usul usul düştün sen yüreğime
yemyeşildi içimde açan çiçekler
tozpembeydi hayallerim,düşlerim bambaşkaydı
sen olmasan seninle kurduğum dakikalar
sen duymasan da seviyorum diye bağırdığım
sessiz çığlıklarım vardı
gömdünmü başını kumların altına yok olurcasına
mumlarmı yakmalıyım seni bulmam için
ağladığım gecelerimi anlatmalıyım sana bir masal gibi
anlarmısın ki sen bunlardan
duyarmısın o sessiz çığlıkları,yüreğinde hissedercesine
yaşadığımımı sanıyorsun artık
sınısız bir ölümün kucağında
yaşamak bu mu sence..?
dirhem dirhem koparak hayattan
açsana artık gözlerini
hadi...duysana artık sesimi
nerede o büyük aşkın..? ölümsüz sevdan..!!!
senin gibi oda mı kaçıyor benden
yazık......
hiç bitmeyek gibi avunduğum sevgimi gömdün
yoksun artık..
unutma yoklar asla varolmaz..
sığındığım çardağın altından.
kaçıyorum yağmur damlalarından
masum bir çocuğun ürkekliğiyle
ağlıyorum hıçkırarak belki
neden kaçıyorum ki sanki...
zaten ıslatıyor bedenimi gözyaşlarım
sessizce,korkuyla,boğulurcasına sızlıyor yüreğim delicesine......
sığınak arıyorum belkide
yok olan umutlarımı gömmek için
bomboş anlamsız nedensiz bakıyorum
beynimde canlanan o günlere
isyan etmek geliyor içimden sadece
nefret etmeye değmeyenlere bile
üzülmüyorum artık beten gibi oldu yüreğim
iftihar et eserinle
korkmuyorum artık,
sonkez ve bütün kalbimle söylüyorum
''senden nefret bile etmiyorum''
şerefine dostum;
sağolasın......
odyseus..
yemyeşildi içimde açan çiçekler
tozpembeydi hayallerim,düşlerim bambaşkaydı
sen olmasan seninle kurduğum dakikalar
sen duymasan da seviyorum diye bağırdığım
sessiz çığlıklarım vardı
gömdünmü başını kumların altına yok olurcasına
mumlarmı yakmalıyım seni bulmam için
ağladığım gecelerimi anlatmalıyım sana bir masal gibi
anlarmısın ki sen bunlardan
duyarmısın o sessiz çığlıkları,yüreğinde hissedercesine
yaşadığımımı sanıyorsun artık
sınısız bir ölümün kucağında
yaşamak bu mu sence..?
dirhem dirhem koparak hayattan
açsana artık gözlerini
hadi...duysana artık sesimi
nerede o büyük aşkın..? ölümsüz sevdan..!!!
senin gibi oda mı kaçıyor benden
yazık......
hiç bitmeyek gibi avunduğum sevgimi gömdün
yoksun artık..
unutma yoklar asla varolmaz..
sığındığım çardağın altından.
kaçıyorum yağmur damlalarından
masum bir çocuğun ürkekliğiyle
ağlıyorum hıçkırarak belki
neden kaçıyorum ki sanki...
zaten ıslatıyor bedenimi gözyaşlarım
sessizce,korkuyla,boğulurcasına sızlıyor yüreğim delicesine......
sığınak arıyorum belkide
yok olan umutlarımı gömmek için
bomboş anlamsız nedensiz bakıyorum
beynimde canlanan o günlere
isyan etmek geliyor içimden sadece
nefret etmeye değmeyenlere bile
üzülmüyorum artık beten gibi oldu yüreğim
iftihar et eserinle
korkmuyorum artık,
sonkez ve bütün kalbimle söylüyorum
''senden nefret bile etmiyorum''
şerefine dostum;
sağolasın......
odyseus..
