Meşhur alim Franklen bir gün okulda ders verirken talebelerinden biri demiş ki:
Efendim, siz hep Allah’ın varlığından bahsediyorsunuz. Halbuki her varlık gözle görülüyor. Fakat Allah’ı göremiyoruz, lütfen Allah’ı gösterirmisiniz?
Bu dehşetli soru üzerine, Franklen sınıftaki öğrencileri dışarı çıkarmış. Öğle üzeri, güneşin en şiddetli olduğu bir zamanda onlara gözlerini kırpmadan güneşe bakmalarını söylemiş. Fakat birkaç saniye sonra tüm öğrencilerin gözleri güneşten kamaşmış, sulanmış, gözleri göremez hale gelmiş.
Bunun üzerine Franklen, başları eğik, halâ gözlerini ovuşturan ve silen talebelere şöyle hitap etmiştir. Evlatlarım, hepiniz güneşe on saniye bakamadınız, gözleriniz kamaştı, sulandı, göremez oldu. Biraz daha baksaydınız, hepiniz kör olacaktınız. İşte bu güneş Allah’ın bir eseridir. Siz Allah’ın eserine bile on saniye bakamadınız. Allah’ın kendisine nasıl bakabilirsiniz? O kudreti kendinde kim görebilir?
Efendim, siz hep Allah’ın varlığından bahsediyorsunuz. Halbuki her varlık gözle görülüyor. Fakat Allah’ı göremiyoruz, lütfen Allah’ı gösterirmisiniz?
Bu dehşetli soru üzerine, Franklen sınıftaki öğrencileri dışarı çıkarmış. Öğle üzeri, güneşin en şiddetli olduğu bir zamanda onlara gözlerini kırpmadan güneşe bakmalarını söylemiş. Fakat birkaç saniye sonra tüm öğrencilerin gözleri güneşten kamaşmış, sulanmış, gözleri göremez hale gelmiş.
Bunun üzerine Franklen, başları eğik, halâ gözlerini ovuşturan ve silen talebelere şöyle hitap etmiştir. Evlatlarım, hepiniz güneşe on saniye bakamadınız, gözleriniz kamaştı, sulandı, göremez oldu. Biraz daha baksaydınız, hepiniz kör olacaktınız. İşte bu güneş Allah’ın bir eseridir. Siz Allah’ın eserine bile on saniye bakamadınız. Allah’ın kendisine nasıl bakabilirsiniz? O kudreti kendinde kim görebilir?
