KıRmızıKız
Kayıp üLkenin Prensesi
- Katılım
- 4 Tem 2006
- Mesajlar
- 11,353
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 37
ѕєηѕ!z кαℓмışıм ∂üşℓєя ѕσкαğıη∂α...

Hüzne esir düştüğümüz
Kalplerimizde kelepçe gecelerde
Bir sığınak aradık seninle
Dolaşmadığımız kent, dolaşmadığımız sokak kalmadı
Hiçbir diyarı yaşayamadık seninle
İşte o boşlukta kaybolduğumuz
Ay tutulması gecelerde
Acılarımızla,
Hüzünlerimizle,
Özlemlerimizle,
Deli atan kalbimizle,
Tam umudu yitirirken,
Tam çaresizliğin girdabına düşerken
Yola koyulduk
Özgürce savrulmak için asilliklerimizde
Kurduk seninle Düşler Sokağı’nı..
Sen savrulan rüzgarla daldın o sokağa
Ben kollarında tanrıçanın söylediği şarkılarla
Sessiz çığlıklarımla aktım ruhuna
Zaman geldi
Korktuk o sokaktan çıkmaya
Korktuk tutkunun bizde bıraktığı izi çevremize salmaya
En çokta kendimizden korktuk
Bunun için kapadık Düşler Sokağı’nın kapısını
Kim dışarıda kim içeride kalacak düşünmeden
Şimdi hüzün dolu bu güz akşamında
Anladım ki bir ben kalmışım
Anladım ki ben hiç çıkamamışın
Anladım ki ben kalbimi hapsetmişim o sokağa
Ayrılık acısı tenime beynime abanıyor
İçimde kopan kasırgaların ateşi
Isıtmaya yetmiyor beni
Beynim karıncalanıyor
Sol yanım yaram kanıyor
İçim acıyor
Uyuyamayacak kadar üşüyorum
Uyuyamayacak kadar ruhumu bırakmışım
Yıllar sonra ben Düşler Sokağı’nda
Sen hangi diyarda? ..
Değişmedi canım hiçbir şey
Yine aynı sesler kulağında
Yine ruhum senle dolu
Yine bedenimde sevginin sıcaklığı
Yine dudaklarından dökülen ‘’bebeğim’’
Yine dudaklarımdan dökülen ‘’aşkım’’
Yine var olan ‘’arzularım’’
Kelimelerin tükendiği anda artan kalp atışlarım
Senle kavrulan tenim..
Her acı veren ayrılık sonunda
Daha vurgun dönüşlerimiz aklımda
Şimdi hüzün dolu bu güz akşamında
Anladım ki ben hiç çıkmamışın
Anladım ki ben kalbimi hapsetmişim o sokağa
Anladım ki gidişinin acısıyla
Ben sensiz senle kalmışım
Düşler Sokağında
Ya sen?
Kalplerimizde kelepçe gecelerde
Bir sığınak aradık seninle
Dolaşmadığımız kent, dolaşmadığımız sokak kalmadı
Hiçbir diyarı yaşayamadık seninle
İşte o boşlukta kaybolduğumuz
Ay tutulması gecelerde
Acılarımızla,
Hüzünlerimizle,
Özlemlerimizle,
Deli atan kalbimizle,
Tam umudu yitirirken,
Tam çaresizliğin girdabına düşerken
Yola koyulduk
Özgürce savrulmak için asilliklerimizde
Kurduk seninle Düşler Sokağı’nı..
Sen savrulan rüzgarla daldın o sokağa
Ben kollarında tanrıçanın söylediği şarkılarla
Sessiz çığlıklarımla aktım ruhuna
Zaman geldi
Korktuk o sokaktan çıkmaya
Korktuk tutkunun bizde bıraktığı izi çevremize salmaya
En çokta kendimizden korktuk
Bunun için kapadık Düşler Sokağı’nın kapısını
Kim dışarıda kim içeride kalacak düşünmeden
Şimdi hüzün dolu bu güz akşamında
Anladım ki bir ben kalmışım
Anladım ki ben hiç çıkamamışın
Anladım ki ben kalbimi hapsetmişim o sokağa
Ayrılık acısı tenime beynime abanıyor
İçimde kopan kasırgaların ateşi
Isıtmaya yetmiyor beni
Beynim karıncalanıyor
Sol yanım yaram kanıyor
İçim acıyor
Uyuyamayacak kadar üşüyorum
Uyuyamayacak kadar ruhumu bırakmışım
Yıllar sonra ben Düşler Sokağı’nda
Sen hangi diyarda? ..
Değişmedi canım hiçbir şey
Yine aynı sesler kulağında
Yine ruhum senle dolu
Yine bedenimde sevginin sıcaklığı
Yine dudaklarından dökülen ‘’bebeğim’’
Yine dudaklarımdan dökülen ‘’aşkım’’
Yine var olan ‘’arzularım’’
Kelimelerin tükendiği anda artan kalp atışlarım
Senle kavrulan tenim..
Her acı veren ayrılık sonunda
Daha vurgun dönüşlerimiz aklımda
Şimdi hüzün dolu bu güz akşamında
Anladım ki ben hiç çıkmamışın
Anladım ki ben kalbimi hapsetmişim o sokağa
Anladım ki gidişinin acısıyla
Ben sensiz senle kalmışım
Düşler Sokağında
Ya sen?
Alıntı...