-En asil güzellik türü bizi birdenire çarpmaz,fırtınalı ve sarhoş edici saldırılarda bulunmaz(böyle bir güzellik kolayca nefret uyandırır);tersine en asil güzellik,neredeyse farkında olmaksızın yanımızda taşıdığımız,ağır ağır içe işleyen ve yine kimi zaman bir rüyada karşılaştığımız,ama en sonunda,uzunca bir süre yüreğimize özenle yerleştikten sonra,bize tamamen sahip olan ve gözlerimizi yaşlarla,yüreklerimizi tutkuyla dolduran bir türden güzelliktir ve buda aşktır!..
Friedrich Nietzsche