Adı Sen Konmuş Yalanım
Bir dağ başı yalnızlığı yaşıyor yüreğim
Adını koyamıyor sesinle irkilen hücrelerim
Savuruyor özlemin beni
Beyaz bir gül büyüyor içimde
Sevdan kokluyor
Özlemin tutuyor onu avuçlarında
Bir uçurtmaya takılıyor ya
Ürkek kuş misali kanadım
Kızıllara boyuyor hasretin sılamı
Gök ağlıyor şimdi kucağımda
Yalın ayak koşuyorum bir umut
Yakarışlarım çarpıyor sineme
Sensizlik oturmuşken ciğerime
Üşüyor şehir, seni soyuyor bedenim
Örtüyor üstümü sensizliğin
Ve yine yoksun işte
Söndü içimdeki her mevsimde
Hüznümün incilerini dökmüşken geceye
Sana bıraktım seheri
Bense koynuma sakladım
Ask denen dilsiz heceyi
Bir ben kaldım geride
Bir de adı sen konmuş yalanım...
Yüreğime aldığım en bildiğim en sevdiğim en nefret edipte
söyleyemediğim uzağımsın sen benim yüreğimdeki parmak izi ellerinin hissi hep içimde ...
Yüreğinde ki kanlı engelim ben senin bilirsin bana her dokunduğunda daha çok kanarsın sende...
Kelimeler anlatamaz bazen derdini,
Bir sessizliğe mahkûm edersin ya kendini,
Sözlerin bittiği yerde son UMUT,
Döktüğüm gözyaşlarım gibi sevdim ben seni...
alıntı..
