demilles
New member
İstanbul’un büyük velilerinden
Emir Ahmet Buhari hazretlerinin komşusu bir genç vardı ki, anne babasını üzüyordu ara ara. Bir gün, bu zatın dergahına gelip oturdu bu genç. Büyük veli onu görünce gülümsedi.
- Hoş geldin evladım.
- Hoş bulduk efendim.
Şefkat dolu bir sesle,
- Hazreti Ali ne buyuruyor, biliyor musun evladım? diye sordu gence.
Delikanlı büktü boynunu.
- Bilmiyorum efendim. Ne buyuruyor?
- “Bana bir kelime öğretenin kölesi olurum” buyuruyor. Halbuki annemiz babamız, bir değil, binlerce kelime öğrettiler bize, öyle değil mi?
Bizim ilk mürşidimiz
Genç mahcup vaziyette önüne baktı.
- Öyledir efendim.
- Yani bizim ilk mürşidimiz anne babamızdır. Ninni söylerken, ilk defa annemizden öğrendik “Allah” demeyi. Ve masal anlatırken “Peygamber Efendimiz”den bahsederdi babalarımız.
Genç yine mahcup bir ses tonuyla
- Doğru hocam, dedi.
Büyük veli devam etti:
- Müslüman olmamızda en büyük rolü olan iki kişi, “anne babamız”dır oğlum. Bu sebeple kul köle olmalıyız onlara. Onları incitmek, büyük felakettir.
Delikanlı o günden sonra hiç üzmedi anne babasını.
***
Bir günkü sohbetinde de;
- Kardeşlerim, huzûr-u ilâhide toplanmak ne büyük nimettir, buyurdu.
Huzuru ilâhî; namazdır
Dinleyenler;
- Huzuru ilâhi’den muradınız nedir ki? dediler.
- “Namaz”dır, buyurdu. İnsan namaz kılarken, Allahü teâlânın huzurundadır. Namazlardan sonra yapılan duayı Allahü teala kabul eder. Nitekim her namazdan sonra, “Ey kulum, iste vereyim”buyurur ki, bu, “Saat-i icâbe”dir işte.
- O ne demek efendim?
- “Saat-i icabe”, o saatte ne dua etsen kabul olur demektir. Hele cuma günü öyle bir saat vardır ki, o anda yapılan dua da asla reddolunmaz.
- O hangi vakittir ki?
- Âlimler, “İkindi namazı vaktidir”, diye bildirmişlerdir.
Alıntıdır
Emir Ahmet Buhari hazretlerinin komşusu bir genç vardı ki, anne babasını üzüyordu ara ara. Bir gün, bu zatın dergahına gelip oturdu bu genç. Büyük veli onu görünce gülümsedi.
- Hoş geldin evladım.
- Hoş bulduk efendim.
Şefkat dolu bir sesle,
- Hazreti Ali ne buyuruyor, biliyor musun evladım? diye sordu gence.
Delikanlı büktü boynunu.
- Bilmiyorum efendim. Ne buyuruyor?
- “Bana bir kelime öğretenin kölesi olurum” buyuruyor. Halbuki annemiz babamız, bir değil, binlerce kelime öğrettiler bize, öyle değil mi?
Bizim ilk mürşidimiz
Genç mahcup vaziyette önüne baktı.
- Öyledir efendim.
- Yani bizim ilk mürşidimiz anne babamızdır. Ninni söylerken, ilk defa annemizden öğrendik “Allah” demeyi. Ve masal anlatırken “Peygamber Efendimiz”den bahsederdi babalarımız.
Genç yine mahcup bir ses tonuyla
- Doğru hocam, dedi.
Büyük veli devam etti:
- Müslüman olmamızda en büyük rolü olan iki kişi, “anne babamız”dır oğlum. Bu sebeple kul köle olmalıyız onlara. Onları incitmek, büyük felakettir.
Delikanlı o günden sonra hiç üzmedi anne babasını.
***
Bir günkü sohbetinde de;
- Kardeşlerim, huzûr-u ilâhide toplanmak ne büyük nimettir, buyurdu.
Huzuru ilâhî; namazdır
Dinleyenler;
- Huzuru ilâhi’den muradınız nedir ki? dediler.
- “Namaz”dır, buyurdu. İnsan namaz kılarken, Allahü teâlânın huzurundadır. Namazlardan sonra yapılan duayı Allahü teala kabul eder. Nitekim her namazdan sonra, “Ey kulum, iste vereyim”buyurur ki, bu, “Saat-i icâbe”dir işte.
- O ne demek efendim?
- “Saat-i icabe”, o saatte ne dua etsen kabul olur demektir. Hele cuma günü öyle bir saat vardır ki, o anda yapılan dua da asla reddolunmaz.
- O hangi vakittir ki?
- Âlimler, “İkindi namazı vaktidir”, diye bildirmişlerdir.
Alıntıdır
