LaNgHaWiL
New member
Şehit kanıyla siyaset
Ateş sadece düştüğü yeri değil, hepimizin yüreğini yakıyor. Çünkü genç yaşında, gök ekin gibi toprağa düşenler bu vatan için, bizim için kendilerini feda ediyor. Al-beyaz bayrağa sarılı tabutların içinde yatanlar hepimizin evladı, hepimizin kardeşi, hepimizin arkadaşı. Bu topraklara özgü, bize özgü yüzyılların geleneği sürüyor.
"Ölürsem şehit, kalırsam gazi" diyerek askere giden gencecik fidanları şehadet rütbesi ile kara toprağa verirken, yakından bildiğimiz-tanıdığımız; ama bir türlü kanıksayamadığımız bir acıyı hücrelerimizde hissediyoruz. Tek tek hepimiz evladımızı, tek tek hepimiz kardeşimizi kaybediyoruz. Ateş hepimizin yüreğini dağlıyor, öfke hepimizin bedenini sarıyor.
Ya şehit kanı üzerinden demagoji yapanlar. Şehidin kanını alıp sağa sola kara çalmak için kullananlar. Şehit kanından siyasî sonuçlar devşirmeye çalışanlar. Şehadet mertebesinin kudsiyetine tevdi ettiğimiz o mübarek naaşları, süfli ve bayağı iktidar hesaplarına alet etmeye yeltenenler. İşte bu saygısızlığa, bu densizliğe nasıl dayanacağız?
Demagoji, insanların duyguları ile oynayarak gerçekleri tahrif etmektir. Acı gibi, öfke gibi yoğun duygu yükü altında kaldığınız zaman, birileri duygularınızla oynayarak kendi çıkarları istikametinde sizi etkilemeye çalışır. Duygu seli içinde sürüklenirken demagoji kendi berbat mantığına bir giriş kapısı arar. Gerçekler farklı bir kisveye bürünerek o kapıdan içeri girmeye başlar. Duygularımız ve gerçekler birbirine taban tabana zıt yerlerde durmaya başlar. Demagoji, tıpkı şehit cenazeleri için yapıldığı gibi gerçekleri duygusal araçlarla tahrif ederek halkı etkilemeye çalışmaktır. Emin Çölaşan'ın şehit kanları üzerinden yapmaya çalıştığı demagoji gibi.
Şehit kanı üzerinden siyaset, şehit kanı üzerinden muhalefet, şehit kanı üzerinden oy hesabı "kelle" edebiyatı ile sürdürülüyor. "Bir ülke kendi güvenliğini dış güçlere teslim ederse, olacağı budur." diyor "Yedi Kelle Daha" başlıklı yazısında, şehit cenazelerinden bahsederken. "Kim güvenliği dış güçlere teslim etmiş?" diye soracağınız soruların, kahvehane üslubundaki bu ucuz demagojiler karşısında anlamı yok. Bir şey var ki dayanılmaz: Şehitlere saygısızlık.
Allah aşkına elinizi vicdanınıza koyup söyleyin. Şehit cenazesi kimin yüreğini yakar? Çölaşan'ın mı? Onun kara çalmaya çalıştıklarının mı? Neden hiç şehit cenazesine gittiğini ve ağladığını gören olmamıştır? Neden şehit kanı üzerinden sömürü yapanlar, aynı zamanda bu milletin kutsallarının da düşmanıdır. Her kutsala saygısızca bakanlar neden sadece o kutsalların en kutsalı olan şehadeti istismar etmeye kalkarlar? Kim bir babanın acısını anlayabilir? Kim evlat acısını yüreğinde hissedebilir? Kim? Çölaşan mı?
Şehit cenazelerinde, camilerin avlularını miting alanına çevirenler, milletin vakarını temsil edebilir mi? "Yedi Kelle Daha" ibaresini başlığa çekmek, birilerini eleştirmekten önce şehitlere saygısızlık değil mi? "Kelle" lafı Çölaşan'ın kullandığı kadar yersiz ve densizce kullanılabilir mi? Derinlerde bir yerlerde birilerinin şehit kanları üzerinden hesaplar yaptığı, başkalarının da gelen şehit cenazeleri üzerinden psikolojik muharebeye giriştiği, Çölaşan gibilerin de kalemini kana batırarak istismara çalıştığı ortada değil mi? Bunun adı kutsallar içinde en kutsal olana karşı saygısızlıktır. Ekmeğini şehit kanına banmaktır. "Tunceli'de karakol baskınında yedi şehit daha verdik. İktidar nerede? Hükümet nerede? Nerede oldukları belli. Seçim hesaplarında!" diyen Çölaşan'ın tek derdinin "seçim hesabı" olduğu meydanda değil mi?
Şehadet ile siyaseti bir araya getirenler, şehitler üzerinden siyaseti tanzime, şehitler üzerinden oy hesabına yeltenenler, şehitlerin sayısının da artmasına sebep olurlar. Çünkü terörün amacına, yani propagandasına hizmet ederler. Bu millet ise ucuz demagojilere esir olmaz. Bu demagojiler üzerine siyaset inşa edenlerin, her şehit cenazesinde ellerini ovuşturanların hesabı tutmaz.. Unutmayalım, siyasetin, şehadetin yanına yaklaştığı her vesile, her fırsat kanla beslenen fırsatçıların yüzlerinin göründüğü yerlerdir.
