USLanmAZ™
FORMUN USLANMAZI
“insanlık ölmüş birader” diyenlere için için içerler, bir pusuda öldürdükleri “insanlık” için öfke doldururdum kendimi, tepemden topuğuma…
Topuğumdan tutup ters çevrilsem hala o öfkenin kırıntıları dökülebilir organlarımdan
bu nedenle kendimi tutup ters çevirmek istiyorum bazen
Kırıntısı kalmasın o anlamsız öfkenin diye….
Çünkü
“insanlık ölmüş be birader”
Bir kalp görürsünüz
Yaralı…
Sızım sızım…
Bir koşu sarmaya gidersiniz
Bir ikazla katledilir bütün iyi duygularınız
“dur!ne için yardım etmek istiyorsun bana?”
“senden yardım isteyen oldu mu?”
“sen işine bak”
“asıl amacını söyle bana”
“is-te-mi-yo-rum!”
“gölge etme ihsan eylemez”
Yaralı kalplere bir yenisi daha eklenir bu kez
Sizin kalbiniz…
O buz gibi ikazlara “karşı ikaz”ile savunmaya geçen kırgın,pişman kalbiniz!
Öfke dolu kalbiniz
İkaz dolu kalbiniz
“Canın cehenneme!”
“istemezsen isteme be aaaaaaaaaa!”
“işime ne zaman bakacağımı senden mi öğreneceğim!”
“bu son olsun,sana insanlık yapanda kabahat”
gibi bir dolu “o anlık”cümle ile acınızın ve yapamadığınız insanlığınızın intikamını alasınız gelir
Son günlerde bunu yaşayan o kadar çok insan görüyorum ki!
insanlık şevki kırılmış…
duygularını aldırmak zorunda kalmış…
kendisine insanca yaklaşana dahi insanlığı kalmamış…
çalınmış!
Ne oluyor ya?
her fırsatı değerlendirip,birilerini yaralayanların sayısında artış olduğu için mi,tekmeleyip atıyoruz insanlığımızı
ya da insanlığını yaşatmak isteyenlerimizi…
“herkes aptaldır,ben hariç!”
“herkes kötüdür fakat yine ben hariç”
“herkes,her zaman benden yararlanmak istiyor”dan ibaret olan hayat felsefeleri ile bu dünyaya ait olunmuyor ne yazık ki!
Çünkü bütün tekmelemelere rağmen,hala koşmak için bekleyen, kanatları olmasa da yüreği ve insani değerleri olanların çoğunlukta olduğu bir dünya hala burası
Başka gezegenlere ait provakatörler gelip bizi birbirimize kırdırmaya çalışmıyor evet!
Bu dünyadaki derelerden su içerek büyümüş,has dünyalı denen yaratıkların işlediği günahlardan ötürü kırıldık birbirimize,kullandık birbirimizi,fırsatçılığı öğrendik ve öğrettik,yara sarmaya gidip kabuğuyla beraber çaldığımız yaraları ilaç diye sattık birbirimize…
Biz diyorsam “onlar”ı kasdediyorum elbette ki
Hani şu has dünyalı provakatörleri
Çünkü hepimiz onlardan olmadık daha!
İklim GÜNER.......
Topuğumdan tutup ters çevrilsem hala o öfkenin kırıntıları dökülebilir organlarımdan
bu nedenle kendimi tutup ters çevirmek istiyorum bazen
Kırıntısı kalmasın o anlamsız öfkenin diye….
Çünkü
“insanlık ölmüş be birader”
Bir kalp görürsünüz
Yaralı…
Sızım sızım…
Bir koşu sarmaya gidersiniz
Bir ikazla katledilir bütün iyi duygularınız
“dur!ne için yardım etmek istiyorsun bana?”
“senden yardım isteyen oldu mu?”
“sen işine bak”
“asıl amacını söyle bana”
“is-te-mi-yo-rum!”
“gölge etme ihsan eylemez”
Yaralı kalplere bir yenisi daha eklenir bu kez
Sizin kalbiniz…
O buz gibi ikazlara “karşı ikaz”ile savunmaya geçen kırgın,pişman kalbiniz!
Öfke dolu kalbiniz
İkaz dolu kalbiniz
“Canın cehenneme!”
“istemezsen isteme be aaaaaaaaaa!”
“işime ne zaman bakacağımı senden mi öğreneceğim!”
“bu son olsun,sana insanlık yapanda kabahat”
gibi bir dolu “o anlık”cümle ile acınızın ve yapamadığınız insanlığınızın intikamını alasınız gelir
Son günlerde bunu yaşayan o kadar çok insan görüyorum ki!
insanlık şevki kırılmış…
duygularını aldırmak zorunda kalmış…
kendisine insanca yaklaşana dahi insanlığı kalmamış…
çalınmış!
Ne oluyor ya?
her fırsatı değerlendirip,birilerini yaralayanların sayısında artış olduğu için mi,tekmeleyip atıyoruz insanlığımızı
ya da insanlığını yaşatmak isteyenlerimizi…
“herkes aptaldır,ben hariç!”
“herkes kötüdür fakat yine ben hariç”
“herkes,her zaman benden yararlanmak istiyor”dan ibaret olan hayat felsefeleri ile bu dünyaya ait olunmuyor ne yazık ki!
Çünkü bütün tekmelemelere rağmen,hala koşmak için bekleyen, kanatları olmasa da yüreği ve insani değerleri olanların çoğunlukta olduğu bir dünya hala burası
Başka gezegenlere ait provakatörler gelip bizi birbirimize kırdırmaya çalışmıyor evet!
Bu dünyadaki derelerden su içerek büyümüş,has dünyalı denen yaratıkların işlediği günahlardan ötürü kırıldık birbirimize,kullandık birbirimizi,fırsatçılığı öğrendik ve öğrettik,yara sarmaya gidip kabuğuyla beraber çaldığımız yaraları ilaç diye sattık birbirimize…
Biz diyorsam “onlar”ı kasdediyorum elbette ki
Hani şu has dünyalı provakatörleri
Çünkü hepimiz onlardan olmadık daha!
İklim GÜNER.......
