bilgi bugün açıklandı Agilex 7 M-Serisi Alanda Programlanabilir Kapı Dizisi (FPGA) ürünleri ailesi, canlandırılmış 10nm SuperFin üretim düğümünü ikiye katlıyor. Ağ, Veri Merkezi, Yüksek Performanslı Bilgi İşlem (HPC) Bulut bilgi işlem ve diğer uygulamalar için yardımcı işlemciler olarak FPGA çözümlerine yönelik artan pazar talebine atıfta bulunan Intel, daha önce hiç olmadığı kadar yüksek esneklik (esas olarak FPGA’nın doğası gereği programlanabilir doğası nedeniyle) ve daha yüksek ölçeklendirme yetenekleri vaat ediyor. Intel’in Agilex 7 FPGA’ları, heterojen çoklu kalıp mimarilerinin bir parçası olarak yeni bir yongacık sunuyor. R-KareDonanım hızlandırmalı, sabit kodlu IP bloklarında en son bağlantı teknolojilerini – yani PCIe 5.0 ve CXL desteği – sunmaktan sorumludur.
Yeni heterojen R-Tile yongası, Intel’in tam PCI-SIG 5.0 x16 veri hızı sertifikasına sahip tek FPGA ailesi unvanını almasını sağlayan gösterinin yıldızı. Artık AMD‘ye katlanmış olan Xilinx, başka bir öncü FPGA geliştiricisinin bir örneği olacaktır, bu nedenle burada Intel için bir yarış kazanılmış hissi var.
İlginç bir şekilde Intel, FPGA ve CPU ürünleri arasındaki ayrımı iki katına çıkarıyor gibi görünüyor. Belki de bu, daha önce entegrasyona girişmesinin bir sonucudur, geriye sadece silikon hayalet hikayeleri kalan. AMD, davayı çözdüğünden çok daha emin görünüyor: Görünüşe göre şirket, FPGA yeteneklerini bu yılın başlarında şirketin EPYC CPU’larına dahil etmek istiyor. Şimdi, bu, her iki şirket arasında bir ayrılığı sağlamlaştırmıyor – AMD ayrıca, 3B yığınlama yoluyla dikey olarak veya ayrı bir FGPA’ya özgü IP’yi ayrı bir çipe dahil ederek, yonga benzeri bir entegrasyona da bakıyor olabilir.
FPGA’ların genel fikri, geliştiricilerin FPGA’yı eldeki belirli iş yüklerine uyarlamak için devre düzenlemesi ve işleme blokları üzerinde hızlı bir şekilde yineleme yapmalarına olanak tanıyan, kendi içsel esneklikleridir. Daha özel bir Donanım olan FPGA’lar, CPU’ya bağlı olmayan iş yüklerini hızlandırmak için kullanılabilir, böylece düşük güçlerinden yararlanmak yerine değerli CPU kaynaklarını belirli görevleri (bulut tabanlı bir kurulumda VM’leri döndürmek gibi) için serbest bırakır. verimlilik (genelleştirilmiş işleme yeteneklerinin maliyeti).
Intel’in R-Tile’ı, PCIe 5.0 ve CXL 1.1/2.0 protokollerini işlemekten sorumlu Donanım hızlandırmalı IP bloklarını Agilex 7 FPGA ailesine getiriyor. Bu, yüksek performanslı kurulumlar için Toplam Sahip Olma Maliyetini (TCO) düşürmek için önemli unsurlar olan güç verimliliğinde ve veri çıkışında önemli gelişmeler sağlamalıdır. Ancak bu seçenekler arasında her zaman ödünler vardır: Intel, istenen özelliği programlanabilir olması olan bir ürüne başka bir sabit işlevli Donanım bloğu ekliyor. programlanabilir Ne de olsa kalıp alanı, FPGA alıcısının mantrasıdır.
Ayrıca, bir ürün olarak, R-Tile’ın özellikle “Daha yüksek performans sağlarken CPU’larınızdaki yükü azaltmak için buradayım” dediğini belirtmekte fayda var. Ancak bu ihtiyaca verilen başka bir yanıt, CPU işlevlerini bir FPGA’ya taşımakla ilgili değildir; sadece mevcut CPU kaynaklarının sayısını artırmak içindir. Ve bu, daha fazla CPU (bazı kurulumcular için anlamlı olabilir) veya ek CPU çekirdeği ile yapılabilir. Ne de olsa Intel’in Agilex 7 M-Serisi, Intel’in 4. Nesil Ölçeklenebilir Xeon’ları için özel olarak pazarlanmıştır ve bunlar hiçbir şekilde çekirdek sayımı kralları değildir.
Intel, yukarıdaki soruların bir yanıtı olduğuna ve yanıtı bildiğine inanıyor: Agilex 7’yi bu nedenle piyasaya sürdü. Intel’in yanıtı, tüketicilerin CPU yükünü bir FPGA paketine taşıyarak ortadan kaldırmak istemeleri. Mümkün olan en iyi performansı/watt’ı istiyorlar (yüksek TCO maliyetine en çok katkıda bulunanlardan biri), böylece işleri en hızlı oldukları yere taşıyacaklar. Neyse ki, bu hamle Intel’e başka şekillerde de fayda sağlıyor. Şirket için bu, kendi verimliliği ve dolayısıyla bir maliyet meselesidir.
Intel’in yerleşik çoklu kalıp ara bağlantı köprüsünün (EMIB) gerçekten parladığı yer burasıdır. Farklı işleme bloklarını bir arada tutan meşhur “yapıştırıcı” olarak EMIB, Intel’in IP bloklarını üretim düzeyinde daha da ayırmasına, kalıp verimliliğini artırmasına ve genel gofret başına maliyet (ve sonuçta çip başına maliyet) denklemini azaltmasına olanak tanır.
Tüketici için de teorik olarak maliyetleri düşürür: Intel’in (ve endüstrinin) hayali, farklı Donanım IP bloklarını (aynı satıcıdan veya hatta birden fazla satıcıdan ve üretim sürecinden) karıştırıp eşleştirebilmektir; bu, müşterilerin yalnızca ödeme yapması gerektiği anlamına gelir. aslında kullanacakları özelliklerle birlikte kullanacakları silikon için. Bir anlamda, bu her çipi bir FPGA yapar.
Tüm bunlar göz önünde bulundurulduğunda, günümüzün Agilex 7 with R-Tile ürününün Intel Foundry Services (IFS) kataloğunda yeni bir temel olduğu kadar yeni bir FPGA ürünü olması da mümkündür. Her iki durumda da, Intel’i gitmek istediği – ve ihtiyaç duyduğu – yönde hareket ettirir. Ve bu sadece iyi bir iş.
