º_º SuReTSiz SevgiLiº_º

[-ZeYNA-]

Yokluğa açılan bi görüntüydün.

Tek birşey vardı senden,sesin... Aramızda 2 odayı görünürde birbirinden ayıran,ama aslında birbirine bağlayan ince bi duvar,
ve sonuna kadar açıktı kapılar. Eşikti sınırım,sınırdaydım. Önce sesini takipledim kulaklarımla,o 12 metre karelik alanın hangi cenahındaydın? Sesini yokladım.
Kendimi merkez aldım.... Kendimi merkez aldıkça,sen imalimde,sen garbımda,sen şarkımda oluvermişsin, Ben bunu,çok sonra anladım…

Sınırdaydım.Bir adım atıp sağa dönsem,ve 2 adım sonra bi sağa daha ve 3 adım daha atıp bi sola dönsem yanacaktım.
Geri kaçtım. Bi ikram telaşasındaydı birden karışan aklım. Acaba yüreğimi bir ömür sana sunmaya yeticek kadar küçük zerreleremi ayırmalıydım, Yoksa bi çırpıda,bi bütün olarak avuçlarımdanmı almak isterdin?

Senin için hangisi makbuldu suretsiz sevgili?​

​

​

​

Ben,ilk ve son ve bi kez değil,defalarca kez parçalar yolmayı seçtim. Çünkü her yeni kezde anlayacaktım derin bi acıyla gelen değerini,ve hiç unutmayacaktım, Ne değerini,ne çektiğim acıyı,ne suretsiz seni… Seni böyle sevdiğim,acıyla birlikte içime sindirmek istediğim içindi belki şuanda yaşadığım sensiz,suretsiz,sevginsiz,isimsiz aşk... Yokluğa açılan bi görüntüydün. Senden tek bişey vardı,sesin...

Kalkmaya hazırlandın. Gidicektin ki dönüşü varmı yokmu belli olmayan,gidicektin ki umut bırakan,gidicektin ki yaş yerine kan ağlayan iki çeşmi giryan bırakan bi gidişti bu. Gidicektin ki,suretini görmeden,suretini bilmeden sana hapsolmuş bi mahkum kalıcaktı geriye.

Gittin. Bi kapının kapanış sesi,seni bulmak kıyametimin sur sesi olmuştu aynı zamanda. Seni buldum. Keşke gittiğin gün sırra kadem basaydın. Seni bulmaz olaydım,seni ilk kez sesinin suretini görüp sevmez olaydım,seni sanmaz olaydım yüreği sırça biri,belki rengini merhametten almış bembeyaz bi pamuk ipliği gibi…​

Seni tanımadan tanımış süsü vermeseydim keşke aklıma.​

​

​

​

Yaptım… Yani sen beni oynamadan,ben kendimle oynamış,üstelik hile yapmıştım daha en başından. Hileyle yenmiştim beni en başından uyaran şüpheli düşüncelerimi,susturmuştum daha konuşamadan…

Oyunun ortalarına gelmiştik,sen suretlenmiştin artık,görmüştüm yüzünü bi ağustos günüydü,saçlarımın renginden bulaşmıştı parmaklarının arasına,en muhtaç ses tonumla sarılmıştım hiç dokunamadığım boynuna,ağzımdan "biz ayrılmak zorundamıyız bigün?" çıktı ve tavrın beni yıktı. İçinin hiç bilmediğim suretini ilk kez görmüştüm,korktum… Ne korkularım dokunmuştu içine,ne yalvarışlar bi anlam ifade etti,ne de çaresizliğim yitip gitti. Beni geleceğine satmaya kararlıydın sen,o yüzden,önce vicdanını atmıştın yüreğinden. Yani ben ne desem boştu,ne desem anlamsız,ne yapsam az olucaktı artık,ne
yaşasam çok ve ağır gelicekti,yani artık çok geçti…

Sevdim ben. Elimden,yüreğimden,ruhumdan geleni ardıma koymadım,varlığını,iyiliğini,sevdiğini ispatlamak istedim,kime dedim? kime?

Kandırılmaya alışmış kendime…

Seni işte acıyla içime sindirmişim,seni öyle bi sevmişimki,sende gördüğüm tüm pürüzleri itiraz ettim. Karaktersizliğini,hiç sevmediğini,yada belki bunlar doğru değildi.İtiraz ettim. Her defasında yeni bi pürüze takıldım,ben elimde bi zımparayla pürüzsüzlükler için uğraştım.

Çünkü sevmek buydu işte.sevmek bende olandı. sendeyse sadece aslına çok benzeyen bi kopya vardı,belki de yoktu… Yoktun,ve daha da kötüsü,kaybediceklerinden korktuğun için yoktun ve hiç olmayacaktın. Ve ben bütün bunları sen içimden yok olunca anlayacaktım,artık anladım…

Sana çok şey bağırmak istedim,mesela,mesela… Yok. sana intikam,can alan,acıtan,öfke kusan bi sözcüğüm yok. Ayıp, ayıp o içimde büyüttüğüm latif,sağlam ve bi o kadar kırılgan sevgiciğe.

Ayıp bana.

Ayıp olsun artık yok olan her şeye,suretsiz,kimliksiz,kişiliksiz,gitmeyi tercih etmiş,kalsız,acısız,içi sızısız bi sevgiliye yazıklar olsun…

Hadi hazırım, seninle içime doğmayı reddeden o güneş,artık sensiz doğsun…

ESRA ÜNALAN
​

 

[react]

Yazıklar olsun diyebiliyorsak eger bazı zamanlar, warsın dewam etsin zevki sefalar
bitmez günler, geceler... bla bla yüreğine saglık