Cumhuriyet mitinginde Anıtkabir’de nöbet tutan askerin gözyaşlarını silen emekli resim öğretmeni, “Bizim orada olmamızdan çok mutluydu. O yaşlar onun için süzüldü” dedi
18.04.2007
14 Nisan’da Ankara Tandoğan Meydanı’nda düzenlenen “Cumhuriyet Mitingi”nin sembol fotoğrafı bir vatandaşın Anıtkabir’de nöbet tutan askerin gözyaşlarını mendille sildiği o kare oldu. VATAN foto muhabiri Burak Kara’nın özel fotoğrafı yüzbinlerce insanın katıldığı mitingin en akılda kalan görüntüsü oldu.
Fotoğraftaki kişi 62 yaşındaki emekli resim öğretmeni Şükrü Ergün’dü. 1970’lerde Türkiye Öğretmen Sendikası (TÖS) ve TÖBDER’in (Türkiye Öğretmen Birliği Derneği) üyesi.
Sürgün edilmiş, hapis cezası almış öğretmenlerden. 30’lu yaşlarda iki çocuğu var. Oğlu Devrim (32) ve kızı Evrensev(31). Eşi Nermiye Hanım da kendisi gibi öğretmen emeklisi. O da TÖBDER’li ve o da 1970’lerin cezalı öğretmenlerinden. Her ikisi de 1970’lerin Türkiye’sinden alışıklar mitinglere, meydanlara. 2007’nin 14 Nisan’ında “Bu ülke için yapacaklarımız henüz bitmedi” diye gitmişler Tandoğan Meydanı’na.
İşte Ergün çifti, mitingin en akılda kalan fotoğrafının öyküsünü VATAN’a şöyle anlattı:
Göz göze geldim...
Anıtkabir’deki duygusal ortam beni çok etkiledi. Sadece ben değil, herkes çok duygusaldı. İnsanların ellerinde Türk bayrakları dalgalanıyor, Atatürk adına sloganlar atılıyor. İnsanlar ağlıyorlardı. Atatürk’e, halkının uyumadığını gösteriyorduk. Onun mirasına sahip çıktığımızı, sessiz kalmadığımızı gösteriyorduk. Ordaki herkesi “Ata’nın Mehmetleri” gibi görüyordum.
Öyle duygusal bir durumda, o Mehmetçikle gözgöze geldim. “Allah güç kuvvet versin asker” dedim. O sırada eşim Nermiye “Ah Şükrü bak ağlıyor, bir mendil ver sileyim gözyaşını” dedi. Hemen elimi cebime attım ve bir kağıt mendil çıkarttım. Ben silerim dedim. Askere yaklaştım ve “Silebilir miyim?” diye sordum. Elbette konuşması yasak olduğu için bir şey söylemedi. Ama bakışlarından onayladığını hissettim. Bu kez gözyaşları daha çok akmaya başladı. İşte o zaman ben de kendimi tutamadım. Bir yandan askerin gözyaşlarını siliyordum, bir yandan ağlıyorduk eşimle birlikte. Daha fazla dayanamadım. O ağır psikoloji nedeniyle yorgun düştüm. Sonra da merdivenlere oturdum.
Mitingden sonra bu şiiri yazdı
2007 Yılı 14 Nisan Saat 24.10
Ve 10 kadar otobüs
Kadın erkek yaşlı genç onlarca insan
Hareket ettik İstanbul Avcılar’dan
Ve sabah saat 7.10
Ankara Hipodrum
Bayraklar ellerde
Pankartlar yazılar dernek isimleri
Yüzlerce binlerce yüzbinlerce insan
Yürüdü adım adım
Sığamadık meydanlara, almadı koskoca Tandoğan
Sallanan bayraklar, atılan sloganlar
Sürüklendik, itildik arkadan aşağıda kaldı Tandoğan
Mustafa Kemal karşıladı bizi
Arslanları koruyordu yanlardan
Her yerde sallanan, dalgalanan şanlı Bayrağımız altında
Zor geçebildik evine Atamızın
Kapıda bir asker karşıladı bizi
Sol el arkada, sağ elde silah yanda
Yüzü girişine dönük Anıtkabir’in
Meçhule bakıyordu gözleri...
18.04.2007
14 Nisan’da Ankara Tandoğan Meydanı’nda düzenlenen “Cumhuriyet Mitingi”nin sembol fotoğrafı bir vatandaşın Anıtkabir’de nöbet tutan askerin gözyaşlarını mendille sildiği o kare oldu. VATAN foto muhabiri Burak Kara’nın özel fotoğrafı yüzbinlerce insanın katıldığı mitingin en akılda kalan görüntüsü oldu.
Fotoğraftaki kişi 62 yaşındaki emekli resim öğretmeni Şükrü Ergün’dü. 1970’lerde Türkiye Öğretmen Sendikası (TÖS) ve TÖBDER’in (Türkiye Öğretmen Birliği Derneği) üyesi.
Sürgün edilmiş, hapis cezası almış öğretmenlerden. 30’lu yaşlarda iki çocuğu var. Oğlu Devrim (32) ve kızı Evrensev(31). Eşi Nermiye Hanım da kendisi gibi öğretmen emeklisi. O da TÖBDER’li ve o da 1970’lerin cezalı öğretmenlerinden. Her ikisi de 1970’lerin Türkiye’sinden alışıklar mitinglere, meydanlara. 2007’nin 14 Nisan’ında “Bu ülke için yapacaklarımız henüz bitmedi” diye gitmişler Tandoğan Meydanı’na.
İşte Ergün çifti, mitingin en akılda kalan fotoğrafının öyküsünü VATAN’a şöyle anlattı:
Göz göze geldim...
Anıtkabir’deki duygusal ortam beni çok etkiledi. Sadece ben değil, herkes çok duygusaldı. İnsanların ellerinde Türk bayrakları dalgalanıyor, Atatürk adına sloganlar atılıyor. İnsanlar ağlıyorlardı. Atatürk’e, halkının uyumadığını gösteriyorduk. Onun mirasına sahip çıktığımızı, sessiz kalmadığımızı gösteriyorduk. Ordaki herkesi “Ata’nın Mehmetleri” gibi görüyordum.
Öyle duygusal bir durumda, o Mehmetçikle gözgöze geldim. “Allah güç kuvvet versin asker” dedim. O sırada eşim Nermiye “Ah Şükrü bak ağlıyor, bir mendil ver sileyim gözyaşını” dedi. Hemen elimi cebime attım ve bir kağıt mendil çıkarttım. Ben silerim dedim. Askere yaklaştım ve “Silebilir miyim?” diye sordum. Elbette konuşması yasak olduğu için bir şey söylemedi. Ama bakışlarından onayladığını hissettim. Bu kez gözyaşları daha çok akmaya başladı. İşte o zaman ben de kendimi tutamadım. Bir yandan askerin gözyaşlarını siliyordum, bir yandan ağlıyorduk eşimle birlikte. Daha fazla dayanamadım. O ağır psikoloji nedeniyle yorgun düştüm. Sonra da merdivenlere oturdum.
Mitingden sonra bu şiiri yazdı
2007 Yılı 14 Nisan Saat 24.10
Ve 10 kadar otobüs
Kadın erkek yaşlı genç onlarca insan
Hareket ettik İstanbul Avcılar’dan
Ve sabah saat 7.10
Ankara Hipodrum
Bayraklar ellerde
Pankartlar yazılar dernek isimleri
Yüzlerce binlerce yüzbinlerce insan
Yürüdü adım adım
Sığamadık meydanlara, almadı koskoca Tandoğan
Sallanan bayraklar, atılan sloganlar
Sürüklendik, itildik arkadan aşağıda kaldı Tandoğan
Mustafa Kemal karşıladı bizi
Arslanları koruyordu yanlardan
Her yerde sallanan, dalgalanan şanlı Bayrağımız altında
Zor geçebildik evine Atamızın
Kapıda bir asker karşıladı bizi
Sol el arkada, sağ elde silah yanda
Yüzü girişine dönük Anıtkabir’in
Meçhule bakıyordu gözleri...
gazetevatan.com
