SAHRANİL
Altın Üye
Artık geri dönüş yok
Gidiyorum…
Azığımda bir kalem, bir kâğıt
Ve yorgun düşmüş anılar
Ayaklarımda düşlerimin enkazından kalan tozlar
Üzülme, gitsem de acım içimde hep açar
Siper, çöl dinlemez artık.
Oysa farklı şeyler bekliyordum yaşamdan
Hani masallarda olanından
İnsan hep mutluluğu tattıran...
Ama olmadı
Mutluluk cümlelerim
Mutsuzluk kelimelerini kaldıramadı
Aşkın ritmine uyduramadım ayaklarımı
Gidiyorum…
Kanla gözyaşı arasında bir düş görüyorum.
Bedenimi yalnızlığım yağmalıyor
Engelleyemiyorum
Cama vuran yağmur damları gibi
Dağılıyorum
Yeknesak yaşıyorum.
Gidiyorum…
Özgürlüğünden sıyrılıp
Mağlubiyeti kabullenmiş
Aşk şehirlerine doğru mu yol alıyorum?
Elimde sararmış tüm yapraklarımı
Sana gönderiyorum
Al
İçimi acıtıyor bunlar
Yamaçlarımda senli güzel düşlerim var
Ama düşlerime damlayan zehir de sensin yâr
Şimdi
Gözlerimle kalbim arasındaki yola
Atıyorum tüm suçu
Gidiyorum…
Gidişimin nedeni sen oluyorsun
Sen, gözlerimle kalbimin arasına
İşlenmiş yerde bulunuyorsun
Bu cana acıyı öğretiyorsun
Tüm renklerimi solduruyorsun
Beni sensizliğin rengine bırakma
Ne olursun
Biliyorum beni duymuyorsun
Gidiyorum…
Aynalarımı kırıyorum giderken
Mutluluk olmayınca aynalar da olmasın varsın
Bana yine ağlamak yakışsın…
Sesimi ağıda dönüştürdüğüm dizeler
Beni anlasın
Rüyalarımda beni can evimden vuran da
Sen olmalısın
Yine yüreğimden seni anlatan
Sözcükler damlıyor
Sonu gelmiyor
Gidiyorum…
Yoksul bakışlarımı da götürüyorum
Gelmek istemeyen yanlarımı kurşuna diziyorum
İlk kalbimi vuruyorum
Ama hala atıyor,
İmkânsızı fısıldıyor kulaklarıma
Kabulleniyorum artık
Direnmiyorum
Gidiyorum…
Dizelerim son kafiyelerini arıyor
Bu gece
Kalemimden yine sen görünümlü kelimeler dökülüyor
Şiirler sayfaları doldurunca
Her sayfa senin resmin oluyor.
Bir aşk kalıyor ortada
Sahibini bulamayan hisler başucumda
Düşüyorum acıyı iliklere işleyen
Şehrin sokaklarına
Gidiyorum…
Her şey gidiyor
Acı veren diyar terk ediliyor
Bütün baharlarımı ardımda bırakıp
Kışa yürüyorum
İçimi yakan bir nefes daha çekiyorum
Sen… Sen… Sen…
Ah beni anlayabilsen
Acım sen,
Damarlarımda ayrılığa açılmış yol sen
Boşluğunu doldurmakta zorluk çektiğim sen
Ne olurdu bir kez kal desen
Gidiyorum…
Azığımda bir kalem, bir kâğıt
Ve yorgun düşmüş anılar
Ayaklarımda düşlerimin enkazından kalan tozlar
Üzülme, gitsem de acım içimde hep açar
Siper, çöl dinlemez artık.
Oysa farklı şeyler bekliyordum yaşamdan
Hani masallarda olanından
İnsan hep mutluluğu tattıran...
Ama olmadı
Mutluluk cümlelerim
Mutsuzluk kelimelerini kaldıramadı
Aşkın ritmine uyduramadım ayaklarımı
Gidiyorum…
Kanla gözyaşı arasında bir düş görüyorum.
Bedenimi yalnızlığım yağmalıyor
Engelleyemiyorum
Cama vuran yağmur damları gibi
Dağılıyorum
Yeknesak yaşıyorum.
Gidiyorum…
Özgürlüğünden sıyrılıp
Mağlubiyeti kabullenmiş
Aşk şehirlerine doğru mu yol alıyorum?
Elimde sararmış tüm yapraklarımı
Sana gönderiyorum
Al
İçimi acıtıyor bunlar
Yamaçlarımda senli güzel düşlerim var
Ama düşlerime damlayan zehir de sensin yâr
Şimdi
Gözlerimle kalbim arasındaki yola
Atıyorum tüm suçu
Gidiyorum…
Gidişimin nedeni sen oluyorsun
Sen, gözlerimle kalbimin arasına
İşlenmiş yerde bulunuyorsun
Bu cana acıyı öğretiyorsun
Tüm renklerimi solduruyorsun
Beni sensizliğin rengine bırakma
Ne olursun
Biliyorum beni duymuyorsun
Gidiyorum…
Aynalarımı kırıyorum giderken
Mutluluk olmayınca aynalar da olmasın varsın
Bana yine ağlamak yakışsın…
Sesimi ağıda dönüştürdüğüm dizeler
Beni anlasın
Rüyalarımda beni can evimden vuran da
Sen olmalısın
Yine yüreğimden seni anlatan
Sözcükler damlıyor
Sonu gelmiyor
Gidiyorum…
Yoksul bakışlarımı da götürüyorum
Gelmek istemeyen yanlarımı kurşuna diziyorum
İlk kalbimi vuruyorum
Ama hala atıyor,
İmkânsızı fısıldıyor kulaklarıma
Kabulleniyorum artık
Direnmiyorum
Gidiyorum…
Dizelerim son kafiyelerini arıyor
Bu gece
Kalemimden yine sen görünümlü kelimeler dökülüyor
Şiirler sayfaları doldurunca
Her sayfa senin resmin oluyor.
Bir aşk kalıyor ortada
Sahibini bulamayan hisler başucumda
Düşüyorum acıyı iliklere işleyen
Şehrin sokaklarına
Gidiyorum…
Her şey gidiyor
Acı veren diyar terk ediliyor
Bütün baharlarımı ardımda bırakıp
Kışa yürüyorum
İçimi yakan bir nefes daha çekiyorum
Sen… Sen… Sen…
Ah beni anlayabilsen
Acım sen,
Damarlarımda ayrılığa açılmış yol sen
Boşluğunu doldurmakta zorluk çektiğim sen
Ne olurdu bir kez kal desen
