torent
New member
Yüzlerce çocuk televizyonda gördüğü, sokakta adını duyduğu 'teröristlere' mektup yazdı. Mektuplar hem hüzünlendiriyor hem de tebessüm etmeden duramıyorsunuz. İşte çocukların teröristlere yaptıkları çağrı:
Eskişehir, İzmir, İstanbul ve Ankara'daki ilköğretim öğrencilerinin, terör eylemleri sonrasında yazdığı mektuplar, Babıali Kültür Yayıncılığı'nın yaptığı bir projenin sonucunda Çocuklardan Teröristlere Mektuplar adıyla kitaplaştırıldı.
Kitabın fikir babası olan ve aynı zamanda yayına hazırlayan Murat Tazegül, 400 mektubun 100'ünü yayınladıklarını ve bu kitapla çocukların zihinlerindeki 'terör' kavramının ortaya çıkmasını amaçladıklarını belirtiyor.
Mektuplar hem hüzünlendiriyor hem de tebessüm etmeden duramıyorsunuz.
İşte içlerinden birkaçı:
5. sınıf öğrencisi Nurten 'in mektubu:
"Terörist Amca,
Televizyonlarda öldürdüğün insanların çocuklarını görüyorum hep ağlıyorlar. Babasız- annesiz kalıyorlar. Onlar nasıl büyüyecek, nasıl okuyacak ya da çocukları öldürülmüş olan anneler babalar evlat acısıyla nasıl yaşayacaklar?
Kaç çocuğun var diye soranlara nasıl cevap verecekler? Düşünüyorum da çocuklardan hiç terörist olmuyor. Bazen büyümek istemiyorum. Öldürdüğün insanlarla konuşarak anlaşmayı denesen olmaz mı?
Bir de sakat bıraktığın insanlar var. Kiminin eli yok, kiminin bacağı yok, kiminin de gözü yok. Senin de bunları yapmaya hakkın yok.
Böyle can yakmaya devam edersen ben de kendime bomba yapacağım ve üzerime saracağım. Sana ve senin gibilere patlayacağım. Ama ben yine de canlı kalacağım. Çünkü üzerime sardığım bombayı binlerce kalemden, silgiden yapacağım. Böylelikle ne ben ne de kimse ölmeyecek. Ölen sadece cehalet olacak."
7. sınıf öğrencisi Selim
"Sayın terörist arkadaşım,"
Sen ne yaptığının farkında mısın?
Televizyondan duydum, size terörist diyorlar. Muhammetleri, Alileri, Hasanları, Ayşeleri, Fatmaları öldürdüğünüzü söylüyorlar. Yaşlıları, çocukları, kadınları öldürdüğünüzü söylüyorlar. Siz gerçekten terörist misiniz? Dayıma sordum adınızın Türk adı, Müslüman adı olduğunu söyledi. Nasıl olur da kardeşlerinize kıyıyorsunuz? Sonra sizin de öldüğünüzü duyuyorum. Üzülüyorum. İnsanlar ölmesin istiyorum. Televizyonlar kötü haberler vermesin. Sizin çocuklarınız var mı? Çocuklarınızı okutun birlikte okuyalım. Ülkemize faydalı olalım."
4. sınıf öğrencisi Semanur
"Selam elleri kalem yerine silah tutan abiler,
İnsan hiç kardeşine silah sıkar mı.. Siz de çocukken ne kadar saf ve herkes tarafından sevilen bir çocuktunuz...Gel biz bu yaptığın kötülükleri unutalım, sen tıpkı çocukluğundaki gibi temiz kalbinle sevecen biri ol.
4. sınıf öğrencisi Enis
"Sanatınız belli olsa öğretmen veya mühendis olsanız, para kazansanız olmaz mı? Hem hayatınız kolaylaşır hem de rahat ve huzurlu yaşarsınız."
Eskişehir, İzmir, İstanbul ve Ankara'daki ilköğretim öğrencilerinin, terör eylemleri sonrasında yazdığı mektuplar, Babıali Kültür Yayıncılığı'nın yaptığı bir projenin sonucunda Çocuklardan Teröristlere Mektuplar adıyla kitaplaştırıldı.
Kitabın fikir babası olan ve aynı zamanda yayına hazırlayan Murat Tazegül, 400 mektubun 100'ünü yayınladıklarını ve bu kitapla çocukların zihinlerindeki 'terör' kavramının ortaya çıkmasını amaçladıklarını belirtiyor.
Mektuplar hem hüzünlendiriyor hem de tebessüm etmeden duramıyorsunuz.
İşte içlerinden birkaçı:
5. sınıf öğrencisi Nurten 'in mektubu:
"Terörist Amca,
Televizyonlarda öldürdüğün insanların çocuklarını görüyorum hep ağlıyorlar. Babasız- annesiz kalıyorlar. Onlar nasıl büyüyecek, nasıl okuyacak ya da çocukları öldürülmüş olan anneler babalar evlat acısıyla nasıl yaşayacaklar?
Kaç çocuğun var diye soranlara nasıl cevap verecekler? Düşünüyorum da çocuklardan hiç terörist olmuyor. Bazen büyümek istemiyorum. Öldürdüğün insanlarla konuşarak anlaşmayı denesen olmaz mı?
Bir de sakat bıraktığın insanlar var. Kiminin eli yok, kiminin bacağı yok, kiminin de gözü yok. Senin de bunları yapmaya hakkın yok.
Böyle can yakmaya devam edersen ben de kendime bomba yapacağım ve üzerime saracağım. Sana ve senin gibilere patlayacağım. Ama ben yine de canlı kalacağım. Çünkü üzerime sardığım bombayı binlerce kalemden, silgiden yapacağım. Böylelikle ne ben ne de kimse ölmeyecek. Ölen sadece cehalet olacak."
7. sınıf öğrencisi Selim
"Sayın terörist arkadaşım,"
Sen ne yaptığının farkında mısın?
Televizyondan duydum, size terörist diyorlar. Muhammetleri, Alileri, Hasanları, Ayşeleri, Fatmaları öldürdüğünüzü söylüyorlar. Yaşlıları, çocukları, kadınları öldürdüğünüzü söylüyorlar. Siz gerçekten terörist misiniz? Dayıma sordum adınızın Türk adı, Müslüman adı olduğunu söyledi. Nasıl olur da kardeşlerinize kıyıyorsunuz? Sonra sizin de öldüğünüzü duyuyorum. Üzülüyorum. İnsanlar ölmesin istiyorum. Televizyonlar kötü haberler vermesin. Sizin çocuklarınız var mı? Çocuklarınızı okutun birlikte okuyalım. Ülkemize faydalı olalım."
4. sınıf öğrencisi Semanur
"Selam elleri kalem yerine silah tutan abiler,
İnsan hiç kardeşine silah sıkar mı.. Siz de çocukken ne kadar saf ve herkes tarafından sevilen bir çocuktunuz...Gel biz bu yaptığın kötülükleri unutalım, sen tıpkı çocukluğundaki gibi temiz kalbinle sevecen biri ol.
4. sınıf öğrencisi Enis
"Sanatınız belli olsa öğretmen veya mühendis olsanız, para kazansanız olmaz mı? Hem hayatınız kolaylaşır hem de rahat ve huzurlu yaşarsınız."
