"Sen hele söyle, biz gereğini yaparız” demişlerdir, eminim. Dünkü gelişme sonrası artık iyiden iyiye kanaat getirdim ki, pazarlık bundan tam bir yıl önce yapıldı. Hep bu taktikle hareket eder kalleş Batılı. Önce tavize zorlar, sonra karşılığını verir. Karşılık hesabı mutlaka “kurt taksimi”yle yapılır. Siz kazandığınızı zannettiğiniz kırıntılarla övünedurursunuz, onlar aslan payını gırtlaklarına indirmenin iştihasıyla zevkin doruklarında gezinir.
Orhan Pamuk’un Nobel Edebiyat Ödülüne lâyık görülmesi işte böyle bir kurgunun eseri.
Hatırlarsanız, bir yıl kadar önce “Türkler Anadolu’da 1 milyon Ermeni ile 30 bin Kürt’e karşı soykırım uyguladı” demişti durduk yere. Ta o gün gündeme gelmişti Nobel. İleri görüştü aydınlar, Pamuk’un ödüle göz kırptığı için böyle bir açıklama yapma gereği duyduğunu dile getirmişlerdi.
Haklı çıktılar.
Anlaşılıyor ki, o talihsiz açıklama bir ödül içinmiş, “sen hele söyle, biz gereğini yaparız”ın karşılığıymış meğerse.
Bir Türkün, saygınlığı her geçen yıl biraz daha örselenen, siyasi angajmanlarla, beklentilerle şekillendiği görülen bir ödüle sahip olmak adına, nesline, geçmişine nasıl ihanet ettiğinin tipik bir örneği karşımızdaki.
“Ermeni soykırımı yoktur” demenin suç sayılmasına ilişkin kanun teklifinin aynı gün Fransız Meclisi’nde oylanıp kabul edilmesi de hayli enteresan.
Ben, yeni hinlikler sezinliyorum bu çakışmadan. Yeni hinlikler ve yeni ihanet senaryoları bekliyorum.
Bu bağlamda, ödül töreninin muazzam bir siyasi propagandaya alet edilebileceği endişesi taşıyorum.. Nobel gibi prestijli (!) bir organizasyonun törenine elbette ki basın kuruluşları birinci derecede ilgi gösterecektir. Dört kıtadan milyonlarca insan, ekran başında törenden yansımalara dikkat kesilecek, konuşmalara kulak kabartacaktır.
Orhan Pamuk ödülünü alacağı işte tam o anda, tıpkı bir yıl öncesi dile getirdiği iddiayı tekrar ederse ne olur?
Ne olmaz ki? O, beş-on saniyelik konuşma, Fransız Meclisi’ndeki yaygarayı da bir başka yerdeki yırtınıp sızlanmayı da bastırır. Tüm dünya, edebiyat ödülü sahibi bir Türk’ün açıklamalarını “birinci el” kabul eder ve doğruluğunu sorgulamaksızın inanır.
Şu halde olay bununla da kalmaz.. Akabinde Orhan Pamuk’a her yüklenme, Türkiye’yi daha bir batağa çeker, efkar-ı umumiye nezdinde itibarını beş paralık eder.
Hesap bu maalesef.
İkinci ve daha ölümcül tesirli bu darbeyi bekliyorum Orhan Pamuk’tan.
Yeryüzünde ne kadar Ermeni varsa, hepsi bir olup kendilerini pazarlasa, bir araya getirecekleri paranın yüz misline, hatta bin misline bedel bir siyasi propagandayı, bir Türk sayesinde zahmetsiz ve bedelsiz gerçekleştirmiş oldular/olacaklar.
Buna yanarım işte.
Emeğimiz sinsin kabilden, Pamuk’un eline geçecek olan 1 milyon 300 bin Doları, birkaç misli katlayarak takdim ederler artık.
Böylesine vicdansız, ahlâksız bir komploya alet olduğu için lanetler olsun O’na.
Edebiyatçı kişiliğine asla diyeceğim hiçbir şey olamaz. Bir çok eleştirmenin kanaatine katılır ve O’nu “yaşayan en büyük Türk Edebiyatçısı” ilanına rıza da gösterebilirim. Lâkin, söz konusu ödülün Orhan Pamuk’un eserleri, eserlerindeki tema ve üslubundaki maharet baz alınarak verildiğine asla ve kat’a inanamam. İnananlara da iyi gözle bakamam..
Orhan Pamuk, bir yıl önceki iddiayı dile getirerek belki Nobel’le ödüllendirilmiş ilk – belki de hep ilk kalacak- Türk edebiyatçısı payesine kavuşmuş olabilir, bilmelidir ki, bu paye Türk’ün alnına leke sürülerek, sırtından hançerlenerek elde edilmiş, haram ve gayr-ı meşru bir payedir.
Orhan Pamuk, aslında Türk’ü lekelememiş, cibilliyetindeki lekeyi ortaya dökmüştür.
Kimse kusura bakmasın, bir Türk olarak, bir Türk (!) edebiyatçısının bu tür entrikalarla, ahlâksızlıklarla Nobel’le ödüllendirilmesinden övünç duymuyorum. Ödülü de, ödülün sahibini de reddediyorum.
Sevinsin şerefsizler!
Dövünsün yüreksizler ve dahi gaflettekiler, vurdumduymazlar..
Alper Tungalar yok çünkü..
Çaresizlik çöktü yine ve o dörtlüğü söylemek vakti:
Alper Tunga öldü mü / Issız acun kaldı mı / Ödlek öcün aldı mı / İmdi yürek yırtılır
Orhan Pamuk’un Nobel Edebiyat Ödülüne lâyık görülmesi işte böyle bir kurgunun eseri.
Hatırlarsanız, bir yıl kadar önce “Türkler Anadolu’da 1 milyon Ermeni ile 30 bin Kürt’e karşı soykırım uyguladı” demişti durduk yere. Ta o gün gündeme gelmişti Nobel. İleri görüştü aydınlar, Pamuk’un ödüle göz kırptığı için böyle bir açıklama yapma gereği duyduğunu dile getirmişlerdi.
Haklı çıktılar.
Anlaşılıyor ki, o talihsiz açıklama bir ödül içinmiş, “sen hele söyle, biz gereğini yaparız”ın karşılığıymış meğerse.
Bir Türkün, saygınlığı her geçen yıl biraz daha örselenen, siyasi angajmanlarla, beklentilerle şekillendiği görülen bir ödüle sahip olmak adına, nesline, geçmişine nasıl ihanet ettiğinin tipik bir örneği karşımızdaki.
“Ermeni soykırımı yoktur” demenin suç sayılmasına ilişkin kanun teklifinin aynı gün Fransız Meclisi’nde oylanıp kabul edilmesi de hayli enteresan.
Ben, yeni hinlikler sezinliyorum bu çakışmadan. Yeni hinlikler ve yeni ihanet senaryoları bekliyorum.
Bu bağlamda, ödül töreninin muazzam bir siyasi propagandaya alet edilebileceği endişesi taşıyorum.. Nobel gibi prestijli (!) bir organizasyonun törenine elbette ki basın kuruluşları birinci derecede ilgi gösterecektir. Dört kıtadan milyonlarca insan, ekran başında törenden yansımalara dikkat kesilecek, konuşmalara kulak kabartacaktır.
Orhan Pamuk ödülünü alacağı işte tam o anda, tıpkı bir yıl öncesi dile getirdiği iddiayı tekrar ederse ne olur?
Ne olmaz ki? O, beş-on saniyelik konuşma, Fransız Meclisi’ndeki yaygarayı da bir başka yerdeki yırtınıp sızlanmayı da bastırır. Tüm dünya, edebiyat ödülü sahibi bir Türk’ün açıklamalarını “birinci el” kabul eder ve doğruluğunu sorgulamaksızın inanır.
Şu halde olay bununla da kalmaz.. Akabinde Orhan Pamuk’a her yüklenme, Türkiye’yi daha bir batağa çeker, efkar-ı umumiye nezdinde itibarını beş paralık eder.
Hesap bu maalesef.
İkinci ve daha ölümcül tesirli bu darbeyi bekliyorum Orhan Pamuk’tan.
Yeryüzünde ne kadar Ermeni varsa, hepsi bir olup kendilerini pazarlasa, bir araya getirecekleri paranın yüz misline, hatta bin misline bedel bir siyasi propagandayı, bir Türk sayesinde zahmetsiz ve bedelsiz gerçekleştirmiş oldular/olacaklar.
Buna yanarım işte.
Emeğimiz sinsin kabilden, Pamuk’un eline geçecek olan 1 milyon 300 bin Doları, birkaç misli katlayarak takdim ederler artık.
Böylesine vicdansız, ahlâksız bir komploya alet olduğu için lanetler olsun O’na.
Edebiyatçı kişiliğine asla diyeceğim hiçbir şey olamaz. Bir çok eleştirmenin kanaatine katılır ve O’nu “yaşayan en büyük Türk Edebiyatçısı” ilanına rıza da gösterebilirim. Lâkin, söz konusu ödülün Orhan Pamuk’un eserleri, eserlerindeki tema ve üslubundaki maharet baz alınarak verildiğine asla ve kat’a inanamam. İnananlara da iyi gözle bakamam..
Orhan Pamuk, bir yıl önceki iddiayı dile getirerek belki Nobel’le ödüllendirilmiş ilk – belki de hep ilk kalacak- Türk edebiyatçısı payesine kavuşmuş olabilir, bilmelidir ki, bu paye Türk’ün alnına leke sürülerek, sırtından hançerlenerek elde edilmiş, haram ve gayr-ı meşru bir payedir.
Orhan Pamuk, aslında Türk’ü lekelememiş, cibilliyetindeki lekeyi ortaya dökmüştür.
Kimse kusura bakmasın, bir Türk olarak, bir Türk (!) edebiyatçısının bu tür entrikalarla, ahlâksızlıklarla Nobel’le ödüllendirilmesinden övünç duymuyorum. Ödülü de, ödülün sahibini de reddediyorum.
Sevinsin şerefsizler!
Dövünsün yüreksizler ve dahi gaflettekiler, vurdumduymazlar..
Alper Tungalar yok çünkü..
Çaresizlik çöktü yine ve o dörtlüğü söylemek vakti:
Alper Tunga öldü mü / Issız acun kaldı mı / Ödlek öcün aldı mı / İmdi yürek yırtılır
