin. acilarimi degil ama beni yok saysin herkes.. dayanamadigimi anlamasinlar. gördügüm tek cikis yolunun önünü kapatmasinlar…denedim ama olmuyor iste, biliyorum sen de anlamayacaksin ama olmuyor…ne kadar ve nereye kadar sürdürebilirim bilmiyorum ve bilmek istemiyorum.seni tanimamis olsaydim, acilarim cok daha önce biterdi belki ve sen beni tanimamis olsaydin belki daha mutlu olurdun..ama karsilastik iste, arada binlerce km olsa da, varliginla dayanmaya calistim, omuz verdin acilarima. simdi sana ne diyebilirim ki ? Bir yanim sana borclu varligini, diger tarafim sana karsi..bir yanim güzel seyler yazmak istiyor sana, hersey yolunda, cok mutluyum, hayat cok güzel diyebilmeyi istiyor diger yanim birak da acilara bir son vereyim diyor..bütün parcalarin toplami olmuyor her zaman. senin de kafani sisirdim, üstelik en yakinimdakilere bile söyleyemedigim seylerle…”
“..bir sürü espiri yapiyorum. sanki her sey yoluna girmis ve bir zamanlarda oldugundan daha keyifliyim..kacmami söyledigin sese kulak kapatabilecek kadar keyifli hem de. bir asirilik durumu sözkonusu aslinda.. insan iliskilerinde de öyle.. ona buna laf atiyorum. bu cogu zaman hos karsilanmayabiliyor, ama kendimi tutamiyorum. sanki günlerce süren saganak yagmurdan sonra günlük güneslik bir hava, öyle bir hava ki, siril sýklam olmuslugum birden geciyor ve kendimi gunes isigina birakiyorum sadece… bunun bir rüya olmasindan korkuyorum. ..”
“…bugün yine o güzel rüyaya uyandigimi hissettim.. espiriler yapiyorum, insanlarla konsuyorum.. sanki havada yürüyorum.. xxxxx bir telefon görüsmesi yaptim, kadincagiz gülmekten konusamadi… þu anda “baþaramayaacðým” diye düþünmüyorum, bundan korkuyorum sadece… ve hiç birþeyin bu rüyadan uyandirmamasini istiyorum, beni ve beni düsünenleri..”
“..Telefonumu istemiþsin. Ýlgin için teþþekkürler. Ama bilemiyorum… Seni rahatlatacaðýný söylemiþsin. Bana birþeyleri zorlaþtýrýmýþ gibi geliyor. Öyle hýzla aþaðýya düþüyorum ki, beni tutmaya çalýþýrsan seni de beraberimde götürmekten korkuyorum…Sürekli intihardan bahsettiðimi söylüyorsun. Haklýsýn. Çünkü sürekli bunu düþünüyorum ve espiriler dýþýnda kimseye bahsetmediðim þeyler bunlar. Niye sana bahsediyorum ? Bunu hala tam olarak bilmiyorum. Belki aklý karýþan insanlara yardým ederken, onlarýn neler düþündüðünü, akýllarýndan neler geçtiðini, nelerden rahatsýzlýk duyduklarýný bilmenin bir faydasý olur diye… Belki de, basit nedenlerden, çözülebilecek ya da çözülmeden de yaþama devam edilebilecek sorunlardan dolayý intiharý seçenlerden olmadýðýmý göstermek istiyorum. Kafamda öylesine netlesti ki, intiharin teorisini kurabilirim. Ama bunlarý kimseye söyleyemem, hiç bir yere yazamam. Baþkalarýnýn ölümlerini tasiyamam çünkü, taþýyabileceðim tek ölüm kendiminki olabilir. Ýnternette bir yýðýn sayfa buldum. Seninki de dahil. Çoðunu didik didik okudum. Kitaplar aldým kendime. Onlarý da okuyorum. Ama hiç birisi hiç hicbirþeyi deðiþtiremiyor…”
“..onunla konusmaya basladim. espriler yaptim. -manik atak durumuna gectigimi hissediyordum- bu son dönemlerde çok sýk oluyor. tek basima tv izlerken bile haberlerdeki spikerin bir cümlesine uzun uzun gülüyorum. sonra birden her sey degisiveriyor. “
:.. kendimi paramparca hissediyorum… basaramamaktan cok korkuyorum. icimdeki katili öldürememekten… ve o katilin beni… “
‘…öncelikle belirteyim ki, sevinmene sevindirdim, biliyorum seni sevindirmeme alisik degilsin…”
“..bu arada sana yazmak istedigim bir sürü sey birikti… hangisinden baslayacagimi bilmiyorum.. iyi bir haberle baslayayim, biliyorum benden duyacagin iyi haberlere pek alisik degilsin.. gerci haberin iyi olup olmadigina sen karar ver, cünkü bir yoruma göre kötü… neyse lafi fazla dolastirdim… son günlerde kendimi oldukca farkli hissediyorum. cok enerjik ve konuskanim… bir sürü espiri yapiyorum. sanki her sey yoluna girmis ve bir zamanlarda oldugundan daha keyifliyim..kacmami söyledigin sese kulak kapatabilecek kadar keyifli hem de. bir asirilik durumu sözkonusu aslinda.. insan iliskilerinde de öyle.. ona buna laf atiyorum. bu cogu zaman hos karsilanmayabiliyor, ama kendimi tutamiyorum. sanki günlerce süren saganak yagmurdan sonra günlük güneslik bir hava, öyle bir hava ki, siril sýklam olmuslugum birden geciyor ve kendimi gunes isigina birakiyorum sadece… bunun bir rüya olmasindan korkuyorum. Evet, bunlar güzel haberler.. kendimi oldugumdan iyi hissetmem. ama isin arka tarafi biraz can sýkýcý gibi gözüküyor. sana da daha önce bahsetmistim su manik atak dedikleri olaydan.. hic bir sebep yokken keyiflenmek, bir an icin her istedigimi yapabilecekmis gibi hissetmek vb. seyler. Neredeyse 11 aydir süren tedavim boyunca böyle bir kac dönem gecirdim. Gerci doktorum bunu bana tibbi acidan aciklamadi, ama okuduklarimla örtüsen seyler var.. diyeceksin ki, olumlu düsün, bunlar senin üretmis oldugunun birer isareti, paranoyak davranma ve bu keyifli anlarin keyfini cikar.. bunlari diyecegini biliyorum, cünkü bir tarafim da israrla bunlari tekrarliyor…”
“…icimden sacma sapan seyler yapmak geliyor. kaciyorum.. bugunlerde neredeyse yalniz kalmiyorum. arkadaslar yanliz birakmiyorlar… tabii ellerinden geldigince. icimden gelen bu seyleri nereye kadar ve nasil engelleyecegimi bilmiyorum…evet mantikli düsünebiliyorum, durumumun farkindayim, pozitif olmak icin neler yapmam gerektigini biliyorum. bir yigin sey okuyorum. yorumluyorum, kendime uyarliyorum. ama bir tarafim, “gercekte cok gucsuzsun ve tüm bunlar bile seni kurtarmaya yetmeyecek” diyor, durmadan tekrarliyor bunu. inanmak istemiyorum. ama istememek yine degistirmiyor gercekleri… seninle tanismadan önce, kacmayi düsünmezdim o tarafimdan, simdi kacmaya calisiyorum. sanki bir de bunun yorgunlugu kalacak bana ve bir yerlerde kistirilip kalacagim gibi geliyor. bilmiyorum..”