bLue__qirL
Banned
- Katılım
- 1 Ocak 2007
- Mesajlar
- 8,368
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Büyük bir zat vardır ve bu zatın da bir çocuğu vardır.Zatın çocuğu yaramazlık yapmaktadır fakat halk zatı çok sevdiğinden ve onu üzmek istemediğinden zata bu olayı aksettirmezler.Çocuk çeşmeden su dolduranların şişelerini bidonlarını çivi ile patlatmaktadır.Dayanamayan biri çıkar gelir ve zata olayı anlatır.Alim zat çocuğa akşam eve geldiğinde hiçbir şey demez.Düşünür düşünür ve olayı eşine açar ve der ki:"Hanım ben düşündüm düşündüm ve böyle yaptığım hiç bir hareket ya da buna benzer hiç bir şey bulamadım der.Peki sen böyle birşey hatırlıyor musun der." Hanımı kısa bir düşündükten sonra der ki:"Bey ben ona hamileyken komşuya gitmiştim bir gün.Ve orada bir portakal(Tam hatırlamıyorum ama bir meyveydi) görmüştüm ve portakala karşı derin bi arzu duyuyordum.(Bu olay hamile hanımlarda olmaktadır bildiğiniz üzere)komşu görmeden portakala bir giriştim ufaktan ufaktan onu bitirdim fakat komşum bunu bilmiyor"der demez zat "tamam" der sorunu bulduk ve komşudan helallik isterler olayı anlattıktan sonra.Çocuk o gün babasında gelir ve "baba ben böyle bir davranışta bulunuyordum ama bunun kötü bir davranış olduğunu bilmiyordum".dedikten sonra özür diler babasından.
Bu hikayedeki olay şu: Alim zat suçu çocukta bulmamış ve kendine sormuş öncelikle acaba benden mi çocuğa aksetti diye.Kendinde bulamayınca hanımına sorar ve olay anlaşılır.
Yani yaptıklarımız bizden sonrakilere de akseder biz nasıl yaşamışsak onlar da o hal üzerine yaşayabilirler.Tabii bu onları nasıl yetiştirdiğimize de bağlı.
Bazen biz bazı insanları kınarız yaptıkları davranışlar yüzünden ya da bazı isimleri falan yadırgarız.Bu yanlış bir davranıştır ve çocuklarımızda-Allah korusun-çıkabilir denilir büyük Zatlar tarafından.
Bir insan Mürteza ismi ile bayağı bir şakalaşmaktadır ve bir gün çocuğu olur isim için çok sevdiği büyük bir zata danıştığında"Mürteza" yanıtını alır ve onu uygulamak durumunda kalır.
Hikayelerin gerçeklik paylarını bilmiyorum ama önemli olan bize kazandirdıklarıdır.
Bu hikayedeki olay şu: Alim zat suçu çocukta bulmamış ve kendine sormuş öncelikle acaba benden mi çocuğa aksetti diye.Kendinde bulamayınca hanımına sorar ve olay anlaşılır.
Yani yaptıklarımız bizden sonrakilere de akseder biz nasıl yaşamışsak onlar da o hal üzerine yaşayabilirler.Tabii bu onları nasıl yetiştirdiğimize de bağlı.
Bazen biz bazı insanları kınarız yaptıkları davranışlar yüzünden ya da bazı isimleri falan yadırgarız.Bu yanlış bir davranıştır ve çocuklarımızda-Allah korusun-çıkabilir denilir büyük Zatlar tarafından.
Bir insan Mürteza ismi ile bayağı bir şakalaşmaktadır ve bir gün çocuğu olur isim için çok sevdiği büyük bir zata danıştığında"Mürteza" yanıtını alır ve onu uygulamak durumunda kalır.
Hikayelerin gerçeklik paylarını bilmiyorum ama önemli olan bize kazandirdıklarıdır.
