mfe41
M|F|E~41
Ben hep seni uzaklarda aramıştım…
Sigaramın dumanında, dinlediğim şarkılarda…
Gezdiğim sokaklarda, döktüğüm gözyaşlarımda…
Ama bilememiştim içimde taht kurduğunu,
Ve fark edememiştim, bir nefes kadar yakınımda olduğunu…
Ben hep korkmuştum…
O kadar yakınımda olan seni, hayal sanmış,
Nefes aldığımda kokunu içimde hissetmiş,
Aldığım nefesi vermeye korkmuştum…
Ya yanımda oturan sen değilsen, ya hayalinse diye
Kokunu içime hapsedip, aldığım nefesimi verememiştim…
Ve boğulmuştum senin yanında, erimiştim gözlerinin o tatlı sıcaklığında…
Ben hep istemiştim…
Seni kendime uzak görürken bile, uzanıp saçlarını okşamayı
Kulağına “seni seviyorum” diye fısıldamayı…
Seni her gördüğümde, gözlerim sana her takılıp kaldığında
Saçlarının arasında kaybolmayı istemiştim…
Ve ben hep biliyordum…
Kelimeleri bile kifayetsiz bırakan duygularımın,
Bu denli büyük olan aşkımın,
Ve senin kokunla nefes alamadan atan kalbimin,
Hep böyle yalnız, çaresiz, karşılıksız kalacağını…
Bonsai
Sigaramın dumanında, dinlediğim şarkılarda…
Gezdiğim sokaklarda, döktüğüm gözyaşlarımda…
Ama bilememiştim içimde taht kurduğunu,
Ve fark edememiştim, bir nefes kadar yakınımda olduğunu…
Ben hep korkmuştum…
O kadar yakınımda olan seni, hayal sanmış,
Nefes aldığımda kokunu içimde hissetmiş,
Aldığım nefesi vermeye korkmuştum…
Ya yanımda oturan sen değilsen, ya hayalinse diye
Kokunu içime hapsedip, aldığım nefesimi verememiştim…
Ve boğulmuştum senin yanında, erimiştim gözlerinin o tatlı sıcaklığında…
Ben hep istemiştim…
Seni kendime uzak görürken bile, uzanıp saçlarını okşamayı
Kulağına “seni seviyorum” diye fısıldamayı…
Seni her gördüğümde, gözlerim sana her takılıp kaldığında
Saçlarının arasında kaybolmayı istemiştim…
Ve ben hep biliyordum…
Kelimeleri bile kifayetsiz bırakan duygularımın,
Bu denli büyük olan aşkımın,
Ve senin kokunla nefes alamadan atan kalbimin,
Hep böyle yalnız, çaresiz, karşılıksız kalacağını…
Bonsai
