HAŞAVRİ
Braveheart
AŞkin Tarifi...
bir varmış bir yokmuş diye başlarmış masallar..her masalin sonunda muratlarına eren aşıkların kerevetlerinin bir ucuna hafiften ilişip,gökten yere düşen o 3 elmanın birinden bir ısırık alabilmek bir hevesmiş .ne o kerevetlere dokunabildik nede elmalara ...''bir yokmuş hiç olmamış evvel zamanlar kadar uzak olmayan bir zamanmış,ne çok uzak nede çok yakın bir ülkeymişherhangi bir yermiş işte...inanılmayacak kadar olağanüstü şeylerde olmazmış ,sıradan basit hayatlar yaşanırmış.ne çok ıyıler varmış ne çok kötüler, sıradan hayatlar yaşayan ,ölü bakışlı gülmeyen insanlar varmiş,bu herhangi ülkede.ve sıradan ınsanlar arasında yaşamaya çalışan bır kız varmiş,ne insanlar onu sevmiş nede o insanları..o kadar uzun zamandır mutsuzmuş ki,kesndısını mutsuz mutsuz eden sebebi bile unutmuş.yapması gereken şeyleri yaparmış.ne bir artı nede bır eksik.mutsuzmuş ama ağlamazmışda gülmeyı unuttuğu gibi ağlamayıda unutmuş.sorular sorarmış ınsanlara anlatmaya çalışmış hep bişeylerı ınsanlara,ınsanlar anlayamamış.karabasanlarla uyanırmışuyumakdan korkmuş,kendısının bile duymayacağı çığlıklar atarmış,kımse duymamış.hayatlar devam edıyormuş ama kocaman bır eksık varmış, adını koyamadığı eksıklığın ağırlığı acı vermeye başlamış.bir lanet kara büğü gibi çoktükçe çökmüş üstüne.
birgün kırılmış bütün direnci,saklayıvermiş kendını herkesten .kocaman tuğlalar örmüş kendıne.mutlu değilmiş ama kurtulmuş o karabasanlardan.''iyiyim'' dıyormuş..nasıl olsa alışmıştı mutsuzluğa kendı dunyasında,kendıyle başbaşa olmaya.herşey ıyıymiş hoşmuşda,genede içinde kocaman bır boşluk varmış''istedığım şey buysa ,neden hala içimdekı bu burukluk?'' dıye düşünürmüş bazen
''nasıl olursa olsun genede yaşıyorum işte'' der sustururmuş içindekını.oan duvarların içinden bır ses duymuş,aldırmamış ilk önce 'herhangi bı ses'demış.sonra bakmışkı bu herhangi ses dıye gecıştırdığı sesı arar olmuşkulakları yüreği ,bu sesı tekrar duyabılmek için ....beklemış beklemiş kulaklarında o ses şarkı sölerken yakalamış kendını .kendıne bakmiş aynada ,gülümsemış utanmış .hergün duyar olmuş sesı.sıcacık bır sesmış içi ısınmış.
yetmıyormuş artık sadece o sesı duymak,görmek ...dokunmak ıstıyormuş sevdığı sesın sahıbıne ,bır şarkı sölemeye başlamış o sese .ses dinlemiş.ikiside duvarın ıkı tarafında konuşmuşlar bır zaman.cesaret edemıyormuş...aşık olduğu ses hem cesaret verıyor hemde korkutuyormuş çünkü....ve birgün cesaretını toplamış ve davet etmiş dünyasına o sesı.kabul etmemış o ses ''ben kötüğüm.bana kanma ''demiş.ınanmamış kız''sadece gel demiş''mutsuz olursun demiş ses olsun ha bır eksık ha bır fazla demış kız''hayır '' demiş ses gelmezsen eğer öleceğim demiş kız.
dayanamamış sesın sahıbı.....herhangi bır geceymiş ses bekleme demiş ama kız beklemiş elınde değilmiş .ılık bı rüzgar esmış içi tıtremiş.arkasında olduğunu bılıyormuş ama ,dönmeye cesaret edememiş.''korkma'' demiş ses dönebılmiş sonunda .gözlerını gözlerıne dıkmiş.gülümsüyormuş sesın sahıbı.kalakalmış kız,seyretmiş.adını koyamadığı bıçok seyın isimini bulmuş o yuzde ...çocukluğunu görmüş..gülümsemiş..acılarını görmüş ..özlemeyı .özlenmeyı görmüş...saçları yağmur, teni gece kokuyormuş adamın doya doya cekmiş içine ...
sen aşk sın demiş kız saatlerce anlatmış ona,hiç konuşmadığı kadar konuşmuş.anlattıkça anlatmış,kızmış gülmüş.adam o sıcacık sesıyle oda anlatmaya başlamış,bambaşka şeylerr anlatıyormuş.ölümden ,gitmekten bahsedıyormuş en cok.dinledıkçe değişmış kızın yüzü,sesı sevıyormuş ama ,söledıklerı korkutmuş.yüzündekı mutluluğa gölge düşürmüş ,ağlamaklı olmuş.istıyormuş kı hiç gıtmesın yanından ....''gitme''demiş ...VE İLK DEFA DOKUNMAK İÇİN ELINI UZATMİŞ....
ninelerimiz ,dedelerımız kadar olamamışız hiç,onlar uzun zamanlr öncesınde ,çok uzak ülkelerde ,her engele rağmen gökten 3 elma düşürebılırken,biz sevdığımıze bile sunamamışız elmanın yarısını.onlar;devlere kötü kalplı cadılara rağmen ayakta tutabılrken aşkı,biz içimizdekı korkak bızle baş edememışız.biz ''bir varmış'' demeye bıle korkmuşuz.bir masal tadında,saflığında yaşayabıleceğimiz herşeyi kendı ellerımızle teslım etmişiz kötü kalplı cadılara .farkında olmadan güçler vermişiz ellerıne,sonra ezılmişiz karşılarında.biz bır arpa yolu bile soluk soluğa almışız.BİR VARMIŞIZ.... BIR DE YOK.....
bir varmış bir yokmuş diye başlarmış masallar..her masalin sonunda muratlarına eren aşıkların kerevetlerinin bir ucuna hafiften ilişip,gökten yere düşen o 3 elmanın birinden bir ısırık alabilmek bir hevesmiş .ne o kerevetlere dokunabildik nede elmalara ...''bir yokmuş hiç olmamış evvel zamanlar kadar uzak olmayan bir zamanmış,ne çok uzak nede çok yakın bir ülkeymişherhangi bir yermiş işte...inanılmayacak kadar olağanüstü şeylerde olmazmış ,sıradan basit hayatlar yaşanırmış.ne çok ıyıler varmış ne çok kötüler, sıradan hayatlar yaşayan ,ölü bakışlı gülmeyen insanlar varmiş,bu herhangi ülkede.ve sıradan ınsanlar arasında yaşamaya çalışan bır kız varmiş,ne insanlar onu sevmiş nede o insanları..o kadar uzun zamandır mutsuzmuş ki,kesndısını mutsuz mutsuz eden sebebi bile unutmuş.yapması gereken şeyleri yaparmış.ne bir artı nede bır eksik.mutsuzmuş ama ağlamazmışda gülmeyı unuttuğu gibi ağlamayıda unutmuş.sorular sorarmış ınsanlara anlatmaya çalışmış hep bişeylerı ınsanlara,ınsanlar anlayamamış.karabasanlarla uyanırmışuyumakdan korkmuş,kendısının bile duymayacağı çığlıklar atarmış,kımse duymamış.hayatlar devam edıyormuş ama kocaman bır eksık varmış, adını koyamadığı eksıklığın ağırlığı acı vermeye başlamış.bir lanet kara büğü gibi çoktükçe çökmüş üstüne.
birgün kırılmış bütün direnci,saklayıvermiş kendını herkesten .kocaman tuğlalar örmüş kendıne.mutlu değilmiş ama kurtulmuş o karabasanlardan.''iyiyim'' dıyormuş..nasıl olsa alışmıştı mutsuzluğa kendı dunyasında,kendıyle başbaşa olmaya.herşey ıyıymiş hoşmuşda,genede içinde kocaman bır boşluk varmış''istedığım şey buysa ,neden hala içimdekı bu burukluk?'' dıye düşünürmüş bazen
''nasıl olursa olsun genede yaşıyorum işte'' der sustururmuş içindekını.oan duvarların içinden bır ses duymuş,aldırmamış ilk önce 'herhangi bı ses'demış.sonra bakmışkı bu herhangi ses dıye gecıştırdığı sesı arar olmuşkulakları yüreği ,bu sesı tekrar duyabılmek için ....beklemış beklemiş kulaklarında o ses şarkı sölerken yakalamış kendını .kendıne bakmiş aynada ,gülümsemış utanmış .hergün duyar olmuş sesı.sıcacık bır sesmış içi ısınmış.
yetmıyormuş artık sadece o sesı duymak,görmek ...dokunmak ıstıyormuş sevdığı sesın sahıbıne ,bır şarkı sölemeye başlamış o sese .ses dinlemiş.ikiside duvarın ıkı tarafında konuşmuşlar bır zaman.cesaret edemıyormuş...aşık olduğu ses hem cesaret verıyor hemde korkutuyormuş çünkü....ve birgün cesaretını toplamış ve davet etmiş dünyasına o sesı.kabul etmemış o ses ''ben kötüğüm.bana kanma ''demiş.ınanmamış kız''sadece gel demiş''mutsuz olursun demiş ses olsun ha bır eksık ha bır fazla demış kız''hayır '' demiş ses gelmezsen eğer öleceğim demiş kız.
dayanamamış sesın sahıbı.....herhangi bır geceymiş ses bekleme demiş ama kız beklemiş elınde değilmiş .ılık bı rüzgar esmış içi tıtremiş.arkasında olduğunu bılıyormuş ama ,dönmeye cesaret edememiş.''korkma'' demiş ses dönebılmiş sonunda .gözlerını gözlerıne dıkmiş.gülümsüyormuş sesın sahıbı.kalakalmış kız,seyretmiş.adını koyamadığı bıçok seyın isimini bulmuş o yuzde ...çocukluğunu görmüş..gülümsemiş..acılarını görmüş ..özlemeyı .özlenmeyı görmüş...saçları yağmur, teni gece kokuyormuş adamın doya doya cekmiş içine ...
sen aşk sın demiş kız saatlerce anlatmış ona,hiç konuşmadığı kadar konuşmuş.anlattıkça anlatmış,kızmış gülmüş.adam o sıcacık sesıyle oda anlatmaya başlamış,bambaşka şeylerr anlatıyormuş.ölümden ,gitmekten bahsedıyormuş en cok.dinledıkçe değişmış kızın yüzü,sesı sevıyormuş ama ,söledıklerı korkutmuş.yüzündekı mutluluğa gölge düşürmüş ,ağlamaklı olmuş.istıyormuş kı hiç gıtmesın yanından ....''gitme''demiş ...VE İLK DEFA DOKUNMAK İÇİN ELINI UZATMİŞ....
ninelerimiz ,dedelerımız kadar olamamışız hiç,onlar uzun zamanlr öncesınde ,çok uzak ülkelerde ,her engele rağmen gökten 3 elma düşürebılırken,biz sevdığımıze bile sunamamışız elmanın yarısını.onlar;devlere kötü kalplı cadılara rağmen ayakta tutabılrken aşkı,biz içimizdekı korkak bızle baş edememışız.biz ''bir varmış'' demeye bıle korkmuşuz.bir masal tadında,saflığında yaşayabıleceğimiz herşeyi kendı ellerımızle teslım etmişiz kötü kalplı cadılara .farkında olmadan güçler vermişiz ellerıne,sonra ezılmişiz karşılarında.biz bır arpa yolu bile soluk soluğa almışız.BİR VARMIŞIZ.... BIR DE YOK.....
