14 yaşındaki Merve Diyarbakır’daki hain patlamada hayatını kaybeden babası Cengiz Kaya’nın mezarının başında bu sözlerle haykırıyor, gözyaşı döküyor.
“O benim babamdı; Benim babam dünyada bitane! “
Ekran başındaki tüm Türkiye’ de Merve ile birlikte ağlıyoruz. Merve’nin babasına ve dört fidanımıza ağlıyoruz; Eren’e, Rıdvan’a, Melek ve Ferhat’a.
Diyarbakır’da eli kanlı terör çocukları ilk defa vurmuyor. Daha önce de vurmuştu. 12 Eylül 2006’da. Bir ilkokulun bulunduğu bölgede uzaktan kumanda ile patlatılan bomba sonucunda 7’ si çocuk 17 kişi ölmüştü. Birisi daha 12 aylık bir bebekti!
Çocukların öldüğü yeri gidip görmüştüm. Kanlar içerisinde bir duvar, ortada 12 aylık bebeğin resmi, çiçekler, sönmüş ve sönmek üzere olan mumlar! O bebeğin resmi gözümün önünden hiç gitmedi.
Kahpe eller tarafından patlatılan bombalarda ölen bebekler, çocuklar, babalar, analar…
Bu neyin savaşı?
Ne istiyorsunuz bebeklerden, babalardan, evlatlardan, analardan, Mehmetçikten?!
Günahsız onca masum fidandan?!
Boş kalan Eren’in odasını anacığı ne ile dolduracak ve kiminle?!
Merve’yi kim alacak dershaneden?
Ya Rıdvan, Melek, Ferhat; 12 aylık bebecik?!
Bir can bu kadar ucuz mu?
Yaradan tarafından hediye edilmiş hayatları geri almak için nasıl bir şeytani zihniyet komuta eder o acımasız, cani parmaklara?!
Nasıl bir insafsızlıktır ki babalara, bebelere, fidanlara, ille de Mehmetçiğe kıyar?
Bu nasıl adi ve şerefsiz bir oyundur ki bir ülkenin evlatlarını birbirine düşürür! Onları birer ölüm makinesi, birer cani haline getirir?
Aynı topraklarda doğmuş, aynı havayı solumuş, aynı suyu içmiş, aynı ekmeği yemiş. Aynı türküyü söylemiş; Birlikte gülmüş, birlikte ağlamış!
Çanakkale’de, Sakarya’da bugünde aynı oyunları oynayan düşmanın oyununa gelmemiş, yedi düvele karşı tek yürek tek bilek olmuş, birlikte saldırmış, birlikte toprağa düşmüş, birlikte koyun koyuna gömülmüş şehitlerin çocukları, torunları; Oyuna gelmeyin!
Yüzyıllardır ülkemiz üzerinde oynanan oyunları görün artık!
Bu bayrak olmazsa hepimiz yok oluruz. Türkiye yok olur! Sığınacak bir ata yurdumuz, ana yurdumuz kalmaz! Bitanelerimiz de!..
Merve’nin bitanesi geri gelmez ama, başka bitanelerimiz var; Mervelerimiz, Erenlerimiz, Rıdvanlarımız, Ferhatlarımız, analarımız, babalarımız, kardeşlerimiz, Mehmetçiklerimiz var!..
Merve’nin babası dünyada bitane! Bitanelere, birtanelerinize, ülkenize sahip çıkın!
Tülay Hergünlü
Bu sözleri duyunca çok duygulandım
“O benim babamdı; Benim babam dünyada bitane! “
Ekran başındaki tüm Türkiye’ de Merve ile birlikte ağlıyoruz. Merve’nin babasına ve dört fidanımıza ağlıyoruz; Eren’e, Rıdvan’a, Melek ve Ferhat’a.
Diyarbakır’da eli kanlı terör çocukları ilk defa vurmuyor. Daha önce de vurmuştu. 12 Eylül 2006’da. Bir ilkokulun bulunduğu bölgede uzaktan kumanda ile patlatılan bomba sonucunda 7’ si çocuk 17 kişi ölmüştü. Birisi daha 12 aylık bir bebekti!
Çocukların öldüğü yeri gidip görmüştüm. Kanlar içerisinde bir duvar, ortada 12 aylık bebeğin resmi, çiçekler, sönmüş ve sönmek üzere olan mumlar! O bebeğin resmi gözümün önünden hiç gitmedi.
Kahpe eller tarafından patlatılan bombalarda ölen bebekler, çocuklar, babalar, analar…
Bu neyin savaşı?
Ne istiyorsunuz bebeklerden, babalardan, evlatlardan, analardan, Mehmetçikten?!
Günahsız onca masum fidandan?!
Boş kalan Eren’in odasını anacığı ne ile dolduracak ve kiminle?!
Merve’yi kim alacak dershaneden?
Ya Rıdvan, Melek, Ferhat; 12 aylık bebecik?!
Bir can bu kadar ucuz mu?
Yaradan tarafından hediye edilmiş hayatları geri almak için nasıl bir şeytani zihniyet komuta eder o acımasız, cani parmaklara?!
Nasıl bir insafsızlıktır ki babalara, bebelere, fidanlara, ille de Mehmetçiğe kıyar?
Bu nasıl adi ve şerefsiz bir oyundur ki bir ülkenin evlatlarını birbirine düşürür! Onları birer ölüm makinesi, birer cani haline getirir?
Aynı topraklarda doğmuş, aynı havayı solumuş, aynı suyu içmiş, aynı ekmeği yemiş. Aynı türküyü söylemiş; Birlikte gülmüş, birlikte ağlamış!
Çanakkale’de, Sakarya’da bugünde aynı oyunları oynayan düşmanın oyununa gelmemiş, yedi düvele karşı tek yürek tek bilek olmuş, birlikte saldırmış, birlikte toprağa düşmüş, birlikte koyun koyuna gömülmüş şehitlerin çocukları, torunları; Oyuna gelmeyin!
Yüzyıllardır ülkemiz üzerinde oynanan oyunları görün artık!
Bu bayrak olmazsa hepimiz yok oluruz. Türkiye yok olur! Sığınacak bir ata yurdumuz, ana yurdumuz kalmaz! Bitanelerimiz de!..
Merve’nin bitanesi geri gelmez ama, başka bitanelerimiz var; Mervelerimiz, Erenlerimiz, Rıdvanlarımız, Ferhatlarımız, analarımız, babalarımız, kardeşlerimiz, Mehmetçiklerimiz var!..
Merve’nin babası dünyada bitane! Bitanelere, birtanelerinize, ülkenize sahip çıkın!
Tülay Hergünlü
Bu sözleri duyunca çok duygulandım
