bütün ANNELERİMİZE ...

[Passenger]

Ellerimde paslı tüfek çamurlar içine batıp çıkan ben
Ölmeye koşuyordum annem..
O hep duvarda duran karanlık tablo kadar soğuktu hava
Verdiğim nefes geceyi aydınlatıyordu, karnım da açtı üstelik..
Aklıma geliverdi işte elinde lokmalarla peşimden koşmaların
Nasıl da uçak oluyordun..

Ağlayacak oldum, beceremedim yıllar sonra bu kez
Dağlarda insan seline kapıldım annem
Bir ceket bir koca postal bir de duman
Aklıma geliverdi işte yağmurlu bir akşamda
Islanmayayım diye köşe bucak beni araman
Nasıl da her şeyden koruyordun..

Uğruna savaşacak bir şeylerin olmalı derdin hep,
Şimdi ben savaş oldum annem
Bir gürültü koptu yakınlarımda kapattım gözlerimi
Aklıma geliverdi işte gök gürleyen gecelerde söylediğin şarkılar
Korkmayayım diye gitmeyişin yanımdan
Nasıl da üstüme titrerdin..

“Ben ölürsem” le başlayan nasihatlerin vardı senin
Hepsi aklımda annem
Korkmuyorum koşup yanına gelmekten bu kez
Aklıma geliverdi işte soğuk beyaz veda’n
Bir kuru sonbahar sabahıydı
Nasıl da güzel uyuyordun..



saygılar


**tüm annelere armağan olsun​

alıntı