innfnnty
мα¢αкızı
gözlerini gece yarı mahmur
uzandı sere serpe bırakıverdi
kederlerini umutla güne
konuşup durdu zaman
hep geceyi suçladı
geceyi ve karanlığı
masumdu oysa yorgun gün kadar
ızdıraplar yüklenmiş boş sokaklarda
kimsesiz, hırçın bedenler
kurdular karargâhlarını
lastiğin kara dumanıyla
siyaha boyanan yüzleri
kardeş oldu gece ile
gece masum
onlar mahzun ve isyankâr
döne döne indi kar taneleri
karanlığı yarıp yeryüzüne
bir melek çekip aldı küçük yürekleri
götürdü saklı kente
(eğreti düş yolundan)
ısındı bedenleri, gerçekleşti düşleri
sıcak bir çay içerken içlerinden biri;
“kar devam ederse, kalabiliriz burada” dedi
barıştılar geceyle, sarılıp uyudular umutlarına
kanatlarındaki tüm sevgiyi bıraktı melek üzerlerine
akıtarak gözyaşlarını…
düşler ve gerçekler kaynaştı
ateş söndü…
yenik düştüler zemheriye
dondu minik bedenleri
açtı gözlerini gece yine mahmur
uzandı sere serpe savurdu
acılarını umutla güne
ama gören olmadı
zaman konuşup dursun
suçlasın biteviye
masumdu oysa gece
yeni doğan bebek kadar
alıntı
