sah83
New member
Bırakalım, ülkeyi Aydın Doğan yönetsin…
Eskiden, bu tür konuları yazmak şöyle dursun, konuşmak bile ayıp sayılırdı. Kimbilir kaç televizyon tartışmasında, devlet seçkinleri ile siyasî kadrolar arasındaki çekişmeye işaret edenler aşırı gittikleri uyarısı alarak susturulmuştur. Bütün tersine görüntüye rağmen resmî tez şuydu çünkü: “Türkiye demokratik bir ülkedir; sandıktan çıkan ülkeyi yönetir…”
Oyun bozucu bir parti AKP; iktidarının ülkeye yaşattığı gariplikler bu geleneği de yıktı, artık açık seçik ifadelerle, başka hiçbir anlama çekilemeyecek biçimde, “Bu ülke sandıktan çıkana teslim edilecek kadar demokrat değildir” diye yazılıp konuşulabiliyor. Bazıları bunu 'cumhur-halk' ikilemi üzerinden yapıyor (eskiden 'halk' küçümsenirdi, şimdi o biraz değer kazandı 'cumhur' vurgusu birilerini rahatsız ediyor). Bazıları da, kavramlar arkasına saklanma ihtiyacı da duymuyor, bodozlama “Ya bu deveyi güdersiniz, ya bu deveyi güdersiniz…” diyorlar…
Şu satırları rahat bir ânınızda okuyunuz lütfen: “Bütün dünyada ülkeler elit bir sınıf tarafından yönetilir. Bu sınıf, bürokratlar, medya sahipleri ve çalışanları, yargı organları üyeleri, üniversite mensupları, sanatkârlar ve bunları finanse edenler ile ülkenin zenginleri tarafından oluşturulur. Gelişmekte olan ülkelerde, bu sınıfa 'silahlı kuvvetler'i de eklemek gerekir.”
İşte bu kadar... İçinde 'medya sahipleri'nin de bulunduğu bir 'sınıf' yönetirmiş ülkeleri; gelişmekte olan ülkelerde bunlara 'silahlı kuvvetler' de eklenirmiş… Peki ya 'siyasiler'? Onların görevini de gayet güzel açıklıyor yazar: “Siyaset adamları genel olarak yönetici sınıfın temsilcileridirler. Halka söylenmesi gerekeni söyler, ama denileni yaparlar. Bu yüzden, halk, haklı olarak, çoğu zaman siyasetçilerin söylediklerine inanmaz. Yine bu yüzden, siyasetçiler 'iş yapacak' değil, 'denileni yapacak' kişiler arasından seçilirler. “
Bu kadar basit işte. 22 Temmuz günü sandık başına gidip ülkeyi yönetecek kadroyu seçeceğimizi sanıyoruz ya, bizim yapacağımız aslında daha önce belirlenmiş kişileri seçmekten ibaret; söyledikleri emir telâkki edilecek esas iktidar, dediğini yapacak kişiler arasından kendi seçimini yapmış, bize de onun tercihini sandığa yansıtmak kalıyor…
Böyle diyor yazar... “Acaba yanlış mı anladım?” diye dönüp bir daha okudum, hayır, aynen bunu söylüyor... Bu kadar basit ve yalın bir dille, sözünün nereye gideceğini bile bile… Yazar sevinçli, “Bizde de bu anlamdaki demokrasi yerleşiyor” diyor ve ekliyor: “Tayyip Bey'i, Deniz Bey'i ve Devlet Bey'i kafanızda yan yana oturtun. Kimi 'başbakan' görmek isterseniz ona oy verin. Artık, hiçbirinin hâkim sınıfları karşısına almaya çalışacağını sanmıyorum.”
Muhtemelen bu satırların sistem eleştirisi yapan marjinal bir yayın organında çıktığını, ya da bazen yapılan türden sağ gösterip sol vuran bir üslupla kaleme alındığını sanıyor olabilirsiniz. İkisi de değil. Aydın Doğan'ın sahibi olduğu, Sedat Ergin'in yönetiminde çıkan Milliyet gazetesinde yayımlandı açık bir mesaj içeren bu yazı; yazarı da gazetede kendisine köşe verilmiş ciddi bir isim zaten: Yaman Törüner… Geçmişinde Merkez Bankası başkanlığı ve DYP'den milletvekilliği de bulunan Yaman Törüner -bütün dünyada öyle olduğu iddiasıyla- Türkiye'ye dayatılmak istenen tabloyu gayet güzel resmediyor.
Birkaç gün önce çekine çekine burada yazdığımı büyük bir cesaretle doğruluyor Milliyet yazarı; açık sözlülüğü sebebiyle bir teşekkürü de hak ediyor.
Şimdi partilere düşen bir görev var: Kendilerine bu yazıyla mesaj gönderen Aydın Doğan ve yazarlar takımının, YÖK'ün, bürokratların emrine girmek üzere mi iktidara tâlipler, yoksa -cumhur, halk, vatandaş ne derseniz- demokrasiyi ayakta tutan insanlar adına mı?
Siz bu tahlile ne diyorsunuz
Tayyip Bey?
Deniz Bey?
Devlet Bey?
Kimin adına? fehmi koru
Eskiden, bu tür konuları yazmak şöyle dursun, konuşmak bile ayıp sayılırdı. Kimbilir kaç televizyon tartışmasında, devlet seçkinleri ile siyasî kadrolar arasındaki çekişmeye işaret edenler aşırı gittikleri uyarısı alarak susturulmuştur. Bütün tersine görüntüye rağmen resmî tez şuydu çünkü: “Türkiye demokratik bir ülkedir; sandıktan çıkan ülkeyi yönetir…”
Oyun bozucu bir parti AKP; iktidarının ülkeye yaşattığı gariplikler bu geleneği de yıktı, artık açık seçik ifadelerle, başka hiçbir anlama çekilemeyecek biçimde, “Bu ülke sandıktan çıkana teslim edilecek kadar demokrat değildir” diye yazılıp konuşulabiliyor. Bazıları bunu 'cumhur-halk' ikilemi üzerinden yapıyor (eskiden 'halk' küçümsenirdi, şimdi o biraz değer kazandı 'cumhur' vurgusu birilerini rahatsız ediyor). Bazıları da, kavramlar arkasına saklanma ihtiyacı da duymuyor, bodozlama “Ya bu deveyi güdersiniz, ya bu deveyi güdersiniz…” diyorlar…
Şu satırları rahat bir ânınızda okuyunuz lütfen: “Bütün dünyada ülkeler elit bir sınıf tarafından yönetilir. Bu sınıf, bürokratlar, medya sahipleri ve çalışanları, yargı organları üyeleri, üniversite mensupları, sanatkârlar ve bunları finanse edenler ile ülkenin zenginleri tarafından oluşturulur. Gelişmekte olan ülkelerde, bu sınıfa 'silahlı kuvvetler'i de eklemek gerekir.”
İşte bu kadar... İçinde 'medya sahipleri'nin de bulunduğu bir 'sınıf' yönetirmiş ülkeleri; gelişmekte olan ülkelerde bunlara 'silahlı kuvvetler' de eklenirmiş… Peki ya 'siyasiler'? Onların görevini de gayet güzel açıklıyor yazar: “Siyaset adamları genel olarak yönetici sınıfın temsilcileridirler. Halka söylenmesi gerekeni söyler, ama denileni yaparlar. Bu yüzden, halk, haklı olarak, çoğu zaman siyasetçilerin söylediklerine inanmaz. Yine bu yüzden, siyasetçiler 'iş yapacak' değil, 'denileni yapacak' kişiler arasından seçilirler. “
Bu kadar basit işte. 22 Temmuz günü sandık başına gidip ülkeyi yönetecek kadroyu seçeceğimizi sanıyoruz ya, bizim yapacağımız aslında daha önce belirlenmiş kişileri seçmekten ibaret; söyledikleri emir telâkki edilecek esas iktidar, dediğini yapacak kişiler arasından kendi seçimini yapmış, bize de onun tercihini sandığa yansıtmak kalıyor…
Böyle diyor yazar... “Acaba yanlış mı anladım?” diye dönüp bir daha okudum, hayır, aynen bunu söylüyor... Bu kadar basit ve yalın bir dille, sözünün nereye gideceğini bile bile… Yazar sevinçli, “Bizde de bu anlamdaki demokrasi yerleşiyor” diyor ve ekliyor: “Tayyip Bey'i, Deniz Bey'i ve Devlet Bey'i kafanızda yan yana oturtun. Kimi 'başbakan' görmek isterseniz ona oy verin. Artık, hiçbirinin hâkim sınıfları karşısına almaya çalışacağını sanmıyorum.”
Muhtemelen bu satırların sistem eleştirisi yapan marjinal bir yayın organında çıktığını, ya da bazen yapılan türden sağ gösterip sol vuran bir üslupla kaleme alındığını sanıyor olabilirsiniz. İkisi de değil. Aydın Doğan'ın sahibi olduğu, Sedat Ergin'in yönetiminde çıkan Milliyet gazetesinde yayımlandı açık bir mesaj içeren bu yazı; yazarı da gazetede kendisine köşe verilmiş ciddi bir isim zaten: Yaman Törüner… Geçmişinde Merkez Bankası başkanlığı ve DYP'den milletvekilliği de bulunan Yaman Törüner -bütün dünyada öyle olduğu iddiasıyla- Türkiye'ye dayatılmak istenen tabloyu gayet güzel resmediyor.
Birkaç gün önce çekine çekine burada yazdığımı büyük bir cesaretle doğruluyor Milliyet yazarı; açık sözlülüğü sebebiyle bir teşekkürü de hak ediyor.
Şimdi partilere düşen bir görev var: Kendilerine bu yazıyla mesaj gönderen Aydın Doğan ve yazarlar takımının, YÖK'ün, bürokratların emrine girmek üzere mi iktidara tâlipler, yoksa -cumhur, halk, vatandaş ne derseniz- demokrasiyi ayakta tutan insanlar adına mı?
Siz bu tahlile ne diyorsunuz
Tayyip Bey?
Deniz Bey?
Devlet Bey?
Kimin adına? fehmi koru
