> Günlerden bir gün, köylerden birinde, adamin birinin esegi, kuyunun
> birine düsmüs. Niye düser, nasil düser sormayin.
>
> Esek bu. Düsmüs iste....
>
> Belki kör bir kuyuydu, agzi tahtayla kapatilmisti. Belki, üzerine de
> toprak dökülmüstü. Zamanla tahta çürüdü, zayifladi, toprakta biten
> otlari yemek isteyen esegin agirligini çekemedi ve güm. Hayvancik
> saatlerce aci içinde kivrandi, bagirdi kendi dilinde. Ayiptir
> söylemesi, anirdi yani. Sesini duyan sahibi gelip bakti ki vaziyet
> kötü.
>
> Zavalli esegi kuyunun dibinde melul mahzun bakiniyor.
>
> Üstelik yaralanmis.
>
> Karsilastigi bu durumda, kendini esegi kadar zavalli hisseden
> adamcagiz köylüleri yardima çagirdi. Ne yapsak, ne etsek, nasil
> çikarsak sorulari havada kaldi.....
>
> Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalismaya degmez. Tek çare,
> kuyuyu toprakla örtmek.
>
> Ellerine aldiklari küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attilar.
>
> Zavalli hayvan, üzerine gelen topraklari, her seferinde silkinerek
> dibe döktü. Ayaklarinin altina aldigi toprak sayesinde her an biraz
> daha yükseldi ve sonunda yukariya kadar çikmis oldu.
>
> Köylüler agzi açik bakakaldi.
>
> Hayat, bazen bizim de üzerimize abanir. (Ne bazeni, çogu zaman......)
>
> Toz toprakla örtmeye çalisanlar çok olur. (Tecrube ıle sabıttır.....)
>
> Bunlarla basetmenin tek yolu, yakinip sizlanmak degil, düsünüp
> silkinmek ve kurtulmak, aydinliga adim atmaktir.
>
> Kör kuyuda olsak bile....................
____________________________________________________________________
VERİLDİYSE AFFOLA . . .
> birine düsmüs. Niye düser, nasil düser sormayin.
>
> Esek bu. Düsmüs iste....
>
> Belki kör bir kuyuydu, agzi tahtayla kapatilmisti. Belki, üzerine de
> toprak dökülmüstü. Zamanla tahta çürüdü, zayifladi, toprakta biten
> otlari yemek isteyen esegin agirligini çekemedi ve güm. Hayvancik
> saatlerce aci içinde kivrandi, bagirdi kendi dilinde. Ayiptir
> söylemesi, anirdi yani. Sesini duyan sahibi gelip bakti ki vaziyet
> kötü.
>
> Zavalli esegi kuyunun dibinde melul mahzun bakiniyor.
>
> Üstelik yaralanmis.
>
> Karsilastigi bu durumda, kendini esegi kadar zavalli hisseden
> adamcagiz köylüleri yardima çagirdi. Ne yapsak, ne etsek, nasil
> çikarsak sorulari havada kaldi.....
>
> Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalismaya degmez. Tek çare,
> kuyuyu toprakla örtmek.
>
> Ellerine aldiklari küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attilar.
>
> Zavalli hayvan, üzerine gelen topraklari, her seferinde silkinerek
> dibe döktü. Ayaklarinin altina aldigi toprak sayesinde her an biraz
> daha yükseldi ve sonunda yukariya kadar çikmis oldu.
>
> Köylüler agzi açik bakakaldi.
>
> Hayat, bazen bizim de üzerimize abanir. (Ne bazeni, çogu zaman......)
>
> Toz toprakla örtmeye çalisanlar çok olur. (Tecrube ıle sabıttır.....)
>
> Bunlarla basetmenin tek yolu, yakinip sizlanmak degil, düsünüp
> silkinmek ve kurtulmak, aydinliga adim atmaktir.
>
> Kör kuyuda olsak bile....................
____________________________________________________________________
VERİLDİYSE AFFOLA . . .
