innfnnty
мα¢αкızı
Garip.
Hüzün boğuyor ruhumu seni düşlerken.
Acı boyuyor gözlerimi seni izlerken.
Neden bu denli güzel yansıyor sana vuran ışık?
Neden bu denli güzel kokuyor ağzından çıkan her cümle?
Sesini hayal etmek güzel.
Öptüğün her yere bahar geliyordur.
Eminim.
Çizdiğin her çizgi âşıktır kalemi tutan parmaklarına.
Yazdığın her satır ağlar senin zihninden çıkıp kâğıda aktığı için.
Biri anlatsın şimdi bana, neden bu denli rüzgârlı bugünlerde içim?
`·.¸¸.·´´¯`··._.·`·.¸¸.·´´¯`··._.·
Âşık oldum ben.
Düştüm.
Kırıldı ağzım, burnum.
Kana bulandı gökyüzüm.
Aylarca yattım kendi kanımın içinde, o soğuk sert zeminde.
Sonra kalktım dizlerimin üstünde, zor attım her adımı.
Oturdum saatlerce, günlerce gecelerce yamaladım kalbimin yaralarını.
Şimdi bir yandan seni her anışımda daha da hızlı çarpıyor,
bir yandan her gece tekrar parçalanmaktan korkup sessiz sessiz ağlıyor.
Ona güven verememek kötü.
“Bir daha asla faça atamayacaklar üzerine!” diyememesi insanın kendi kalbine,
fazla ağır.
Yine de her âşık kendini ne kadar kandırırsa,
bende de durum öyle.
Lütfen, kendimi kandırmama izin verme.
Sonumuzu baştan söyle..
alıntı
