-ZeYNA-
♥ŞiiR PeRi'Si♥
- Katılım
- 9 Eki 2009
- Mesajlar
- 4,104
- Reaction score
- 1
- Puanları
- 0
Hayatta en zor şeyi sorsalar bana unutmak derim. Zamanı unutmak, geçmişi unutmak, sözleri, sevinçleri seni unutmak...
Kolay kazanılmaz sevgiler ama kolay kaybedilirmiş vefasızlığın pençesinde.
Bunu anlamam için bedel ödemem gerekiyormuş meğer. Uykularımı bölmem gerekiyormuş.
Unutmak vefasızlıktır diyenler unutulmanın acısını yaşamışlarmı. Oysa unutmak istediğim öyle çok şey varki.
Geçen her zamanın ardından buğulu gözlerle bakıyorum geriye. Bir sessizlik kovalıyor beni adımlarını duyamadığım. Unuttum sandığım onca acının sessizliğidir gelen…
Direnmek mi kime.
Kollarını açıp esen her türlü rüzgarı tebessümle karşılamak mı cesaret. Yoksa pişmanlıkların seronomisini bir başka zamana taşımak mı.
Çevrene gülen gözlerle bakarken kim farkına varır içindeki depremlerin büyüklüğünü. Her mevsime kırgın yaşamak. Mesafelere inat koşmak. Gecenin hiç bitmeyen vefabilir dostluğuna bırakıyorum ağıtlarımı... Hüzünlerimi… Hatıralarımı…
Bir çocuk ürkekliği ile başlıyorum güne. Boynu bükük kırılgan...
Zamanın beni bekleyen bir köşesinde bir sürü yıkıntıların korkusuyla yaşamak.
Hayat denen elbiseyi eskitiyorum yaralanmış mısralarla. Hiç yokmuşum gibi davranıyorum farkedilmemek için. Sessiz gecelerde yüreğime vuran sen gibi hüzünlerin sesini biriktiriyorum özlemlerime.
Neden demeye korktuğum onca hatıradan kaçarcasına yaşıyorum. Suçlu aramaya kalksamda hep Unutmak istiyorum...
Her tercih bir vazgeçişse eğer; benim tercihim hep Sen oluyorsun.
Hayat adın geçince anlam kazanıyor. Nereye baksam sen oluyorsun.
Ve…
Yokluğun... Hiç alışamayacağımı biliyorum. Her mutluluk acımın gölgesinde tükenecek. Ve ben seneler geçsede hüzünleneceğim. Acılarım yansımayacak güleç yüzüme.
Ve Ben seni hep içimde saklıycam...
aLıntıdır...
Kolay kazanılmaz sevgiler ama kolay kaybedilirmiş vefasızlığın pençesinde.
Bunu anlamam için bedel ödemem gerekiyormuş meğer. Uykularımı bölmem gerekiyormuş.
Unutmak vefasızlıktır diyenler unutulmanın acısını yaşamışlarmı. Oysa unutmak istediğim öyle çok şey varki.
Geçen her zamanın ardından buğulu gözlerle bakıyorum geriye. Bir sessizlik kovalıyor beni adımlarını duyamadığım. Unuttum sandığım onca acının sessizliğidir gelen…
Direnmek mi kime.
Kollarını açıp esen her türlü rüzgarı tebessümle karşılamak mı cesaret. Yoksa pişmanlıkların seronomisini bir başka zamana taşımak mı.
Çevrene gülen gözlerle bakarken kim farkına varır içindeki depremlerin büyüklüğünü. Her mevsime kırgın yaşamak. Mesafelere inat koşmak. Gecenin hiç bitmeyen vefabilir dostluğuna bırakıyorum ağıtlarımı... Hüzünlerimi… Hatıralarımı…
Bir çocuk ürkekliği ile başlıyorum güne. Boynu bükük kırılgan...
Zamanın beni bekleyen bir köşesinde bir sürü yıkıntıların korkusuyla yaşamak.
Hayat denen elbiseyi eskitiyorum yaralanmış mısralarla. Hiç yokmuşum gibi davranıyorum farkedilmemek için. Sessiz gecelerde yüreğime vuran sen gibi hüzünlerin sesini biriktiriyorum özlemlerime.
Neden demeye korktuğum onca hatıradan kaçarcasına yaşıyorum. Suçlu aramaya kalksamda hep Unutmak istiyorum...
Her tercih bir vazgeçişse eğer; benim tercihim hep Sen oluyorsun.
Hayat adın geçince anlam kazanıyor. Nereye baksam sen oluyorsun.
Ve…
Yokluğun... Hiç alışamayacağımı biliyorum. Her mutluluk acımın gölgesinde tükenecek. Ve ben seneler geçsede hüzünleneceğim. Acılarım yansımayacak güleç yüzüme.
Ve Ben seni hep içimde saklıycam...
aLıntıdır...
