samdem
New member
affet!
Affet gördüğünü sandığın duvarları,
Onlar engel değil inan.
Mürekkebin verdiği manalardan ibaret,
Fazlası değil yıkamadığım.
Çocukluğumdan kaldı bu çocuğum.
Ömrümün asla bitmeyecek sandığım,
Tatlı rüyalar diliminde bıraktım.
Ama sen değilsin manalar,
Duvar değilsin endişe etme.
Bu takılıp takılıp düştüğüm;
Acınası aşıkların görmezden geldiği,
Bin bir maskeli yoldaşların,
Altı çamurlu botlarıyla ezdiği,
Kırılmış çocukluğum.
Onlardan değilsin sen geceleri koynumda.
Oysa,
Sabahları hiç farkın yok onlardan,
Maskelerini takınıp takınıp yüklenip acılarını...
Affet, kanalizasyonlar boyunca akan,
Beynimin kurşuna dizilmiş her bir bireyinin,
Dışkılarla kirletilmiş asil kanını.
İnan, rüzgarın mahkumları akıttılar bu kanı,
Senin gibi üniformalıydılar.
Dağlardan gelip, akıp, yıkıp geçtiler.
Irmak dedi Adem onlara.
Oysa değildiler, inanmadım onlara,
Ve son kullanma tarihi geçmiş sevdalarına.
Öyleyiz diyorlar diye öyle olmaları gerekmezdi,
Olamadılar da!
Herşeye rağmen yakışmazdı gözlerimden akması aşkımın,
Ruhumun solgun solgun ışıması,
Mum gibi eriyip bozulması,
Yakışmazdı bana affet.
Senden önce vurdular beni
Utanmadılar, akıttılar içimdekini,
Her bir yanımdan söküp söküp attılar
Vurulacak bir yanım daha kalmadı
Senden önce gömdüler,
Kimsesizlerle paylaştığım toplu mezarıma
Neredeydin?
Yanı başımda olman, elini uzatmanı
Beni almanı sağlamadı.
Göremedim seni, bulutlar ötesi.
Kurak başlı sayfalar dolusu,
Pişmanlık döktüm yollara.
Ne fayda seni de vurdular
Neredeydim?
Sonbahar doğunun dağlarından soğuk,
Ve kirli başını sislerin arasına sokarken
Sonbahar soluduk.
Ciğerlerimizi yaktı,
Ayrılığın uçarı dumanı.
Aldı beni yine çocukluğuma götürdü
Aldı beni,
Altı çamurlu, soğuk tabanlı botların
Altına götürdü.
Affet vurgun yüreklim,
Senden önce beni onlar götürdü.
Seni ben bulmadan önce bunlar vurdu.
Yeşilin tonları arasında, ayrı coğrafyalarda
Vurdular bizi sevgilim.
Affet kaçamadım bilemedim.
Bu azgın dağların, ince yapraklı eteklerinde
Beni beklediğini bilseydim,
Elinde sütten bir gülle.
Kaçardım acınası aşıkların,
Birbirinden leş kurşunlarından
Salmazdım umutsuzca kendimi.
Ayrı renklerde katlettiler bizleri,
Aynı mezarlığa koydular, koyun koyuna.
Şimdi al beni koynuna,
Altı çamurlu botların gölgesinde
Affet! Geciktim.
__________________
Affet gördüğünü sandığın duvarları,
Onlar engel değil inan.
Mürekkebin verdiği manalardan ibaret,
Fazlası değil yıkamadığım.
Çocukluğumdan kaldı bu çocuğum.
Ömrümün asla bitmeyecek sandığım,
Tatlı rüyalar diliminde bıraktım.
Ama sen değilsin manalar,
Duvar değilsin endişe etme.
Bu takılıp takılıp düştüğüm;
Acınası aşıkların görmezden geldiği,
Bin bir maskeli yoldaşların,
Altı çamurlu botlarıyla ezdiği,
Kırılmış çocukluğum.
Onlardan değilsin sen geceleri koynumda.
Oysa,
Sabahları hiç farkın yok onlardan,
Maskelerini takınıp takınıp yüklenip acılarını...
Affet, kanalizasyonlar boyunca akan,
Beynimin kurşuna dizilmiş her bir bireyinin,
Dışkılarla kirletilmiş asil kanını.
İnan, rüzgarın mahkumları akıttılar bu kanı,
Senin gibi üniformalıydılar.
Dağlardan gelip, akıp, yıkıp geçtiler.
Irmak dedi Adem onlara.
Oysa değildiler, inanmadım onlara,
Ve son kullanma tarihi geçmiş sevdalarına.
Öyleyiz diyorlar diye öyle olmaları gerekmezdi,
Olamadılar da!
Herşeye rağmen yakışmazdı gözlerimden akması aşkımın,
Ruhumun solgun solgun ışıması,
Mum gibi eriyip bozulması,
Yakışmazdı bana affet.
Senden önce vurdular beni
Utanmadılar, akıttılar içimdekini,
Her bir yanımdan söküp söküp attılar
Vurulacak bir yanım daha kalmadı
Senden önce gömdüler,
Kimsesizlerle paylaştığım toplu mezarıma
Neredeydin?
Yanı başımda olman, elini uzatmanı
Beni almanı sağlamadı.
Göremedim seni, bulutlar ötesi.
Kurak başlı sayfalar dolusu,
Pişmanlık döktüm yollara.
Ne fayda seni de vurdular
Neredeydim?
Sonbahar doğunun dağlarından soğuk,
Ve kirli başını sislerin arasına sokarken
Sonbahar soluduk.
Ciğerlerimizi yaktı,
Ayrılığın uçarı dumanı.
Aldı beni yine çocukluğuma götürdü
Aldı beni,
Altı çamurlu, soğuk tabanlı botların
Altına götürdü.
Affet vurgun yüreklim,
Senden önce beni onlar götürdü.
Seni ben bulmadan önce bunlar vurdu.
Yeşilin tonları arasında, ayrı coğrafyalarda
Vurdular bizi sevgilim.
Affet kaçamadım bilemedim.
Bu azgın dağların, ince yapraklı eteklerinde
Beni beklediğini bilseydim,
Elinde sütten bir gülle.
Kaçardım acınası aşıkların,
Birbirinden leş kurşunlarından
Salmazdım umutsuzca kendimi.
Ayrı renklerde katlettiler bizleri,
Aynı mezarlığa koydular, koyun koyuna.
Şimdi al beni koynuna,
Altı çamurlu botların gölgesinde
Affet! Geciktim.
__________________
alıntı
