İnsan yüreğine sevginin tomurcuğu bile düşsekelama sığmaz olur o coşku sevdasını büyütmek ister sanır ki ölümüne sevmek büyük sevmektir...hoş sevgiden ölen insan olmuş mudur o da ayrı bir konudur...Aslında kimse kimse için ölmezkimse kimseyi ölümüne sevmezsensiz yaşayamam denilen kaç kişi olmadan yaşamaya devam etmiştiryüreğinden büyük kelamlar eden kaç insanyani yoktur ölümüne sevmek...peki ya gerçek sevenler...vardır elbet...sessiz dağlar vardır sevdaları sukutları kadar büyük dağlar...
Ölümüne değil de ömürüne sevdalar vardır.Biri gelir sessiz sedasız sızar tüm benliğinegülüşü bakışı sesi derken aldığınız nefes O oluverir .Hayata onun gözlerinden bakarsınız artık o gülsün o sevsin o sevinsin o mutlu olsun ...ve illaki biri gidecekse ve kalanın daha çok yanacaksa canı O gitsin...ve O gider sizi kendinde götürdüğünü bilmez çoğu vakit...
Zaman her yaraya ilaç değilse de zamanla kabuk bağlar yaralar ve ilk günkü kadar acıtmaz ona dair hiç bir anı gidişi de dahil...Hep hayatınızdadır aslında hep bir köşesinde durur yüreğinizinen gizli karanlık mahzenlerinlerinde ara ara gün yüzüne çıkar ve siz bu çıkışlara dur diyemezsinizyanar canınız tabi ama bu acı bile bir tattır ömrünüzde...
Bir tabelada adını görürsünüz mesela bazen otobüs beklediğiniz durakta bir anne onun adıyla seslendiği çocuğunun elini tutar sıkı sıkıelinizle yüreğinizini tutarsınız ve hala içinizdedir sızısı.Çok beğendiğiniz bir filmin repliğinde ona dair kelamlar geçer içinizden o geçer sizden bişeyler bulduğunuz o film mutlu sonla bitsin istersiniz tüm benliğinizle...Gülen herhangi birinde onun gülüşünü ararsınız bazen ve hiç kimsenin onun kadar güzel gülemediğine kanaat edersiniz bir kez daha..Aynaya bakarken gözleriniz ta içinde onun hüznünü bulursunuz bir anda...Olur olmadık bir yerde sebebsiz dolar gözleriniz daha bir içinize çekersiniz elinizdeki sigaranın zehrini tüm gökyüzünü içinize çeker gibi...yağmur güne sonbahar ilkbahar kış ...hep onu hatırlatacak bir şeyler olur hayatınızda hayatınızda ondan sonra var olmuş herşeye ve herkese rağmen...aslında gitmemiştir hiç bir yere...siz bir ömür onda gidip gitmediğinizi merak edersiniz onun sizde kaldığı kadar...
Ondan sonra devam ederken hayataldığınız tüm kararlarda o vardır biraz gelişiyle yada gidişiyle size kattıkları vardır çoğu sizi siz yapmış şeylerdir ama siz anlamazsınız bile bazen...Kendinize rağmen seversiniz onu ...O nasıl şimdi sorusu hep durur zihnizin bir kenarında evlendi mi bir yuvası var mı mutlu mu ?Mutlu olsa keşke der içinizden bir ses tüm kırılmışlığınıza hatta kızgınlığınıza rağmen ...Ya mutsuz sa bu sorunun ardından hep bir iç muhasebe gelir bu mutsuzlukta benimde payım var mı diye...ha bide çocuğu varsa adını merak edersiniz ...niyeyse...
En sevinçli anlarınız da ilk o gelir aklınıza onunla kurduğunuz hayaller onsuzda gülüp sevinebilmeniz şaşırtır ve nedense birazda mahcup olur bir yanınız...İçinizin en sıkkın anlarında da O vardır daha bi merak edersiniz halini iyi mi kötü mü nerde ne halde daha bir büyür sorular ...bir de vakitsiz ölümler hatırlatır O nu herşeye rağmen yaşadığını bilmek ne büyük bir lutuf daha bir anlarsınız şükredersiniz Rabbinize ve dualar edersiniz en içteninden...Hatta kalan ömrünüzü ona pay edersiniz dualarınızda...O yaşasın dersiniz sizsiz de olsasiz onsuzluktan ölmez ama onla yaşarsınız her nefesini bir ömrün çünkü sevmek zaman ve mekan üstüdür...en az ölüm kadar...
Yani hiç bir sevda öldürmez insanı ne vuslatıyla ne hasretiyle...yoktur ölümüne sevmek ...evet gerçek sevdalar vardır belki onlarda ömrünedir işte...ancak gözlerinizi yumduğunuzda biter hatta bitmez bazen sadece araverir öte tarafta tam da bittiği yerden geri başlar belki de...
/Alıntı /
