зѕкї доsт׀άя

[ƒoŋksiyoŋeL]

​

Kuyulardan sular içtik, kana kana
Suyun tadı, demirin pası gibi, acı acı
Ölüm gibi, ölmüş gibi, kanlı kanlı
Yüreğimizin nasır tutan yerlerini
Kesip attık, gömdük toprağa
İyice derinlere, kimsenin bulamayacağı yerlere
Yolları gözledik, yarım gören gözlerimizle
Ufuklara daldık bir yolcu gelir diye
Bir kuş bekledik bir haber getirir diye

Bak kaç yıl geçti ne gelen ne giden var
Kaldık buralarda bir başımıza
Yaşamdan da bir haber yok
Toprak üstünü attık, toprağı kazdık
Biz de kendi yolumuzu çizdik
Yeraltını dinledik, yıllar boyu
Eski dostların sesini duyabilmek için
Son nefesi beklerken
Tik tak sesleri eşliğinde

Yaşayanlardan fayda yok bize
Çıkarttık mezarlarından eski dostları
Özlemle sarıldık birbirimize
Yalnızlık son buldu, ayaz geçen gecelerimizde
Bitti yaşam, bitti dünya, yok oldu her şey
Unuttuk sevgiliyi, unuttuk anne babayı
Bıraktık gerimizde acıları, mutlulukları
Şimdi önümüzde bilinmezlik var
Sonsuzluk var...​

ƒoŋksiyoŋeL​

 

[Moku$La]

ne güzel yazmışsın unuttuk vallahi ellerine sağLık

 

[ƒoŋksiyoŋeL]

ne güzel yazmışsın unuttuk vallahi ellerine sağLık

Öyle valla unutmamalı, unutturmamalıyız aslında

 

[sonsuzluğa]

eline yüreğine sağlık kardeş.

allah dostlarımız tarafından her zaman hatırlanmayı nasip etsin. unutulmak unutmak çok acı.

 

[αѕ!_υє_мαυ!]

çoçukluk arkadaşlarım vardı benim cıkarsızca
şimdi herkes cin olmuş adam çarparcasına

yüreğine sağlık​